________________
१२०
जीतकल्प-छेदसूत्रम् -(८५) तवोजस्ससोविहियतवो।छेयमूले विअइक्कमिउं।अनवट्ठतवापारश्चियतवंवा अइयारसेवणाए पत्ते एएसिं जहुद्दिवाणं मूलं सव्वेसि पि। मू. (८३) छेएण उ परियाए ऽनवट्ठ-पारश्चियावसाणे य।
मूलं मूलावत्तिसु बहुसो य पसजओ भणियं। चू.छिज्जमाणे छिज्जमाणेजयापरियाओनिरवसेसोछिन्नो, तदासे मूलं।अनवट्ठप्पतवावसाने पारश्चियतवावसाने य मूलं दिज्जइ । मूलावत्तीओ वा-पुनो पुनो आवजमाणस्स मूलं । एवं जहुद्दिट्टकारणेसु सव्वत्थमूलं । मूलारिहं भणियं अहुणा अनवट्ठप्पारिहं भन्नइमू. (८७) उक्कोसंबहुसो वा पउट्ठ-चित्तो वि तेनियं कुणइ ।
पहरइ जो यस-पक्खे निरवेक्खो घोर-परिणामो॥ घू. तदो (ओ) अनवट्ठप्पा पन्नत्ता; तं जहा-साहिम्मयाणं तेणं करेमाणो । अन्नधम्मियाणं तेणं करेमाणो २ । हत्थादानं दलयमाणो ३ । उक्कोसं सचित्ताइयं । तेनेइ-पुनो पुनो तेनेइ।अईव पउट्ठचित्तोसंकिलिट्ठचित्तोत्तिकोहलोहोइ।पउद्दचित्तोतेनेइ।सायतेनियादुविहा-साहम्मियतेनिया, परधम्मियतेनिया य । दव्वओ खेत्तओ कालओ भावओ य । सचित्त-अचित्त-मीसया दव्वे । अन्नसंजओग्गहियखेत्ते, अणणुनविए अवत्थाण खेत्ते । काले जहिं करेइ । भावओ रत्तदुट्ठो । अन्नधम्मिया दुविहा-लिंगपविट्ठा, गिहत्याय।तिविहं तेनमेतेसिंआहारोउवही सचित्तंवाऽवहरइ त्ति । हत्थादालो गहिओ, सो यति विहो-अत्यादानो, हत्थालम्बो, हत्थातालो । तत्थ अत्थादानो नेमित्तिओसन्नागारिया भव्वगपडिभग्गवणियपेसरूयगसउणी। बीइओ उवणओ नउलगमेगो घयगुलमंतो वसतणकट्ठावाहिं अन्नो य अउनिगनिमित्तं । हत्थालम्बो असिवपुररो-हवसमणत्थमभिचारगाइ करेइ । हत्थातालोजट्ठिमुट्ठिलउडोपलपहाराईहिं मरणभयनिरवेक्खो अप्पणोपरस्स यपहरइ । सपक्खे च सद्देण परपक्खे य । घोरपरिणामो निरनुक्कोसो त्ति। मू. (८८) अहिसेओ सब्वेसु वि बहुसो पारंचियावराहेसु।
अनवट्ठप्पावत्तिसु पसज्जमाणो अनेगासु॥ चू.अभिसेओ उवज्झाओ।जेसुजेसुअवराहेसुपारञ्चियमावज्जइ।बहुसोअणेगसो आवनो विअनवट्ठप्पोकीरइ।किंकारणं।जेनअणवठ्ठप्पपारञ्चियमावनस्साविमूलमेव दिज्जइभिक्खुणो। जेन तस्स परं मूलट्ठाणं भवति । तहा उवज्झायस्सावि परं अनवट्ठप्पपयं, अनवट्ठप्पावत्तीओय। जया बहुसो आवजइ तयाय अनवट्ठप्पं दिज्जइ । मू. (८९) कीरइ अनवट्ठप्पो, सो लिंग १-क्खेत्त २-कालओ३-तवओ४॥
लिंगेन दव्व-भावे भणिओ पव्वावणाऽनरिहो। चू. वएसु लिंगेसु वा जम्हा न ठाविजइ तम्हा अणवठ्ठप्पो । सो य अणवठ्ठप्पो चउव्विहोलिंगओ,खेत्तओ, कालओ, तवओ। लिंगंदुविहं-दव्वे भावेयादव्वलिंगंरओहरणाइ । भावलिंगं महव्वयाइ । एत्थ चउभंगो। अनंतरगाहासम्बद्धा इमा गाहामू. (९०). अप्पडिविरओ-सन्नो न भाव-लिगारिहोऽनवट्ठप्पो।
जो जत्य जेन दूसइ पडिसिद्धो तत्थ सो खेत्ते॥ चू. सपक्खपरपक्वपदुट्ठो तेनगाइदोसेहिं । अपडिविरओ सपक्ख-परपक्ख पहरणुज्जुओ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org