________________
रायाईण पसायं लधु दव्यं सुहीण अप्पेइ । जो जाव नियमअवहिं भरहोव्व स खंडए विरई॥१॥ तथाहि;-- पुरमत्थि माणखेडं माणवराओ तहिं महाराया । तस्स पिया परमसिरी सिरिव्व हरिणो मणाणंदा ॥ तत्थत्थि संखसिट्टी विक्खाओ खेमिया य से भज्जा । ताणं च दुवे पुत्ता भरहो रहसो य सुविणीया ॥ कमलसिरी पउमसिरी भज्जा ताणं कमेण कमणीया । भगभावोवगयं सव्वंपि कुडुंबगं तेसि ॥४॥ अह ताणं पुरबाहिं उज्जाणे गणिवरो विजयसूरी । संपत्तो संपत्तो संपत्तो पवरचउनाणी ॥५॥ दिट्टो तत्थवि कीलागएहिं सो भरह-रहसबंधूहिं । उवसप्पिऊण तत्तोऽभिवंदिओ भत्तिजुत्तेहिं ॥६॥ अह धम्मलाभपुव्वं तेणवि संभासिया समुवइट्ठा। जिणपन्नत्तो धम्मो कहिओ य कमेण दुविहोवि॥७॥ पढमसमत्थेहिं तओ गिहिधम्मो दंसणाइओ गहिओ । पंचमवयं विसेसेण संकडं तेहिं परिगहियं ॥८॥ भणिओ य मुणिंदेणं भरहो जह पंचमे वए तुज्झ । होही दुइयअइयारो ता मा तं संकडं गिण्ह ॥९॥ तेणवि भणियं न य संकडं इमं गहियमप्पदेवसियं । इय भणि नमिऊण य पत्ता ते नियगिहे दोवि ॥ अह अन्नदिणे रयणीए पिच्छए लच्छिदेवयं सहसा । वासभवणम्मि भरहो रहम्मि तीए इमं भणिओ। वच्छा हं तुह तुहा संतुट्ठो जइवि लच्छिविच्छड्डे । तहवि पयच्छामि अहं मग्गसु जं रुच्चए दव्वं ॥१२॥ जम्हा पुव्वभवम्मिवि तुमए आराहिया अहं पयओ । नाओ य तुम संपइ निचलचित्तो जिणमयम्मि। तो भगियं भरहेणं न हु कजं किंपि मज्झ दव्वेण । इगलक्खो मह गेहे चिटइ सेसस्स नियमो मे ॥१४॥
राजादीनां प्रसादं लब्ध्वा द्रव्यं सुहृद्भयोऽर्पयाति । यो यावन्नियमावधिं भरत इव स खण्डयति विरतिम् ॥१॥ पुरमस्ति मानखेट मानवराजस्तत्र महाराजः । तस्य प्रिया परमश्रीः श्रीरिव हरेर्मनआनन्दा ॥२॥ तत्रास्ति शङ्खश्रेष्ठी विख्यातः क्षेमिका च तस्य भार्या । तयोश्च द्वौ पुत्रौ भरतो रभसश्च सुविनीतौ ॥३॥ कमलश्रीः पद्मश्रीर्भार्या तयोः क्रमेण कमनीया । भद्रकभावोपगतं सर्वमपि कुटुम्बं तेषाम् ॥४॥ अथ तेषां पुराद् बहिरुद्याने गणिवरो विजयसूरिः । संपात्रं शप्राप्तः संप्राप्तः प्रवरचतुर्ज्ञानः ॥५॥ दृष्टस्तत्रापि क्रीडागताभ्यां स भरतरभसबन्धुभ्याम् । उपसृप्य ततोऽभिवन्दितो भक्तियुक्ताभ्याम् ॥६॥ अथ धर्मलाभपूर्व तेनापि संभाषितौ समुपविष्टौ । जिनप्रज्ञप्तो धर्मः कथितश्च क्रमेण द्विविधोऽपि ॥७॥ प्रथमासमर्थाभ्यां ततो गृहिधर्मो दर्शनादिको गृहीतः । पञ्चमव्रतं विशेषेण संकटं ताभ्यां परिगृहीतम् ॥८॥ भणितश्च मुनीन्द्रेण भरतो यथा पञ्चमे व्रते तव । भविष्यति द्वितीयातिचारस्तस्मान्मा तत्संकटं गृहाण ॥९॥ तेनापि भणितं न च संकटमिदं गृहीतमल्पदैवसिकम् । इति भणित्वा नत्वा च प्राप्तौ तौ निजगृहे द्वावपि । अथान्यदिने रजन्यां पश्यति लक्ष्मीदेवतां सहसा । वासभवने भरतो रहसि तयेदं भणितः ॥११॥ वत्साहं तव तुष्टा संतुष्टो यद्यपि लक्ष्मीविस्तारे । तथापि प्रयच्छाम्यहं मार्गय यद् रोचते द्रव्यम् ॥१२॥ यस्मात्पूर्वभवेऽपि त्वयाऽऽराधिताऽहं पदतः । ज्ञातश्च त्वं संप्रति निश्चलचित्तो जिनमते ॥१३॥
१ ग. मह सुहेण निव्वहिही ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org