________________
मलयचंदकहा।
६४७ बंधुमईनामेण अहन्नया तीए वासभवणम्मि । नेहपरिक्खाहे विलासिणी आणिया तुमए ॥२९॥ तीए समं खणमेगं गमिऊण विसज्जिया तओ एसा । उबवणमझम्मि गया चिंतेउमिमं समाढत्ता ॥३०॥ पियसंगकारणाई सव्वाइंवि हुंति एत्थ दुक्खाई । सो जीए न संजाओ सा महिला सुत्थिया निच्चं ॥ धन्नाउ ताउ मन्ने कुमारसमणीओ समियपावाओ । जासिमवमाणमूले विसयसुहे नो मई जाया ॥३२॥ किं पिम्मं को व पिओ को विरओ केरिसी विसयतण्हा । एयमपुव्वं जासिं णमो णमो ताण समणीणं ।। तासि सुलद्धं जीयं जाहं तवताविए तणुकुडीरे । दाहभया इव न कयं मयणेण पयं मणागंपि ॥३४॥ सञ्चिय धन्ना सा पुन्नभायणं जीए नस्थि पियसंगो । वणवसिराणवि निच्चं आवइ निदासुहं ताण ॥३५॥ जाण न जाओ हियए पुहइं भमंताण वल्लहो कोइ । सुहियाण सव्वकालं नमो नमो ताण रमणीण ॥ किञ्च । पवणपहिल्लिरजलनिहितरंगरंगंतवेविरंगस्स । अणुहरइ नवरि ससिणो पेम्मं तरलत्तणगुणेण ॥३७॥ दूरट्टियं परोक्खं सुहमसुहं गोयरं गहाणं च । जाणति जे वियड्ढा पेम्मगईए जडा तेवि ॥३८॥ तथाहि ;तं निविडवियडनेहं विहडतेणं झडत्ति रे दिव्व ! । किं पाच ! पावियं ते अमयरसे खेविउ गरलं ? ॥३९॥ इय तिक्खदुक्खम्यगवयणाई मुहं मुहं पयंपंती । हिययं फुडिऊण मया ईसाए विनडिया वरई ॥४०॥ अट्टज्झाणवसेणं जाया हरिणी इहेव एईए। तुहनामायनणओ जाईसरणं समुप्पन्नं ॥४१॥ इय सोउं भणइ निवो जह कहियं नाह ! तह इमं सव्वं । किंतु इमं मह पावं जह फिट्टइ कुणसु तमुवायं ॥
बन्धुमतीनाम्नाऽथान्यदा तस्था वासभवने । स्नेहपरीक्षाहे तोविलासिन्यानीता त्वया ॥२९॥ तया समं क्षणमेकं गमयित्वा विसृष्टा तत एपा । उपवनमध्ये गता चिन्तयितुमिदं समारब्धा ॥३०॥ प्रियसङ्गकारणानि सर्वाण्यपि भवन्त्यत्र दुःखानि । स यस्या न संजातः सा महिला सुस्थिता नित्यम् ॥३१॥ धन्यास्ता मन्ये कुमारश्रमणीः शमितपापाः । यासामपमानमूले विषयसुखे नो मतिर्जाता ॥३२॥ किं प्रेम को वा प्रियः को विरहः कीदृशी विषयतृष्णा । एतदपूर्व यासां नमो नमस्ताभ्यः श्रमणीभ्यः ॥३३॥ तासां सुलब्धं जीवितं यासां तपस्तापिते तनुकुटीरे । दाहभयादिव न कृतं मर्दनन पदं मनागपि ॥३४॥ सैव धन्या सा पुण्यभाजनं यस्या नास्ति प्रियसङ्गः । वनवासिनीनामपि नित्यमायाति निद्रासुखं तासाम् ॥ यासां न जातो हृदये पृथिवीं भ्रमन्तीनां वल्लभः कश्चित् । सुखिताभ्यः सर्वकालं नमो नमस्ताभ्यो रमणीभ्यः ।। पवनान्दोलितजलनिधितरङ्गरङ्गद्वपित्रङ्गम् । अनुहरते केवलं शशिनं प्रेम तरलत्वगुणेन ॥३७॥ दूरस्थितं परोक्षं शुभमशुभं गोचरं ग्रहाणां च । जानन्ति ये विदग्धाः प्रेमगतौ जडास्तेऽपि ॥३८॥ तं निबिडविततस्नेहं विघटयमानेन झटिति रे दैव ! । किं पाप ! प्राप्तं त्वयाऽमृतरसे क्षिप्त्वा गरलम् ? ॥३९॥ इति तीक्ष्णदुःखसूचकवचनानि मुहुर्मुहुः प्रजल्पन्ती । हृदयं स्फोटित्वा मृतयया विनटिता वराकी ॥४०॥ आर्तध्यानवशेन जाता हरिणीहैवैतस्याः । त्वन्नामाकर्णनतो जातिस्मरणं समुत्पन्नम् ॥४१॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org