________________
५३८
सुपासनाह-चरिअम्मि
इत्तो य करी पत्तो महाअरन्नस्स मज्झभागम्मि । तत्थ य दढपरिसंतो थको नग्गोहछायाए ॥४०॥ कुमरोवि मित्तसहिओ आरूढो तम्मि निसुणए सदं । एगाए तरुणीए सकरुणं विलवमाणीए ॥४१॥ तो करिणो ओयरिउ थेवपहं जाव ते गया दोवि । उग्गीरिउग्गखग्गो ता एगो खेयरो दिट्ठो ॥४२॥ एगाए रमणियाए सम्मुहमियभासिरो य जह अन्ज । म मन्नसु भत्तारं सरेसु वा देवयं इटें ॥४३॥ तो भणिय तीए महं सरण सो नागदत्तवर कुपरो । रे दुट्ट ! तुह भएणं वरमाला जस्स कंठम्मि ॥४४॥ पुव् चिय पक्खित्ता, ता पाणा तस्स संतिया इण्हि । इय सुणिउं सो दुट्ठो जा किल घायंपि मुंचेही ॥ ता हकंतो पत्तो कुमरो कर कलियछुरियदुप्पिच्छो । मंतितणएण सद्धिं खयराभिमुहं इमं भणइ ॥४६॥ निदय! नियंविणीधहकलंकमलिणोव्य रे तुम जाओ । उग्गिन्नखग्गपसरंतकंतिसामलियसव्वंगो ॥४७॥ तुह निक्किच रोसारुणपहनयणफुलिंगयाउ निवडंति । कह रे मालइदलकोमलम्मि महिलाए देहम्मि ? ॥ तो विरम विरम अज्जवि नहयरकुलसेहराण तुम्हाण । पुरिसोवि अपहरंतो न खमो वहिउं किमुय अबला ।। इच्चाइ कुमरवयणामएण गुरुरागगरलविहुरोवि । गयरागविसो जाओ कुमरं पइ जंपए खयरो ॥५०॥ तं मज्झ गुरू तं चेव बंधवो जेण रागजलनिहिणो । हेलाए बहिं खित्तो एसा पुण भइणिया मज्झ ॥ रमणीवि मंतितणयं पुन्छइ को एस कहसु पसिऊण । निकारणकरुणारसतरंगिणीनाहमाहप्पो ?॥५२॥ सो भणइ नागदत्तो कुमरो सो एस जो निसीहम्मि। वरिओ वरमालाए इय मुणिउं लज्जिया बाला ॥ नगणयति शितसृणिदानं सबलप्रहारान् मन्वते न किमपि । स्वेच्छया गच्छति तत: परिश्रान्तः परिजनः स्थितः ॥ ततश्च करी प्राप्तो महारण्यस्य मध्यभागे । तत्र च दृढपरिश्रान्तः स्थितो न्यग्रोधच्छायायाम् ॥४०॥ कुमारोऽपि मित्त्रसहित आरूढस्तस्मिन् शृणोति शब्दम् । एकस्या रमण्याः सकरुणं विलपन्त्याः ॥४१॥ ततः करिणोऽवतीय स्तोकपथं यावत्तौ गतौ द्वावपि । उद्ीर्णोनखड्गस्तावदेकः खेचरो दृष्टः ॥४२॥ एकस्या रमण्याः सम्मुखमिति भाषिता च यथाऽद्य । मां मन्यस्व भतीरं स्मर वा देवतामिष्टाम् ॥४३॥ ततो भणितं तया मम शरणं स नागदत्तवरकुमारः । रे दुष्ट ! तव भयेन वरमाला यस्य कण्ठे ।।४४॥ पूर्वमेव प्रक्षिप्ता, तस्मात्प्राणास्तस्य संबन्धिन इदानीम् । इति श्रुत्वा स दुष्टो यावकिल घातमपि मोक्ष्यति ॥ तावन्निषेधन प्राप्तः कुमारः करकलितारिकादुर्दशेः । मन्त्रितनयेन साधु खचराभिमुख मिदं भणति ॥४६॥ निर्दय ! नितम्बिनीवधकलङ्कमलिन इव रे त्वं जातः । उद्गीणखड्गप्रसरत्कान्तिश्यामलितसर्वाङ्गः ॥४७॥ तव निष्कृप ! रोषारुणप्रभनयनस्फुलिङ्गा निपतन्ति । कथं रे मालतीदलकोमले महिलाया देहे ? ॥४८॥ ततो विरम विरमाद्यापि नभश्चरकुलशेखराणां युप्माकम् । पुरुषोऽप्यप्रहरन् न क्षमो हन्तुं किमुताबला॥४९॥ इत्यादिकुमारवचनामृतेन गुरुरागगरलविधुरोऽपि । गतरागविषो जातः कु.मारं प्रति जल्पति खचरः ॥५०॥ त्वं मम गुरुस्त्वमेव बान्धवो येन रागजलनिधेः । हेलया बहिः क्षिप्त एषा पुनर्भगिनी मम ॥११॥ रमण्यपि मन्त्रितनयं पृच्छति क एष कथय प्रसद्य । निष्कारणकरुणारसतरङ्गिणीनाथमाहात्म्यः ? ॥१२॥
१ ग. °लगसिओवि।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org