________________
५३२
सुपासनाह - चरित्र्यस्मि
भय किसो भोगी जस्संगनिमित्तभोगअंगेसु । उच्चरिएसु न विलसर सेवयलोओ जहिच्छाए ? | तो तस्स लहु भइणी गिहिधम्मठिया भणेइ तयभिमुहं । जइ अत्थखयं न गणसि ता किं बीहसिन पावाओ ? ।। जओ ।
---
हु
अट्टाए तं न वंत्रइ जमणट्टाए अ बंधए जीवो । अट्ठे कालाईया नियामया न उ अण्डाए ||४३|| सो भइ जहा भइणीवइस्स मह भइणि किरणसिरमणिणो । नित्थारए न काओवि पडेइ तह मह गिहे कुणसि ।। एयं कवि न होही जह मह गेहम्पि तुच्छभोजाई । जाइस्सर कइयाचि हु जह तुह पइणो गिम्मि जणो ॥ मरइ छुहाए निच्च ककवि हु भुंजए वियालम्मि | वासियभत्तुज्वरियस्स दूरओ ताव वत्तावि ||४६ ॥ इय सुणिवि सेवयजणो तयभिमुहं भणइ लोयपच्चकख । क्रूरसमुद्दो अम्हाण सामिओ मूलदेवोति ||४७|| अने उण सव्वेवि नियउयरं पूरयति कट्ठेण । तव्वयणेणुद्धसिओ सो भइणि भगइ मा एवं || ४८ || कइयावि दिज्जं सिक्खं अभिक्खणं दिवलितयस्स महं । गच्छंतु इमे दिवसा, खणदिविणविहवस्स || फलमेयं चियजं सयणपरिजणो उपयरिज्जइ सयावि । इय भणिया सा भइणी मोण अवलंबिऊण दिया ।। अह सणवारे पत्ते तिल्लामलयाई आणवावेडं । वाहि नईए पत्तो न्हाणत्थं सपरिवारो सो ॥ ५१ ॥ तत्थ य सेवयलोओ अभंगुव्वट्टणम्म दहंतो । जा चिट्टइ ता कत्तो पत्तो पहियाण संघाओ || ५२ ॥ तम्मज्झाओ केवि खलितेल्लुव्वट्टणाई दट्टूणं । अइपउरयरं भणिओ क्रूरम मुद्दस्स कोवि नरो ॥ ५३ ॥ थेवं मह तेल्लाई जइ अप्पर तुम्ह सामिओ कहवि । ता मज्जणं करेमो इय सुणिउं मूलदेवेण ॥५४॥
भणति च किं स भोगी यस्याङ्गनिमित्तभोगाङ्गेषु । उद्वृत्तेषु न विलसति सेवकलोको यथेच्छम् ? ॥४१॥ ततस्तस्य लघुभगिनी गृहिधर्मस्थिता भणति तदभिमुखम् । यद्यर्थक्षयं न गणयसि ततः किं बिभ्यसि न पापात् ? ||
यतः ।
अर्थाय तन्न बध्नाति यद्नर्थाय च बध्नाति जीवः । अर्थे कालादयो नियामका न त्वनर्थे ॥ ४३ ॥
स भणति यथा भगिनीपतेर्मम भगिनि ! कृपणशिरोमणेः । निस्तार के न काकोऽपि पतति तथा मम गृहे करोषि । एवं कथमपि न भविष्यति यथा मम गेहे तुच्छभोज्यादि । याचिष्यते कदापि हि यथा तव पत्युर्गृहे जनः ॥ म्रियते क्षुधा 'नित्यं कथंकथमपि हि भुङ्क्ते विकाले । वासितभक्तोद्वृत्तस्य दूरतस्तावद्वार्त्तापि ॥ ४६ ॥ इति श्रुत्वा सेवकजनस्तदभिमुखं भणति लोकप्रत्यक्षम् । कूरसमुद्रोऽस्माकं स्वामी मूलदेव इति ॥ ४७ ॥ अन्ये पुनः सर्वेऽपि हि निजोदर पूरयन्ति कष्टेन । तद्वचनेनोद्धुषितः स भगिनीं भणति मैवम् ॥ ४८ ॥ कदापि दाः शिक्षामभीक्ष्णं ददल्लातो मम । गच्छन्त्विमे दिवसाः, क्षणदृष्टविनष्टविभवस्य ॥ ४५ ॥ फलमेतदेव यत्स्वजनपरिजन उपचर्यते सदापि । इति भणिता सा भगिनी मौनमवलम्ब्य स्थिता ॥५०॥ अथ शनिवासरे प्राप्ते तैलामलकाद्यानाय्य । बहिर्नद्यां प्रातः स्नानाय सपरिवारः सः ॥५१॥ तत्र च सेवक लोकोऽभ्यङ्गोद्वर्तने वर्तमानः । यावत्तिष्ठति तावत्कुतः प्राप्तः पथिकानां संवातः ||१२|| तन्मध्यात्केनापि खलितैलोद्वर्तनादि दृष्ट्रा । अतिप्रचुरतरं भणितः कूरसमुद्रस्य कोऽपि नरः || १३||
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org