________________
निव्वाणपत्थावो।
६५७ नञ्चतीसु य सुरसुंदरीसु संघम्मि सोयविहुरम्मि । देविदेसु य जयजयरवनिम्भरभरियभुवणेसु ॥४३॥ अग्गिकुमारा नियआणणाउ जलणं चियाए मुंचंति । वाउकुमारा वायं काऊणं तं पलीवंति ॥४४॥ अवरे य सुरवरा पुण खिवंति गंध इब्धूयमुट्ठीओ । एवं कमेण मंसाइएसु दड्ढेसु समयम्मि ॥४५॥ अइसिसिरसुरहिपरिमलखीरोयसमुद्दवारिधाराहिं । थणियकुमारा अह निव्ववंति चियग जिणिदस्स ।। उवरिमदाहिणसकह सको गिण्हेइ हिटिमं चमरो । वामं पहुणो उवरिममीसाणो हिट्ठिमं तु बली ॥४७॥ दंतहीणि उ सेसा सुरासुरिंदा सुरा य सव्वेवि । गिण्हंति मंगलत्थं भत्तिभरुन्भिन्नरोमंचा ॥४८॥ देवीओ कुसुमाई वत्थाई नरिंदनारिनरनिवहा । सव्वोवि जणो गिण्हइ अहमहमिगया पुणो रक्ख ॥४९॥ अह जत्तेणं निव्वत्तियम्मि तक्कालमुचियकिचम्मि । जयगुरुगुरुविरहानलजालोलिझलकियं हिययं ॥५०॥ निव्वाविरं च नंदीसरम्मि वचंति ससुरसुरनाहा । तत्थट्टाहियमहिमं काऊणं परमभत्तीए ॥५१॥ बच्चंति देवलोए भत्तीए पूइउण जत्तेण । जिणवरसकहाउ खिवंति रयणमणिमइयसुंगम्मि ॥५२॥
पणफणिमणिभासो दुक्खदंदोलिनासो, विहियभवपवासो रायरोसपणासो ।
जणजणियसुहासो सग्गमोक्खप्पयासो दिसउ जिणसुपासो मंगलं वो सया सो ॥५३॥ लक्खणछंदविहणं जमिह मए विरइयं समयमुकं । मिच्छा मि दुक्कडं तं सोहेयव्वं च सुयणेहिं ॥५४॥
॥ इति श्रीसुपार्श्वनाथचरितं समाप्तम् ॥
नृत्यन्तीषु च सुरसुन्दरीषु संघे शोकविधुरे । देवेन्द्रेषु च जय जयरवनिर्भरभृतभुवनेषु ॥४३॥ अग्निकुमारा निजाननाज्ज्वलनं चितायां मुञ्चन्ति । वायुकुमारा वातं कृत्वा तं प्रदीपयन्ति ॥४४॥ अपरे च सुरवराः पुनः क्षिपन्ति गन्धाढ्यधूपमुष्टीः । एवं क्रमेण मांसादिकेषु दग्धेषु समये ॥४५॥ अतिशिशिरसुरभिपरिमलक्षीरोदसमुद्रवारिधाराभिः । स्तनितकुमारा अथ निर्वापयन्ति चितां जिनेन्द्रस्य ॥४६॥ उपरितनदक्षिणदष्ट्रां शक्रो गृह्णात्यधस्तनी चमरः । वामां प्रभोरुपरितनीमा शानोऽधस्तनीं तु बलिः ॥४७॥ दन्तास्थीनि तु शेषाः सुरासुरेन्द्राः सुराश्च सर्वेऽपि । गृह्णन्ति मङ्गलार्थ भक्तिभरोद्भिन्नरोमाञ्चाः ॥४॥ देव्यः कुसुमानि वस्त्राणि नरेन्द्रनारीनरनिवहाः । सर्वोपि जनो गृह्णात्यहमहमिकया पुना रक्षाम् ।।४९॥ अथ यत्नेन निर्वर्तिते तत्कालमुचितकृत्ये | जगद्गुरुगुरुविरहानलज्वालालीदग्धं हृदयम् ॥५०॥ निर्वापयितुं च नन्दीश्वरे व्रजन्ति ससुरसुरनाथाः । तत्राष्टाहिकामहिमानं कृत्वा परमभक्त्या ।।५१।। वजन्ति देवलोके भक्त्या पूजयित्वा यत्नेन । जिनवरदंष्ट्राः क्षिपन्ति रत्नमणिमयसमुद्ने ॥१२॥
पञ्चफणिमणिभासो दुःखद्वन्द्वालीनाशो विहितभवप्रवासो रागरोषप्रणाशः ।
जनित जनसुखाशः स्वर्गमोक्षप्रकाशो दिशतु जिनसुपाचों मङ्गलं वः सदा सः ॥१३॥ लक्षणच्छन्दोविहीनं यदिह मया विरचितं समयमुक्तम् । मिथ्या मे दुष्कृतं तच्छोधयितव्यं च सुजनैः ॥५४॥
१ क, ख, विलिहिय।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org