________________
१२८
आवश्यक-मूलसूत्रम् -२- ४/२३ आनिज्जइ, तत्थवि न होज्ज अचित्तो ताहेमीसो, अंतो हलखणणकुड्डुभासुआनिज्जइ, न होज्ज ताहे अडवीओ पंथेवंभिए वा दवदड्डए वा, न होज्जपच्छा सचित्तोविधेप्पइ, आसुकारी वा कज्जं होज्जो लद्धो सो आनिज्जइ, एवं लोणंपि जाणंतो, अनाभोइएण-तेन लोणं मग्गियं अचित्तंति काऊणं मीसं सचित्तं वा धेत्तूण आगओ, पच्छा नायं तत्थेव छड्डेयघं, खंडे वा मग्गिए एयं खंडंति लोणं दिन्नं, तंपि तहिं चेव विगिंचियघं, न देज्ज ताहे तं अप्पणा विगिंचियव्वं, एयं आयसमुत्थं दुविहंपि । परसमुत्थं आभोगेण ताव सचित्तदेसमट्टिया लोणं वा कज्जनिमित्तेण दिन्नं, मग्गिएण अनाभोगेणखंडंमग्गियं लोणंदेज्ज तस्सेवदायघं, नेच्छेजताहे पुच्छिज्ज-कओतुब्भेहिं आणियं ?, जत्थ साहइ तत्थ विगिंचिज्जइ, न साहेज्ज न जाणामोत्ति वा भणेज्जा ताहे उवलक्खेयघं वन्नगंधरसफासेहिं, तत्थ आगरे परिढविज्जइ, नत्थि आगरो पंथे वा वटुंति विगालो वा जाओ ताहे सुक्कगं महुरगं कप्परंमग्गिज्जइ, न होज्ज कप्परंताहे वडपत्ते पिप्पलपत्ते वा काऊण परिविज्जइ ? ___ आउक्काएदुविहंगहणं आयाए नायं अनायंच, एवं परेणविनायं अनायंच, आयाए जाणंतस्स विसकुंभो हणियघव्वो विसफोडिया वा सिंचियघा विसं वाखइयं मुच्छाए वा पडिओ गिलाणो वा, एवभाइसु (कज्जेसु) पुघमचित्तं पच्छा मीसं अहुनाधोयं तंदुलोदयाइ आउरे कज्जे सचित्तंपि, कए कज्जे सेसं तत्थेव परिठविज्जइ, न देज्ज ताहे पुच्छिज्जइ-कओ आनीयं ?, जइ साहेइ तत्थ परिठवेयव्वं आगरे, नसाहेज्जा नवाजाणेज्जापच्छा वन्नाहिं उवलक्खेउंतत्थ परिहवेइ, अनाभोगा कोंकणेसु पाणियं अंबिलं च एगत्थ वेतियाए अच्छइ, अविरइया मग्गिया भणइ-एत्तो गिण्हाहि, तेन अंबिलंति पाणियं गहियं, नाए तत्थेव छुभेज्जा, अह न देइ ताहे आगरे, एवं अनाभोगा आयसमुत्थं, परमसमुत्थं जाणंती अनुकंपाए देइ, न एते भगवंतो पाणियस्सरसं जाणंति हरदोदगं दिज्जा, पडिनीययाए वा देज्जा, एयाणि से वयाणि भज्जंतुत्ति, नाए तत्थेव साहरियव्वं, न देज्ज जओ आणियंतंठाणंपुच्छिज्जइ, तत्थ नेऊ परिढविज्जइ, न जाणेज्जा वन्नाहिं लक्खिज्जइ, ताहे नइपाणियं नए विगिंचेज्जा एवं तलागपाणियं तलाए अगडवाविसरमाइसु सट्ठाणेसु विगिंचिज्जइ, जइ सुकं तडागपाणियं वडपत्तं पिप्पलपत्तं वा अड्ढेऊण सणियं विगिंचइ, जह उज्जरा न जायंति, पत्ताणं असईए भायणस्स कन्ना जाव हेढा सणियं उदयं अल्लियाविज्जइ ताहे विगिंचिज्जइ, अह कूओदयं ताहे जइकूकतडा उल्ल तत्थ सणियं निसिरइ, अनुल्लसिओ सुक्कतडा होज्जाउल्लगं च ठाणं नत्थि ताहे भाणं सिक्कएण जडिज्जइ, भूले दोरो बज्झइ, उसकावेउ पाणियं सिमसंपत्तं मूलदोरो उक्खिप्पइ, ताहे पलोट्टइ, नत्थि कूवो दूरे वा तेनसावयभयं होज्जा ताहे सीयलए महुररुक्खस्स वा हेट्ठा सपडिगहं वोसिरइ, न होज्ज पायं ता उल्लियं पुहविकायं मग्गित्ता तेन परिट्ठवेइ, असइ सुकंपि उण्होदएण उल्लेत्ता पच्छा परिविज्जइ, निव्वाधाए चिक्खल्लेख९ खणिऊण पत्तपणालेज विगिंचइ, सोहिं च करेंति, एसा विही, जं पडिनियत्ताए आउक्काएण मीसेउं दिन्नं तं विगिंचेइ, जं संजयस्स पुव्वगहिए पाणिए आउक्काओ अनाभोगेन दिन्नो जइ परिणओ भुंजइ, नवि परिणमइ जेण कालेण थंडिलं पावइ विगिंचियघं, जत्थ हरतणुया पडेज्जातं कालं पडिच्छित्ता विगिंचिज्जइ ।
तेउक्काओ तहेव आयसमुत्थो अहोएण संजयस्स अगनिक्काएण कज्जं जायं-अहिडक्को वा डंभिज्जइ फोडिया वा वायगंठी वाअन्त्रवृद्धिर्वा, वसहीएदीहजाईओपविट्ठो, पोट्टसूलंवा तावेयव्वं, एवभाहिं आनिएकज्जे कए तत्थेव पडिछुडभइ, नदेति तोतेहिं कतुहिंजो अगनी तज्जाइओ तत्थेव Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org