________________
सुपासनाह-चरिअम्मि तो करिहरिरहपाइक्कचक्करयणाइयं बहुं दाउं। भवणाडायाए समं राया कुमरं विसज्जेइ ॥१४५।। उचियपडिवत्तिपुव्वं विसज्जिओ कुमरबंधुवग्गोवि । अखंडपयाणेहिं रहवीरपुरे गओ कुमरो ॥१४६॥ सिरिसूरसेणराया आरोवेऊण तम्मि रज्जभरं । विहिणा कालं काउं सक्कसमाणो सुरो जाओ ॥१४७॥ सिरिकित्तिजलहिराया राया इव सुयणमणचओराण । जिणमयमुच्छप्पंतो अणुपालइ रज्जमणबज्ज।१४८ ____ अह वेयड्ढनगाओ सुदाढविज्जाहरेण विझम्मि । गच्छंतेणं कज्जंतरेण गिम्हम्मि भवणुवरि ॥१४९। दिट्ठा भवणपडाया सुत्ता सिरिकित्तिजलहिनिवपासे । तदेहलुद्धचित्तेण अवहडा नरवरे सुत्ते ।। १५०॥ अह पच्चूसे राया सुत्तविउदो पलोयए जाय । ताव न पिच्छइ तं पाणवलहं पणइणिं पासे ॥१५१॥ आसन्नपरियणाओ सव्वत्थ गवेसियावि सा तत्थ । नो उक्लद्धा तत्तो चितइ एय महच्छरियं ॥१५२॥ जामिल्लमहल्लयसंकुलम्मि मणुयाण ताव न पवेसो । वासभवणम्मि, नवरं सुरखयराणं इमं कम्मं ॥१५३। ता किं इह कायव्वं अहवा कायव्वमित्थ न हु अस्थि । दिव्वेग जेण घडिऊण विहडिया तस्स इय चिंता । यत उक्तम्
अपत्थियई इंति जह दुक्खई, सहसा परिणमंति तह सुक्खई ।
पुज्वज्जियइं धरिवि को सक्कइ, सप्पुरिसहं चित्तुवि न चमकइ ॥१५॥ एवं समाहियमणो दूमिज्जंतोवि तीए विरहेण । उवविठ्ठो अत्थाणे संठवि परियणं तीए ॥१५६॥
इति श्रुत्वा तं कुमारः सहात्मना नयति राजपार्थे । कुमारादेशेन स तदेव विज्ञपयति नरपतये ॥१४४॥ ततः करिहरिरथपदातिचक्ररत्नादिकं बहु दत्त्वा । भवनपताकया समं राजा कुमारं विसृजति ॥१४॥ उचितप्रतिपत्तिपूर्व विसृष्टः कुमारबन्धुवर्गोऽपि । अखण्डप्रयाणे रथवीरपुरे गतः कुमारः ॥१४॥ श्रीशूरसेनराज आरोप्य तस्मिन् राज्यभरम् । विधिना कालं कृत्वा शक्रसमानः सुरो जातः ॥१४७॥ श्रीकीर्तिजलधिराजो राजेव सुजनमनश्चकोराणाम् । जिनमतमुत्सर्पयन्ननुपालयति राज्यमनवद्यम् ॥१४८॥ ____ अथ वैताढ्यनगात् सुदंष्ट्रविद्याधरेण विन्ध्ये । गच्छता कार्यान्तरेण ग्रीष्मे भवनस्योपरि ॥१४९॥ दृष्टा भवनपताका सुप्त। श्रीकीर्तिजलाधिनृपपार्थे । तदेहलुब्धचित्तेनापहृता नरवरे सुप्ते ॥१६०॥ अथ प्रत्यूषे राजा सुप्तविबुद्धः प्रलोकते यावत् । तावत् न पश्यति तां प्राणवल्लभां प्रणयिनी पार्थे ।।१५१॥ आसन्नपरिजनात् सर्वत्र गवेषितापि सा तत्र । नो उपलब्धा ततश्चिन्तयत्येतद् महाश्चर्यम् ॥१५२॥ यामिकनिवहसंकुले मनुजानां तावन्न प्रवेशः । वासभवने, नवरं सुरखचरयोरिदं कर्म ॥१५३॥ तस्मात्किमिह कर्तव्यमथवा कर्तव्यमत्र न खल्वस्ति । देवेन येन घटित्वा विघटिता तस्येयं चिन्ता ॥१५४॥
अप्रार्थितान्यायन्ति यथा दुःखानि, सहसा परिणमन्ति तथा सौख्यानि ।
पूर्वार्जितानि धर्तुं कः शक्नोति, सत्पुरुषाणां चित्तमपि न चमत्करोति ॥१५॥ एवं समाहितमना दूयमानोऽपि तस्या विरहेण । उपविष्ट आस्थाने संस्थाप्य परिजनं तस्याः ॥१५६॥
१ क. भज्म गेहम्मि नख. मज्म गिहम्मि न°। २ क. ग. विन्न वि ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org