Supasnahachariyam Part 03

SR No.: 003242
Original Sutra Author: N/A
Author: Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown
Publication Year: 1919
Total Pages: 220
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 13 MB

Page 176

जो कयविभागनियमो ओयणमाई ठवे सचित्ते । सो चित्तदुट्टयाए लच्छिन्न लहिज्ज छलभाव ॥ १ ॥ तथाहि ;
सिरिसकेाणं पुईठाणंति अस्थि गुरुनयरं । तत्थ निवो वलसारो सिट्टीवि धणंजओ तह य ॥ २ ॥ सिट्ठिस्स लच्छिनामा भज्जा लच्छिव्व विण्डुणो इट्ठा। किंतु अवच्चाभावो महल्लसल्लं मणे तीए || ३ || सो कोfa for क्वाइवंतरी जस्स इच्छियं नेय । ओयाइयं तहावि हुन पुत्तमुहदंसणं जाये || ४ || नेमित्तियावि बहुया उवरिया बहुधणेण भत्तीए । बद्धाओ मूलियाओ ण्हवणाइयाई विहियाई ||५|| तहवि न सुयसंपत्ती जाया तीए वणिस्स गहिणीए । अह अन्नया य वाहिँ लोयं दद्दूण वचतं ॥ ६ ॥ पुट्ठा ती कावि हु सुसाविया कत्थ बच्चए लोओ ? । सा भणइ दिव्वनाणी समोसढो चिट्ठए वाहि ॥ ७॥ तव्वंदणत्थमेसो लोओ वच्चेइ सावि तो भणइ । गच्छामि अपि य सहि ! जइ सो मह कहइ सुयजम्मं ॥ सा भइ सहि ! न गम्मइ इय बुद्धीए मुगीण पासम्मि । एमेव ताण भत्तीए सिज्झए चितियं सव्वं ॥ तो रहवरमारुहिउं चलिया सा साविया सह तत्थ । तीए कहिएण विहिणा वंदवि धरणीए उवविट्ठा ॥ सम्मत्ताईस सावयधम्मं कहेइ से नाणी । तीएवि पसिणियं पुण विसेसओ कहइ अतिहिवयं ॥ ११ ॥ frent fie सत्थे भोयणकाले उवट्टिए जो उ । अकय अकारियपिंडाइसंगहं कुणइ सो अतिही || १२ || तस्स सिक्सोक्खहेडं नायविदत्तं तु होइ जं दव्वं । तं देई भत्तीए इय भावतो मणे सड्ढो || १३|| aat अहं जस इमम्मि काले, पत्तो गिहे एस मुणी महप्पा | पसत्यभावेण विसुद्धदव्वे, दिनम्मि एयस्स महामुणिस्स || १४ ||
यः कृतविभागनियम ओदनादि स्थापयति सचित्ते । स चित्तदुष्टतया लक्ष्मीरिव लभेत च्छलभावम् ॥ १॥ श्रीसंकेतस्थानं पृथिवीस्थानमित्यस्ति गुरुनगरम् । तत्र नृपो बलसारः श्रेष्ठयपि धनञ्जयस्तथा च ॥२॥ श्रेष्ठिनो लक्ष्मीनामा भार्या लक्ष्मीरिव विष्णोरिष्टा । किन्त्वपत्याभावो महाशल्यं मनसि तस्याः ||३|| स कोऽपि नास्ति यक्षादिव्यन्तरो यस्येप्सितं नैव । उपयाचितं तथापि हि न पुत्र मुखदर्शनं जातम् ॥४॥ नैमित्तिका अपि बहव उपचरिता बहुधनेन भक्त्या । बद्धा मूलिकाः स्नपनादिकानि विहितानि ॥ ५ ॥ तथापि न सुतसंप्राप्तिर्जाता तस्या वणिजो गृहिण्याः । अथान्यदा च बहिर्लोकं दृष्ट्रा व्रजन्तम् ||६|| पृष्टा तथा कापि हि सुश्राविका कुत्र व्रजति लोकः ? । सा भणति दिव्यज्ञानी समवसृतस्तिष्ठति बहिः ॥७॥ तद्वन्दनार्थमेष लोको व्रजति सापि ततो भणति । गच्छाम्यहमपि च सखि ! यदि स मम कथयति सुतजन्म || सा भणति सखि ! न गम्यत इति बुद्धया मुनीनां पार्श्वे । एवमेव तेषां भक्त्या सिध्यति चिन्तितं सर्वम् ॥ ततो रथवरमारुह्य चलिता सा श्राविकया सह तत्र । तया कथितेन विधिना वन्दित्वा धरण्यामुपविष्टा ॥ सम्यक्त्वादि सर्वं श्रावकधर्मं कथयति तस्यै ज्ञानी । तयापि प्रश्नितं पुनर्विशेषतः कथयत्यतिथिव्रतम् ॥ ११॥ गृहिणी गृहे प्रशस्ते भोजनकाल उपस्थिते यस्तु | अकृताकारितपिण्डादिसंग्रहं करोति सोऽतिथिः ॥ १२॥ तस्मै शिवसौख्येहेतोर्न्यायार्जितं तु भवति यद् द्रव्यम् । तद्ददाति भक्त्येति भावयन्मनसि श्राद्धः ॥ १३ ॥
I