________________
सेणकहा। मोहविमूढा जीवा अन्थे य घरे य मुच्छिया धणियं । जिणवयणमयाणता भमंति संसारकंतारे ॥४२॥ धिद्धी अहो अणज्जो मोहो जमिमेण मोहिया जीवा । न गणंति पुत्तमित्ते पहरंता निकिवनिसंसा॥४३॥ इय सो जा पहरदुगं रयणीए कुणइ पवरसज्झायं । तो वाणमंतरेणं भणियं सुणिऊण हिटेणं ॥४४॥ सुठु तए हं धरिओ निवडतो वियडभवमहाअयडे । सो हं सुरो सरोसो एयं उव्वामियं जेण ॥४५॥ तप्पुटेणं कहियं एयस्सामी पुरा अहं आसि । मह दो पुत्ता लहुओ अइइटो तस्स घरसारं ॥४६॥ दाउं जिट्ठो ठविओ भिन्नहरे तस्स किपि दाऊण । तो कुद्धेणं तेणं अहयं माराविओ, पच्छा ॥४७॥ लहुओ धराविऊण रायउले अप्पणा गिहं गहियं । सोवि मओ गुत्तीए अहं तु इह वंतरो जाओ॥४८॥ नाऊण विभंगेण नियजिट्ठसुयस्स विलसियं तो सो । सकुडुबो उद्दविओ अन्नोवि हु वसइ जो कोइ॥४९॥ सोवि मरइ निभंतं इइ जायं उव्यसं इमं गेहं। संपइ तं धम्मगुरू तो तुज्झ इमं मए दिन्नं ॥५०॥ सनिहाणंपि लहुंपि हु उक्खणिऊणं समप्पए तस्स । दस लक्खा संजाया तम्मि तओ पभणए सेणो॥ इगलक्खो मोक्कलओ सेसा नव लक्खगाउ धम्मम्मि । दाहिस्सं, तुह पुन्नं, सो पभणइ तुज्झवि तयद्धं ॥ अन्नपि किंपि पभणसु जं कायव्वं मए महाभाग !। पच्चुवयारसपत्थो न होमि तुह जीविएणावि ॥५३॥ तुह सज्झायं सुणिउं किचाकिच्चं वियाणिउं तत्तो । चत्तो वइरपबंधो, सेणो तो भणइ तं एवं ॥५४॥ सव्वेहिवि जीवेहि लढे पंचिंदियत्तणे पवरे । अप्पहियं कायव्यं परहियकरणेण तं होइ ॥५५।। जं परहियं विहिज्जइ जिणिदवयणाणुसारओ सम्मं । परिणमइ अप्पणो तं हियभावेणं न संदेहो॥५६॥
मोहविमूढा जीवा अर्थ च गृहे च मूर्छिता गाढम् । जिनवचनमजानन्तो भ्रमन्ति संसारकान्तारे ॥४२॥ धिर धिगहोऽनार्यो मोहो यदनेन मोहिता जीवाः । न गणयन्ति पुत्रमित्राणि प्रहरन्तो निष्कृपनृशंसाः ॥ इति स यावत्प्रहरद्विकं रजन्यां करोति प्रवरस्वाध्यायम् । ततो वानव्यन्तरेण भणितं श्रुत्वा हृष्टेन ॥४४॥ सुष्टु त्वयाऽहं धृतो निपतन् विकटभवमहावटे । सोऽहं सुरः सरोष एतदुद्वासितं येन ॥४५॥ तत्पृष्टेन कथितमेतत्स्वामी पुराऽहमासम् । मम द्वौ पुत्रौ लघुरतीष्टस्तस्मै गृहसारम् ॥४६॥ दत्त्वा ज्येष्ठः स्थापितो भिन्नगृहे तस्मै किमपि दत्त्वा । ततः क्रुद्धेन तेनाहं मारितः, पश्चात् ॥४७॥ लघु धारयित्वा राजकुल आत्मना गृहं गृहीतम् । सोऽपि मृतो गुप्तावहं त्विह व्यन्तरो जातः ॥४८॥ ज्ञात्वा विभङ्गेन निजज्येष्ठसुतस्य विलसितं ततः सः । सकुटुम्ब उद्घावितोऽन्योपि हि वसति यः कोऽपि ॥४९॥ सोऽपि म्रियते निन्तमिति जातमुद्वसमिदं गेहम् । संप्रति त्वं धर्मगुरुस्ततस्तुभ्यमिदं मया दत्तम् ॥१०॥ स्वनिधानमपि लघ्वाप खलूत्वाय सम्पयति तस्मै । दश लक्षाः संजातास्तस्मिस्ततः प्रभणति सेनः ॥११॥ एक लक्ष उचितः शेषान् नव लक्षांस्तु धर्मे । दास्ये, तव पुण्यं, स प्रभणति तवापि तदर्धम् ॥१२॥ अन्यदपि किमपि प्रभण यत्कर्तव्यं मया महाभाग ! । प्रत्युपकारसमर्थो न भवामि तव जीवितेनापि ॥५३॥ तव स्वाध्यायं श्रुत्वा कृत्याकृत्यं विज्ञाय ततः । त्यक्तो वैरप्रबन्धः, सेनस्ततो भणति तमेवम् ॥५४॥ सर्वैरपि जीवैर्लन्धे पञ्चेन्द्रियत्वे प्रवरे । आत्महितं कर्तव्य परहितकरणेन तद् भवति ॥५५॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org