________________
मू०९२
पू. (९२)
छा.
मू. (९३)
छा.
मू. (९४)
ST.
मू. (९५)
छा.
मू. (९६)
छा.
पू. (९७)
छा.
मू. (९८)
छा.
पू. (९९)
छा.
मू. (१००)
एएसु विहिविहण्णू छत्तीसाठाणएसु जे सूरी। ते पवयणसुहकेऊछत्तीसगुणत्ति नायव्वो । एतेषु विधिविधानज्ञाः षट्त्रिंशति स्थानेषु ये सूरयः । ते प्रवचन शुभकेतवः षट्त्रिंशद्गणा इति ज्ञातव्याः ॥ तेसिं मेरुमहोयहिमेयणिससिसुरसरिसकप्पाणं । पायमूले य विसोही करणिज्जा सुविहियजणेणं ।। तेषां मेरुमहोदधिमेदिनीशशिसूर्यसद्दक्कल्पानां । पादमूले च विशोधि करणीयः सुविहितजनेन ॥ काइयवाइयमाणसियसेवणं दुप्पओगसंभूयं । जो अइयारो कोई तं आलोए अगूहिंतो ॥ कायिकवाचिकमानसिकसेवनं दुष्प्रयोगसंभूतं । (तद्रूपो) योऽतिचारः कश्चित् तमालोचयेद् अगूहयन् ॥ अमुगंमि इउ काले अमुगत्थे अमुगगामभावेणं । जं जह निसेवियं खलु जेण य सव्वं तहाऽऽ लोए ।। अतः अमुकस्मिन् काले अमुकार्थे अमुकग्रामभावेन । यद्यथा निषेवितं येन च सर्वं तथैवालोचयेत् ॥ मिच्छादंसणसल्लं मायासल्लं नियाणसल्लं च । तं संखेवा दुविहं दव्वे भावे य बोद्धव्वं ॥ मिथ्यादर्शनशल्यं मायाशल्यं निदानशल्यं च । तत् (शल्यं) संक्षेपात् द्विविधं द्रव्ये भावे च बोद्धव्यं ॥ वि (ति) विहं तु भावसल्लं दंसणनाणे चरित्तजोगे य । सच्चित्ताचित्तेऽविय मीसए यावि दव्वंमि ।। त्रिविधं तु भावशल्यं दर्शने ज्ञाने चारित्रयोगे । सचित्ताचित्तयोरपि च मिश्रे चापि द्रव्ये ॥ सुहुमंपि भावसल्लं अनुद्धरित्ता उ जो कुणइ कालं । लज्जाय गारवेण य नहु सो आराहओ भणिओ ।। सूक्ष्ममपि भावशल्यमनुद्धत्य तु यः कुर्यात् कालं । लज्जया गौरवेण च नैव स आराधको भणितः ।। तिविहंपि भावसल्लं समुद्धरित्ता उ जो कुणइ कालं । पव्वज्जाई सम्मं स होइ आराहओ मरणे ॥ त्रिविधमपि भावशल्यं समध्धृ त्य तु यः करोति कालं । प्रव्रज्यादौ सम्यक् स भवति आराधको मरणे ॥ तम्हा सुत्तरमूलं अविकूलमविद्दुयं अणुव्विग्गो । निम्मोहियमणिगूढं सम्मं आलोअए सव्वं ॥
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
३१७
www.jainelibrary.org
