________________
५८६
सुपासनाह - चरिअम्म
सोवि हुतं परिभाविय रायाएसेण सद्व्यसमीवे । पट्टवइ अंगरक्खे भणइ य बंधिवि तमाह ॥ ५६ ॥ तेर्हि ada विहियं आणीओ नरवरस्स पासम्मि । रन्ना तो सो भणिओ रे रे पाविट्ट निकिट ! ॥ ५७॥ पच्चक्खसत्तु हेरिय ! मह वित्ति तं समग्गमवि तत्थ । जाणावसि लेहेणं मह पुरसिट्ठीवितं होउं ॥ ५८ ॥ तानिग्गजोगो तं नवरं मुको सि एकवारं तु । साहम्मिउत्ति काउं नो एवं पुणवि कायव्वं ॥ ५९ ॥ पढमकसायवसेणं कयत्थिओ जंसि तंपि खमियव्वं । इय भणिऊणं मुको एत्तो सो नियगिहे पत्तो ॥ ६० ॥ बंधेर्हि पीडिओ सो चिंतइ रे जीव ! जाण कज्जम्मि । अइलोहग्गहघत्थो नियमधुरं चूरसि हयास ! ।। पुत्तलताईणं, ते दूरठिया न दुक्ख असंपि । गिव्हंति अहं हद्धी एगो दुहभावणं जाओ || ६२॥ गुरुनियमभंगतरुकुसुमसंनिह जीव ! बंधणाईये। अणुहूयं इह तुमए फलं तु कुमईसु पाविहिसि ॥ ६३॥ इय चिंततो पत्तो परलोयं पुव्ववद्धआउवसा । नागकुमारसुरेसुं तओ चुओ बहुदुहं सहिउं ॥ ६४|| सिज्झिस्सइ धुयकम्मो, ता भो थेवंपि नियममालिनं । नो कायन्त्रं जम्हा पुणोवि अइदुल्लहा बोही ॥ ॥ इति द्वितीयशिक्षाव्रते द्वितीयातिचारविपाके सड्ढकथानकं समाप्तम् ||
सोऽपि हि तं परिभाव्य राजादेशेन सड्ढसमीपे । प्रस्थापयत्यङ्गरक्षान्भणति च बद्ध्वा तमानयत ॥५६॥ तैरपि तथैव विहितमानीतो नरवरस्य पार्श्वे । राज्ञा ततः स भणितो रे रे पापिष्ठ निकृष्ट ! ॥ ५७॥ प्रत्यक्षशत्रुहेरिक ! मम वृत्तिं त्वं समग्रामपि तत्र । ज्ञापयसि लेखेन मम पुरश्रेष्ठ्यपि त्वं भूत्वा ॥ ५८ ॥ तस्मान्निग्रहयोग्यस्त्वं किन्तु मुक्तोऽस्येकवारं तु । साधर्मिक इति कृत्वा नो एवं पुनरपि कर्तव्यम् ||१९|| प्रथमकषायवशेन कदर्थितो यदसि तदपि क्षन्तव्यम् । इति भणित्वा मुक्त इतः स निजगृहे प्राप्तः ॥ ६० ॥ बन्धैः पीडितः स चिन्तयति रे जीव ! येषां कार्ये । अतिलोभग्रहग्रस्तो नियमधुरं चूर्णयसि हताश ! ॥ ६१ ॥ पुत्रकलत्रादीनां, ते दूरस्थिता न दुःखांशमपि । गृह्णन्त्यहं हा धिगेको दुःखभाजनं जातः ||६२ || गुरुनियमभङ्गतकुसुमसंनिभं जीव ! बन्धनादिकम् । अनुभूतमिह त्वया फलं तु कुगतिषु प्राप्स्यसि ||६३ || इति चिन्तयन् प्राप्तः परलोकं पूर्ववद्धायुर्वशात् । नागकुमारसुरेषु ततश्च्युतो बहुदुःखं सोद्वा ॥६४॥ • सेत्स्यति धुतकर्मा, तस्माद्भोः स्तोकमपि नियममालिन्यम् । नो कर्तव्यं यस्मात्पुनरप्यतिदुर्लभो बोधिः ॥
T
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org