Page Text
________________
५३६
सुपासनाह-चरिअस्मि-- इय चिंतंतो तीए भणिओ आगच्छ कुमरपासम्मि। नीअत्थं मा सुमरसु दोण्हं तइओ हवइ मुक्खों ॥१५॥ जम्हा देहविभिन्ना तुम्हे चित्तेण पुण अभिन्ना य । ता उबसप्पसु पहुपायपंकयं, भणइ कुमरोवि ॥१६॥ आगच्छ, तओ पत्तो ताण समीवम्मि उवविसइ जाव । ताव सहसत्ति कत्तो वीयावि हु वालिया पत्ता ।। नमिऊणं सा पुच्छइ सामिणि ! सिद्धं पओयणं नो वा ? । सा भणइ भण तुम चिय लज्जा अवरुज्झए मज्झ ॥ न मए किंचिवि कहियं पओयणं तो भणइ सा एवं । कुमर ! निसुणेसु कजं अवहियचित्तो खणं होउं ॥ जा पारद्ध कहिउं किंचिवि ता तक्खणेण अन्नावि । झटतभमिरभमर उलमालियं मालियं गहिउं ॥२०॥ पत्ता विसट्टकंदोट्टवयणिया सा भणेइ तयभिमुहं । गिण्ह इमं वरमालं खिवेसु कुमरस्म कंठम्मि ॥२१॥ सा भणइ हले! सुथिरा भवेसु, तो भणइ मंतिनयचंदो। हुं विनायं एवं परिस्मम मा तुमं कुणम् ॥२२॥ कहसु पुण ऊसुगत्तस्स कारण तो कहेइ सा दुइया । जह प्रलयकेउरन्नो कन्नाण चउकयं एही ॥२३॥ कुमरस्स सयंवरकारणेण रयणागराओ नयराओ । अम्हाण सामिणीए निसुयमिण तो दुहं पत्ता ॥२४॥ भणइ य एत्तियदिवसे मह आसा आसि जह अहं पढमं । कुमरस्स घरणिसई वहिस्समियमन्नहा जाय । इय सोऊणं भणिया मए इमा सहि ! करेसु मा खेयं । धीरत्तणमवलंबसु अजवि न हु किंचिवि विणहें । पढम चिय तं ताणं गतूण खिवेसु तस्स वरमालं । दक्खिन्ननिही कुमरो मन्निस्सइ तुज्झ अभिरुइयं ॥२७॥ एसा वेयड्ढुत्तरसेणिपुराणं पहुस्सणंगस्स । नामेणं वेगवई कुमरी मुणिऊण कुमरगुणे ॥२८॥ अइअणुरत्ता चिट्ठइ ऊसुयचित्तस्स कारणं कहियं । पणयजणपत्थणाभंगभीरुणो हुंति इह गरुया ॥२९॥
इति चिन्तयस्तया भणित आगच्छ कुमारपार्थे । नीत्यर्थ मा स्माषीईयोस्तृतीयो भवति मूर्खः ॥१५॥ यस्मादेहविभिन्नौ युवां चित्तेन पुनरभिन्नौ च । तस्मादुपसर्प प्रभुपादपङ्कजं, भणति कुमारोऽपि ॥१६॥ • आगच्छ, ततः प्राप्तस्तयोः समीप उपविशति यावत् । तावत्सहसा कुतो द्वितीयापि हि बालिका प्राप्ता।। १७॥ नत्वा सा पृच्छति स्वामिनि ! सिद्धं प्रयोजनं नो वा ? । सा भणति भण त्वमेव लज्जाऽवरुणद्धि माम् ॥१८॥ न मया किञ्चिदपि कथितं प्रयोजनं ततो भणति सैवम् । कुमार ! शणु कार्यमवहितचित्तः क्षणं भूत्वा । यावत्प्रारब्धं कथायतुं किञ्चिदपि तावत्तत्क्षणेनान्यापि । गुञ्जद्धमितृभ्रमर कुलमाला मालां गृहीत्वा ॥२०॥ प्राप्ता विकसितनीलोत्पलवदना साभणति तदभिमुखम् । गृहाणेमां वरमालां क्षिप कुमारस्य कण्ठे ॥२१॥ सा भणति हले! सुस्थिरा भव, ततो भणति मन्त्रिनय चन्द्रः । हुं विज्ञातमेतत् परिश्रमं मा त्वं कुरु ॥२२॥ कथय पुनरुत्सुकत्वस्य कारणं ततः कथयति सा द्वितीया । यथा मलयकेतुराजस्य कन्यानां चतुष्कमेष्यति ।। कुमारस्य स्वयंवरकारणेन रत्नाकराद् नगरात् । अस्माकं स्वामिन्या श्रुतमिदं ततो दुःखं प्राप्ता ॥२४॥ भणति चेयदिवसान् ममाशाऽऽसीद् यथाऽहं प्रथमम् । कुमारस्य गृहिणीशब्दं वक्ष्यामीदमन्यथा जातम् ॥ इति श्रुत्वा भणिता मयेयं सखि ! कुरु मा खेदम् । धीरत्वमवलम्बस्वाद्यापि न खलु किञ्चिदपि विनष्टम्॥२६॥ प्रथममेव त्वं ताभ्यो गत्वा क्षिप तस्य वरमालाम् । दाक्षिण्यनिधिः कुमारो मस्यते तवाभिरुचितम् ॥२७॥ एषा वैताढ्योत्तरश्रेणिपुराणां प्रभोरनङ्गस्य । नाम्ना वेगवती कुमारी ज्ञात्वा कुमारगुणान् ॥२८॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003242 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 03 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1919 |
| Total Pages | 220 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 13 MB |