Agam Suttani Satikam Part 17 Nishitha

SR No.: 003321
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 476
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, & agam_nishith
File Size: 23 MB

Page 214

उद्देशक : १६, मूलं - १०८२, [भा. ५६२४]
- बहुरयादी जाव बोडिया[भा. ५६२५]
एएसिं तु परूवण, पुव्वि जा वन्निया उ विहिसुत्ते । सच्चेव निरवसेसा, इहमुद्देसम्मि नायव्वा ॥
[भा. ५६२६]
चू- एतेसिं परूवणा कायव्वा "विधिसुत्ते"त्ति जहा आवस्सगे सामाइय-निजुत्तीए । एतेसिं असनादी, वत्थादी वसहि-वायणादीणि । जे देज पडिच्छेज व, सो पावति आणमादीणि ॥
चू- तेसिं असनादि देंते पच्छित्तं सव्वपदेसु चउलहुं, अत्थे चउगुरु, आणादिया य दोसा, अणवत्थपसंगा अन्नो वि दाहिति, सड्डाण वि मिच्छत्तं जनेति ॥
[भा. ५६२७]
दानग्गहणे संवासओ य वायण पडिच्छणादी य । सरिसं पभासमाणा, जुत्तिसुवण्णेण ववहरंति ॥
व्याख्या
"दाने "त्ति अस्य [भा. ५६२८ ]
गव्वेण ते उद्दिण्णा, अन्ने वा देते दट्टू भासंति । नूनं एते पहाणा, विसादि संसग्गिए गच्छे ॥
चू- अम्हं एते असणादि देंति गव्वं करेज, तेन गव्वेण उदिन्नेण पलावा भवेज्ज । अन्नो वा दिजंतं दद्धुं भणेज्ज - "नूनं एते चेव पहाणा" । तेसिं वा किं चि अहाभावेण गेलण्णं होज, ते भणेज्ज -"एतेहिं किंपि विसादि दिन्नं", एत्थ गेण्हण - कहणादिया दोसा । एवं दानसंसग्गीए अगीयसेहादिया चोदिता तेसु चेव वएज्जा । “गहणे त्ति अस्य व्याख्या
[भा. ५६२९] तेसिं पडिच्छणे आणा, उग्गममविसुद्ध आभिओगं वा । पडिनीयया व देज्जा, बहुआगमियस्स विसमादी ।।
चू-तेसिंहत्यातो भत्तादि पडिच्छंतस्स तित्थकराणातिक्कमो, उग्गमादि असुद्धं परिभुंजति, वसीकरणं वा देज्ज “अम्हं एते पडिवक्खो' त्ति पडिनीयत्तणे । अहवा - एस बहु आगमिउत्ति विसादि देज्ज । एगवसहिसंवासेण सेहा निद्धम्मा सीदंति, तेसिं वा चरियं गेण्हंति । सुय-वायणपडिच्छगादिसु वि संसग्गिमादिदोसा । जुत्तिसुवण्णदिट्ठतेण वा सरिसं चरणकरणं कहें तो सेहादी हरेंति । जम्हा एवमादि दोसा तम्हा नो किं चि तेसिं देजा, पडिच्छेज्ज वा, न वा संवसेज्जा । एवं संकरेंतेण पुव्वभणिया दोसा परिहरिया भवंति । भवे कारणं
[भा. ५६३०]
असिवे ओमोयरिए रायदुट्टे भए व गेलण्णे । अद्धाण रोहए वा, अयाणमाणे वि बितियपदं ॥
चू- असिवादिकारणेहिं तेसिं दिज्जति पडिच्छति वा ।। इमं गेलण्णे[भा. ५६३१]
२११
गेलणं मे कीरति, न कीरती एव तुब्भ भणियम्मि । एस गिलाणो एत्थं, गवेसणा निण्हओ सो य ॥
- एत्थ गा साधू गच्छंता भणिता - “तुब्भं गिलाणस्स किं वेयावच्चं कीरइ, न कीरइ वा" । साधू भणति - “किं वा ते" । गिही भणइ - “एस गिलाणो तुब्भसंतिओ ।" एत्थ गामे साहुणा पविसिउं गविट्ठो जाव निण्हतो सो ॥
[भा. ५६३२]
जनपुरतो फासुएण, अप्फासुयमग्गणे असमणो उ । पन्नवणपडिक्कमण, अविसेसित निण्हए वा वि ॥