________________
मू० १२०
सिद्धे उवसंपण्णी अरहंते केवलित्ति भावेणं । इत्तो एगयरेणवि पण आराहओ होइ ॥ सिद्धानुपसंपन्नः अर्हतः केवलिन इति भावेन । एषामेकतरेणापि पदेनाराधको भवति ॥
मू. (१२१) समुइण्णवेयणो पुण समणो हियएण किंपि चिंतिज्जा । आलंबणाई काई काऊण मुणी दुहं सहइ ॥ समुदीर्णवेदनः पुनः श्रमणो हृदये किमपि (किं वि) चिन्तयेत् । आलम्बनानि कानि कृत्वा मुनिर्दुखं सहते ॥ वेयणासु उइन्नासु, किं मे सत्तं निवेयए । किं वाss लंबणं किच्चा, तं दुक्खमहियासए ॥ वेदनासूदीर्णासु किं मम सत्वं (इति) निवेदयेत् । किं वाऽऽलम्बनं कृत्वा तद्दुखमध्यास्ते ॥ अनुत्तरेसु नरएसु, वेयणाओ अनुत्तरा । पमा वट्टमाणेणं, मए पत्ता अमंतसो ॥
मू. (१२०)
छा.
छा.
मू. (१२२)
छा.
मू. (१२३)
छा.
मू. (१२४)
छा.
मू. (१२५)
छा.
मू. (१२६)
छा.
पू. (१२७)
छा.
मू. (१२८)
अनुत्तरेषु नरकेषु वेदना अनुत्तराः । प्रमादे वर्त्तमानेन मया प्राप्ता अनन्तशः ॥ मए कयं इमं कम्मं, समासज्ज अबोहिअं । पोराणगं इमं कम्मं, मए पत्तं अनंतसो ॥ मया कृतमिदं कर्म समासाद्याबोधिकम् । पुराणमिदं कर्म मया प्राप्तमनन्तशः ॥ ताहिं दुक्खविवागाहिं, उवचिण्णाहिं तहिं तहिं । न य जीवो अजीवो उ, कयपुव्वो उ चिंतए ॥ ताभिर्दुखविपाकाभिरुपचीर्णाभिस्तत्र तत्र । न च जीवस्त्वजीवः कृतपूर्वस्तु (इति) चिन्तयेत् । अब्भुज्जयं विहारं इत्थं जिनएसियं विउपसत्थं । नाउं महापुरिससेवियं अब्भुज्जयं मरणं ॥ अभ्युद्यतं विहारमित्थं जिनदेशितं विद्वत्प्रशस्तम् । ज्ञात्वा महापुरुषसेवितमभ्युद्यतं मरणम् ॥ जह पच्छिमंमि काले पच्छिमतित्थयरदेसियमुयारं । पच्छा निच्छयपत्थं उवेमि अब्भुज्जुयं मरणं ।। यथा पश्चिमे काले पश्चिमतीर्थकरदिष्टमुपकारम् । पश्चान्निश्चयपथ्यमुपयाम्यभ्युद्यतं मरणम् ॥ बत्तीसमंडियाहिं कडजोगी जोगसंगहबलेणं । उज्जमिऊण य बारविहेण तवणेहपाणेणं ।।
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
१०७
www.jainelibrary.org
