________________
सुपासनाह - चरिअम्मि
दसूणअवच्छरपज्जायं जणियजणमणाणंदं । पत्तो य कुमारतं रूवसिरीवासतामरसं ॥ ३६७॥ तथाहि ; --
ताविच्छगुच्छ सच्छह कुंचियकेसेहिं सहइ तस्स मुहं । वियसियन्रवारविंद लीणेहिं व भमर विदेहिं ।। ३६८ | जणमण कुरंगसं जमणवागुरापासत्रिव्भममउच्वं । जस्स सवणाण जुअलं सोहग्गमडफरं वहइ || ३६९॥ tes कंठो सुपडिग्गहोव्व पडिपुन्नवयणकलसस्स । आगामियजोव्वणसंपवेसवरमंगलकरस्स ॥३७०||
पंतस्स य लीलाए जस्स सियदसणकिरणरिछोली । हारावलिव्व रेहइ विग्गहलायन्न लच्छीए || ३७१ । अह सहइ विसालं सत्थलसमुब्भवं भुयअसोयलयजुयलं । नह किरणपुष्फियं पाणिपल्लवारुणिमरमणीयं ३७२ जस्सय विसालवच्छंत्थलुब्भवो सुहफलो य सिरिवच्छो । सच्च सिरिवच्छो इव जणमणपवियंभियविलासो । सो सहइ उरेणं उन्नएण तह कडियलेण पीणेण । परितणुणा उयरेणं कंठीरववरकिसोरोव्व ॥ ३७४॥ सेविज्जइ कमकमलं नहमणिनियरच्छलेण जस्स सया । सोहग्गमग्गिरीहिं निम्मलनक्खत्तपंती हि ॥ ३७५ ॥ किं बहुणा सव्वावयवसुंदरी सुयललक्खणजुओ य । कस्स न नयणाणंदं जणेइ सुहओ स दिट्ठोवि ।। ३७६ । आग भाओवि वरनाणरयणदीवत्तई तिहुयपि । उज्जोयंती जाया कयकिच्चा जस्स जयगुरुणो ॥ ३७७ ॥ कह चंदो सलहिज्जइ जस्स न विमलाओ हुंति सोलसवि । फुरियाउ इमस्स पुणो कलाओ बावत्तरीओवि बालोवि हु सुकईणं जो गुरुमणविम्हयं सया जणइ । रसभावसुंदराई विरयंतो ललियकव्वाई || ३७९ ॥ अत्थक्कतकसंपक्ककक्कसाणं पहाणविउसाण । अक्रिक्वइ मणं विसमत्थसत्यसुहुमत्थकहणेण ॥ ३८० ॥
སྙ=
देशोनाष्टवत्सरपर्यायं जनितजनमनआनन्दम् । प्राप्तश्च कुमारत्वं रूपश्रीवासतामरसंम् ॥ ३६७॥ तथाहि; —
तापिच्छ गुच्छ सदृश कुञ्चित केशै राजते तस्य मुखम् । विकसितनवारविन्दं लीनैरिव भ्रमरवृन्दैः ॥ ३६८ ॥ जनमनः कुरङ्गसंयमनवागुरापाशविभ्रममपूर्वम् । यस्य श्रवणयोर्युगलं सौभाग्यगर्वं वहति ॥ ३६९ ॥ राजते कण्ठः सुप्रतिग्रह इव परिपूर्णवदनकलशस्य । आगामिकयौवनसंप्रवेशवरमङ्गलकरस्य || ३७० ॥ जल्पतश्च लीलया यस्य सितदशनकिरणपङ्किः । हारावलिखि राजते विग्रह लावग्यलक्ष्म्याः || ३७१ ॥ अथ राजते विशालं सत्स्थल समुद्भवं भुजाशोकलतायुगलम् । नखकिरण पुष्पितं पाणिपल्लवारुणिमरमणीयम् || ३७२॥ यस्य च त्रिशालवक्षःस्थलोद्भवः शुभफलश्च श्रीवत्सः । सत्यं श्रीवत्स इव जनमनः प्रविजृम्भितविलासः ॥ ३७३ ॥ स राजत उरसन्नतेन तथा कटीतलेन पीनेन । परितनुनादरेण कण्ठीरववर किशोर इव ॥ ३७४॥ सेव्यत क्रमकमलं नखमणिनिकरच्छलेन यस्य सदा । सौभाग्यमार्गयित्रीभिर्निर्मलनक्षत्रपङ्गिभिः ॥ ३७५॥ किं बहुना सर्वावयवसुन्दरः सकललक्षणयुतश्च । कस्य न नयनानन्दं जनयति सुभगः स दृष्टोऽपि ॥ ३७६ ॥ आगर्भादिपि वरज्ञानरत्नदीपत्रयी त्रिभुवनमपि । उद्द्योतयन्ती जाता कृतकार्या यस्य जगद्गुरोः ॥३७७॥ कथं चन्द्रः श्लाघ्येत यस्य न विमला भवन्ति षोडशापि । स्फुरिता अस्य पुनः कला द्वासप्ततिरपि ॥ ३७८ ॥ बालोऽपि खल कवीनां यो गुरुमनोविस्मयं सदा जनयति । रसभावसुन्दराणि विरचयललितकाव्यानि ॥ ३७९ |
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org