________________
१३८
मू. (१९७)
मू. (१९८)
ता गोयम भाव - दोसेणं आया वंचिज्जई परं । जेणं चउ-गइ संसारे हिंडए सोक्खेहिं वंचिओ ।। एवं नाऊण कायव्वा निच्छिय-दढ-हियय-धीरिया । मह - उत्तिम - सत्त- कुंतेनं भिंदेयव्वा माया- रक्खसी ॥ बहवे अजव-भावेणं निम्महिऊणं अनेगहा । विनयातीहंकुसेणं पुणो मानवाइंदं वसीयरे ॥ मद्दव-मुसलेन ता चूरे वसियरि जाव दूरओ । दवणं कोह- लोहाही -मयरे निंदे संघडे ॥
मू. (१९९)
मू. (२००)
मू. (२०२)
मू. (२०३)
मू. (२०४)
मू. (२०५)
मू. (२०६)
पू. (२०७)
मू. (२०१) कोहो य मानो य अनिग्गहीया माया य लोभो य पवड्डमाना । चत्तारि एए कसिणा कसाया पायंति सल्ले सुदुरुद्धरे बहुं ।। उवसमेन हने कोहं मानं मद्दवया जिने । मायं चजव-भावेणं लोहं संतुट्ठिए जिने ॥ एवं निजिय-कसाए जे सत्त-भयट्ठाण - विरहिए । अमय विप्पमुक्केय देना सुद्धालोयणं ।। सु-परिफुडं जहावत्तं सव्वं निय-दुक्कियं कहे। संके य असंखुद्धे निभीए गुरु-संतियं ॥ भूणे मुद्धडगे बाले जह पलवे उज्जु-पद्धरं । अवि उप्पन्नं तहा सव्वं आलोयव्वं जहट्ठियं ॥ जं पायाले पविसित्ता अंतरजलमंतरे इ वा । कय मह रातोंधकारे वा जननीए वि समं भवे ॥ तं जहवत्तं कहेयव्वं सव्वमन्नं पि निक्खिलं । निय-दुक्किय- सुक्कियमादी आलोयंतेहिं गुरुयणे ।। गुरु वितत्ययर भणियं जं पच्छित्तं तहिं कहे । सल्ली भवति तं काउण जइ परिहरइ असंजमं ॥ असंजमं भन्नती पावं तं पावमनेगहा मुने । हिंसा असच्चं चोरिक्कं मेहुणं तह परिग्गहं ॥ सद्दा इंदिय कसाए य मण- वइ-तनु- दंडे तहा । एते पावे अछडुंतो नीसल्लो नो य णं भवे ॥ हिंसा पुढवादि - छब्या अहवा नव- दस - चोद्दसहाउ । अहवा अनेगहा नेया काय-भेदंतरेहिणं ॥ हिओवदेसं पमोत्तूण सव्वुत्तम-पारमत्थियं । तत्त-धम्मस्स सव्वसल्लं मुसावायं अनेगहा ।। उग्गम-उप्पायनेसणया-बायालिसाए तह य पंचेहिं । दोसेहिं दूसियं जं भंडोवगरण- पानमाहरं ॥
मू. (२०८)
मू. (२०९)
मू. (२१०)
मू. (२११)
मू. (२१२)
पू. (२१३)
For Private & Personal Use Only
·
महानिशीथ - छेदसूत्रम् - १/-/१९७
Jain Education International
www.jainelibrary.org
