________________
२२ श्रीमन्मेघप्रभाचार्यविरचितं
कुतूहल:-(क) हीही भो! अचलियं अचलियं, लाए दसन्ने य मुणी पभूदे वीले जिणे दंसिदभत्ति इंदे । पुन्नेहि माले मलिउं च जादे हगे य एगे पुलिसे न किं पि॥३९॥ ता इमे सव्वे वयणे तुम्हें पुलओ पलूविजमाणे अत्थि । हगे वि चालितमिमं कलेमि पलं कलत्ते मम लूववंते । न केणचि चेअइमं जलक्खे लोसालणे तस्स गिलाइ ठाइ॥४०॥ इति।
( सर्वे जना हसन्ति ।) पुरन्दर:-(ईषद्विहस्य ) अलमलमियत्या वचनहेलया कुतूहल इति। ( स्वाम्यादेशविहस्ता वेत्रहस्ता हास्यमुखरं जननिकरं खेच्छाव
चनवाचालं कुतूहलं च प्रतिषेधयन्ति ।) कुतूहल:--(सेय॑मिव ) (ख) लायलायं सलिस्सामो पलं वा सुलसामिणं । अम्हं गिला सुलेलस्स नं एयस्स सुहागला ॥४१॥ (क) ही ही भोः ! आश्चर्यमाश्चर्यम्, राजा दशार्णश्च मुनिः प्रभूतः वीरे जिने दर्शितभक्तिरिन्द्रः । पुण्यारो मृत्वा च जातः अहं चैकः पुरुषो न किमपि ॥ तावदिमानि सर्वाणि वचनानि यूयं पुरतः प्ररूप्यमाणाः स्थ । अहमपि चारित्रमिदं करोमि परं कलत्रं मम रूपवत् ।
.....................रोषारुणः तस्य गिरा तिष्ठति ॥ (ख) राजराजं सरिष्यामः परं वा सुरस्वामिनम् । भस्माकं गीः सुरेशस्य खल्वेतस्य सुखाकरा ।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
