________________
महणकहा।
३४६
तद्देवकार्य च स एव यज्ञो यदश्रुपाता न पतन्ति राष्ट्रे ॥" किञ्च । सीयं खुह पिवासं सहेमि जेसि कए सयावि अहं । तेसिं तं धरसारं दारे य हढेण अवहरसि ॥१२॥ ता न तए मह कजं सज्जो रजं चएसु महतणयं । वर सुन्नच्चिय साला मा भरिया चोरचरडाणं॥१३॥ तो रायवयणवणदवगुरुयरजालावलीपलित्तंगो । कुमरो महणसमेओ चलिओ नयरं विमुत्तूण ॥१४॥ ताजा कम्मिवि नयरे तलायपालीए मुणिवरो तेण । दिट्टो सिद्धसुएणं संवाहिजंतपयकमलो ॥१५।। तं वंदिऊण सोवि हु उवविठ्ठो तत्थ चिट्ठए जाव । ता तन्नयरपहाणं विलासिणीवंदमणुपत्तं ॥१६।। एक्काए तो भणिय हला हला ! पिच्छ पिच्छ अच्छरियं । नयणमहूसवभूयं रूवं एयस्स भिक्खुस्स।१७। नियरूवगव्वियाए ता भणिया थुक्किऊण अन्नाए। चुछियगल्लं एयं मा भत्तारं हला! कुणसु ॥१८॥ तं सुणिय सिद्धपुत्तो कुविओ गुरुपरिभवोत्ति कलिऊण । विजावलेण तं लहु कुणइ मुणिं पइ सकाममणं।। अह सा पिच्छतीण अन्नाणं भणइ मुणिवरं सुहय ! । रहियाए तए पाया वहति नो मह इओ गंतु॥२०॥ इयराउ भणंति हला ! दटुमिमं थुक्कियस्स तुह तस्स । इय निव्वाणं जायं तो सा दीणाणणा भणइ ।। मा मह खयम्मि खारं खिवेह सहपंसुकीलिया होउं । मन्नावह किंतु इमं जलंजलिं देह वा मज्झ ॥२२॥ अह निविडपीडिया सा पडिया भूमीए विलवए सुबहुं । तो विजं संहरि सा भणिया सिद्धपुत्तेण॥२३॥ रमणीउ एस मन्नइ मायंगीउव्व जो अछिप्पाओ। ता तुह इत्थ किलेसो होही विफलो विरम तम्हा॥२४॥ किञ्च ।
शीतं क्षुधं पिपासां सहे येषां कृते सदाप्यहम् । तेषां त्वं गृहसारं दारांश्च हठेनापहरसि ॥१२॥ तस्मान्न तव मम कार्य सद्यो राज्यं त्यज़ मदीयम् । वरं शून्यैव शाला मा भृता चौरचरटैः ॥१३॥ ततो राजवचनवनदवगुरुतरज्वालावलीप्रदीप्ताङ्गः । कुमारो महनसमेतश्चलितो नगरं विमुच्य ॥१४॥ तावद्यावत्कस्मिन्नपि नगरे तडाकपाल्यां मुनिवरस्तन । दृष्टः सिद्धसुतेन संवाह्यमानपदकमलः ॥१५॥ तं वन्दित्वा सोऽपि खलूपाविष्टस्तत्र तिष्ठति यावत् । तावत्तन्नगरप्रधानं विलासिनीवृन्दमनुप्राप्तम् ॥१६॥ एकया ततो भणितं हला हला ! पश्य पश्याश्चर्यम् । नयनमहोत्सवभूतं रूपमेतस्य भिक्षोः ॥१७॥ निजरूपगर्वितया तदा भणिता थूत्कृत्यान्यया । परिशोषितगल्लमेतं मा भर्तारं हला ! कुरुष्व ॥१८॥ तत्श्रुत्वा सिद्धपुत्रः कुपितो गुरुपरिभव इति कलयित्वा । विद्याबलेन तां लघु करोति मुनिं प्रति सकाममनसम || अथ सा पश्यतीष्वन्यासु भणति मुनिवरं सुभग ! । रहितया त्वया पादौ वहतो नो ममेतो गन्तुम् ॥२०॥ इतरा भणन्ति हला ! दृष्टे में थूत्कृतस्य तव तस्य । इदं निर्वाणं जातं ततः सा दीनानना भणति ॥२११. मा मम क्षते क्षारं क्षिपत सहपांशुक्रीडिता भूत्वा । मानयत किनित्वमं जलाञ्जलिं दत्त वा मम ॥२२॥ अथ निबिडपीडिता सा पतिता भूमौ विलपति सुबहु । ततो विद्यां संहृत्य सा भणिता सिद्धपुत्रेण ॥२३॥ रमणीरेष मन्यते मातङ्गीरिव योऽस्पृश्याः । तस्मात्तवात्र क्लेशो भविष्यति विफलो विरम तस्मात् ॥२४॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org