Agam Suttani Satikam Part 17 Nishitha

SR No.: 003321
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 476
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, & agam_nishith
File Size: 23 MB

Page 254

उद्देशक : १६, मूलं - १०९७, [भा. ५८७३ ]
२५१
चू-वोसट्टं ति भरियं, अहाकडं आगंतुगाण भरियं पि कप्पति, न य अप्परिकम्मं बहुपरिकम्मं बा। एवं अप्पपरिकम्मं पि आगंतुगाण भरियं कप्पति न य बहुपरिकम्मं सुद्धं ॥ इमं जयणाए निच्छतो छडेति
[भा. ५८७४ ]
थूले वा सुहुमेवा, अवहंते वा असंथरंतम्मि । आगंतुग संकामिय, अप्पबहु असंथरंतम्मि ।।
चू- धूलाण वा चणगादियाण बीयाण सुहुमाण वा सरिसवादियाण भरियं होज्जा तस्स य जति पुव्वभायणं, नवरं तं न वहति । "असंथरं" ति अपज्जत्तियं वा भायणं, भायणस्स वा अभावो, ताहे तम्मि असंथरे अप्पबहुअं तुलेत्ता बहुगुणकरे ति काउं अहाकडं, आगंतुगाण बीयाण भरियं ति आगंतुगे संकामेत्ता जयणाए अन्नत्थ, अहाकडं चेव गेण्हति न दोसो ॥ जय त्तिं गता । इदानिं चोदगो" त्ति ।।
[भा. ५८७५ ]
थूल-सुहुमेसु वोत्तुं, पच्छित्तं तेसु चेव भरितेसु । जं कप्पति त्ति भणियं, न जुञ्जते पुव्वमवरेणं ॥ आचार्य आह - "असति असिव" त्ति
[ भा. ५८७६ ] चोदग ! दुविधा असती, संताऽसंता य संत असिवादी । इयरो उ झामियादी, कप्पति दोसुं पि जा भरिते ॥
चू-संतासंती जत्थ गामे नगरे विसए वा भायणे अत्थि तत्यंतरा वा असिवं, सग्गामे वा जेसु कुसु अत्थि तेसु वा असिवं, ओमोयरियादीणि वा तत्यंतरा वा एसा संतासती । अहवा - संतासंती अत्थि भायणं, नवरं तं न बहति । अहवा- संतासती असंथरम्मि त्ति अत्थि भायणं, डहरं न संथरति । तेन इयर त्ति असंतासती सा इमा - "झामियं" ति, पलीवए दड्डुं पातं, तेनेहिं वाहडं, रायदुट्टेण वा हडं, भग्गं वा, सव्वहा अभावो पातस्स, एवमादिकारणेहि कप्पति दोसु वि असतीस अहाकडं पादं आगंतुगबीयाण भरियं घेत्तुं न य सुद्धं अप्पपरिकम्मं । जं पुण मए भणियं पच्छित्तं तं दुविहाए असतीए अभावे जो गेण्हति तस्स तं भवति । अहाकडे जइ विधीए दोसा तहावि तं बहुगुणकरं, अप्पपरिकम्मंमि पुण सुद्धं पि बहुदोसकरं ।। कहं ? उच्यते[ भा. ५८७७] जो तु गुणो दोसकरो, न सो गुणो दोस एव सो होती । अगुणो विय होत गुणो, जो सुंदर निच्छओ होति ॥
चू- एवं इहं पि अप्परिकम्मे सुद्धेवि दोसा, अहाकडें वीयस्स सहिए दुट्टे वि गुणो चेव । कहं ? उच्यते - अहाकडे जति वि ताणि आगंतुगबीयाणि जयणाए अन्नत्थ संकामेंतस्स अप्पो संघट्टणादोसो, तहावि न य सुत्तत्थपलिमंथो, न य छेदणादिआतोवघायदोसा । अन्नो य इमो नवरं - गुणो, तक्खणादेव घेत्तुं हिंडियव्व । एवं तं सदोसं पि बहुगुणं । अप्पपरिकम्मे पुण एवं चेव विवरीयं भाणियव्व, अतो तं सगुणं पि सदसं । असति असिव त्ति गयं । इदानिं “पमाणउवओग-छेदणं” ति तिन्नि विपदे जुगवं भण्णति - पादं सामण्णेण वा उवकरणं जइ अहाकडं पमाणजुत्तं वा न लब्भति, तो तं पमाणजुत्तं कायव्वं, उवउत्तेण छेत्तुं इणमेव । जतो भण्णति[भा. ५८७८ ] असति तिगे पुण जुत्तजोग ओहोवधी उवग्गहिते । छेदन-भेदनकरणे, सुद्धो तं निज्जरा विउला ।