________________
२८४
निशीथ-छेदसूत्रम् -१-२/११५ मासकप्पे वापुण्णे अंतरा वाघाते उप्पन्ने नियमा विकरणं कायव्यं, न करेजा वि विकरणं, न य पावेज्जा पच्छित्तं॥ [भा.१३१३] बितियपदमधासंथड देसुट्ठाणे व बोहिगादीसु।
__ अद्धाणसीसए वा, सत्थो व पधावितो तुरितं । चू-अहासंथडं नाम निप्पकंपं पट्टादि । शेषं पूर्ववत्॥
मू. (११६)जे भिक्खू पाडिहारियं वा सागारिय-संतियंवा सेजा-संथारंय विप्पणटुंनगवेसति, न गवसंतं वा सातिञ्जति॥
चू-वि इति विधीए, पइति प्रकारेण, रक्खिज्जमाणो नट्ठो विप्पनट्ठो । शेषं पूर्ववत् । [भा.१३१४] संथारविप्पनासे बसधीपालस्स मग्गणा होति ।
सुण्णे बाल-गिलाणे, अव्वत्तारोवणा भणिता ॥ चू-सुत्ते संथारविप्पणासो दिट्ठो । सो पुण नासो अरक्खिते संभवति, कुरक्खिते वा । अंतो वसहीपालगस्स मग्गणा कजति, सुण्णं वा वसहिं करेति, बालं वा वसहीपालं ठवेति॥
एते, पदेसु गणाधिपतिणो आरोवणा भणति[भा.१३१५] पढमम्मिय चतुलहुगा, सेसाणं मासिगंतु नाणत्तं ।
दोहि गुरू एगेणं, चउत्थपदे दोहि वी लहुओ॥ चू- पढमं सुण्णपदं, तत्थ चउलहुगा । सेसेसु तिसु बाल-गिलाण-अव्वत्तेसु मासलहुं । "नाणत्त"मिति विसेसितंतवकालेहिंचउलहुअं, तवकालेहिं गुरुगं, बाले तवगुरुं, गिलाणेकालगुरुं, अव्वत्ते दोहिं वि लहुं ।। सुण्णे इमे दोसा - [भा.१३१६] मिच्छत्त-बडुय-चारण-भडे य मरणं च तिरियमनुयाणं ।
आदेस-वाल-निक्केयणे य सुण्णे भवे दोसा। चू-मिच्छत्तदारस्स वखाणं- सुण्णं वसही करेंताणं सेज्जायरो मिच्छत्तं वएज्ज ।। [भा.१३१७] सोचाऽपत्तिमपत्तिय, अकतण्णु अदक्खिणा दुविधछेदो।
भतिभरागमधाडण, गरहा न लब्भंति वऽन्नत्थ ।। चू-ते साहू सुण्णं वसहिं काउं गया सव्वभंडगमादाय । सागारिएणंसुण्णा वसही दिट्ठा-सो पुच्छति कहिं गता साहू ? अन्नेहिं से कहियं - न याणामो । अहवा भणंति - सव्वभंडगमाताय गता।ते संतिए सोच्चा जति तस्सऽप्पत्तियं अप्पीतिमुप्पाणा तो साहूण चउलहुं । अह से अप्पतियं जातं, अप्पत्तिओ य भणाति - अहो! अकयण्णू साधवो, अदक्खिण्णा, निण्णेहा, अनापुच्छाए गया, लोगोवयारं पि न जाणंति, लोगोवयारविरहितेसु वा कुतो धम्मो । एवं अप्पत्तिए चउगुरुं । दुविध-वोच्छेदं वा करेज्जा । तस्स वा साहुस्स । अन्नस्स वा तद्दव्वस्स वा अन्नदव्वस्स वा । एवं सो रुट्टो । ते य भिक्खायरियाय गता भत्तपाणभरियभायणा आगता । कसातितो घाडेति । दिवसतो चउलहुं । ते य भत्तपाणोवगरणभाराक्ता पगलंते य अन्नवसहिं मग्गमाणा गाढं परिताविनंति। तन्निप्फण्णंच पच्छित्तं । गरहिज्जेतेय लोगेण-नूनं तुब्भे असाधुकिरियट्ठिता, तेन घाडिया, अन्नत्य विठागं न लभंति । ते य वसहिमलभमाणा अन्नं खेत्तं वएन । एवं मासकप्पे भेदो भवति ।।जतो भण्णति
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org