________________
२४१
मूलं-२० अनेकशतानि अनेकशतसङख्यानिवृन्दानिपरिवारो यस्याःसा तथा तस्याः, 'महतिमहालियाए परिसाए' अतिशयेन महत्या पर्षदः 'ओहबले' इति ओघेन-प्रवाहेण बलं यस्य, न तु कथयतो बलहानिरुपजायते इति भावः।
“एवं जहा उववाइए तहा भाणियव्वमिति, एवं यथा औपपातिके ग्रन्थे तथा वक्तव्यं, तच्चैवं-'अइबले महाबले अपरिमियबलवीरियतेयमाहप्पकंतिजुत्ते सारदनवथणियमहुरगंभीरकुंचनिग्धोसदुंदुभिस्सरे उरेवित्थडाए कंठेवट्ठियए सिरेसमावन्नाए अगरलाए अमम्मणाए फुडविसयमहुरगंभीरगाहिगाए सव्वक्खरसन्निवाइयाए गिराए सव्वभासाणुगामिणीए सव्वसंसयविमोयणीए अपुणरुत्ताए सरस्सईए जोयणनीहारिणा सरेणं अद्धमागहाए भासाए भासइ
अरिहाधम्मपरिकहेइ, तंजहा–अत्थिलोए अस्थि अलोएअस्थि जीवेअस्थि अजीवेत्यादि, तावत् यावत्तएणं सा महइमहालिया मणुस्सपरिसा ।
मू. (२१) तए णं से सूरियाभे देवे समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतिए धम्मं सोचा निसम्म हट्टतुट्ट जाव हयहियए उट्ठाए उठेति उट्टित्ता समणं भगवं महावीरं वंदइ नमसइ वंदित्ता नमंसित्ता एवं वयासी
अहन्नं भंते ! सूरियाभे देवे किं भवसिद्धिए अभवसिद्धते ? सम्मविट्ठी मिच्छदिट्ठी? परित्तसंसारिते अनंतसंसारिए ? सुलभबोहिए दुलभवोहिए ? आराहते विराहते ? चरिमे अचरिमे?, सूरियामाइ समणे भगवं महावीरे सूरियाभं देवं एवं वदासी।
सूरियाभा! तुभंणं भवसिद्धिए नो अभवसिद्धिते जाव चरिमे नो अचरिमे ।
वृ.समणस्स भगवओमहावीरस्सअंतिएधम्मंसोच्चानिसम्म हट्टतुट्ठासमणंभगवंमहावीरं तिक्खुत्तो आयाहिणपयाहिणं करेइ करित्ता वंदइ नमसइ २ त्ता एवं वयासी-सुयक्खाएणंभंते निग्गंथे पावयणे, नस्थि णं केई समणे माहणे वा एरिसं धम्ममाइक्खित्तए, एवं वइत्ता जामेव दिसिं पाउब्भूता तामेव दिसिंपडिगया।
तएणं सेए सराया समणस्स भगवतो महावीरस्स अंतिए धम्मं सोच्चा निसम्म हट्टतुट्टचितमा दिए जाव हरिसवसविसप्पमाणाहियए समणंभगवंमहावीरंवंदइ नमसइवंदित्तानमंसित्ता पसिणाइंपुच्छइ पुच्छित्ताअट्ठाइं परियाएइ परियाइत्ताउट्ठाए उठेइ उठ्ठित्ता समणं भगवंमहावीरं वंदइनमंसइ २ एवं वयासी-सुयक्खाएणंभंते! निगंथे पावयणे साव एरिसंधम्ममाइक्खित्तए, एवं वइत्ता हत्यिं दुरूहइ दुरूहित्ता समणस्स भगवतो महावीरस्स अंतियाओ अंबसालवनाओ चेइयाओ पडिनिकखमइ पडिनिक्खमित्ता जामेव दिसिं पाउब्भूए तामेव दिसिं पडिगते" इति, इदंचप्रायः सकलमपिसुगमनवरंयामेवदिशमवलम्ब्य, किमुकतं भवति? यतोदिशः सकाशात् प्रादुर्भूतः-समवसरणे समागतस्तामेव दिशंप्रतिगतः।।
सम्प्रतिसूर्याभोदेवोधर्मदेशनाश्रवणतोजातप्रभूततरसंसारविरागः स्वविषयं भव्यत्वादिकं पिपृच्छिषुर्यत्करोति तदाह-'तए णमि'त्यादि, 'भवासिद्धिए'इति । भवैः सिद्धिर्यस्यासौ भवसिद्धिको, भव्य इत्यर्थः, तद्विपरीतोऽभवसिद्धिकः, अभव्य इत्यर्थ, भव्योऽपि कश्चिन्मिथ्याद्दष्टिर्भवति कश्चित्समयग्दृष्टिस्तत आत्मनः सम्यगष्टित्वनिश्चयाय पृच्छति[ 8 16
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org