________________
सीहकहा।
२७३ सा जइ एयं मुई मुंचसि ता मुंच नत्थि इह दोसो । सग्गापवग्गदाराई तुब्भ जं मुद्दए एसा ॥२६६॥ वयमुदं तु चयंतो लहिहिसि संसारसायरे घोरे । दुहृदंदोलिमणतं कालं ता चयसु मा, एवं ॥२६७॥ अणुसासिजंतो सो मुदं मुत्तूण निवसमीवम्मि । नियगेहं संपत्तो अणणुन्नाओ नरिंदेण ॥२६८॥ अह सावयधम्मरयस्स सुमइणो सुमइनामसचिवस्स । तं मुद्दमप्पिऊणं रायावि हु कुणइ जिणधम्म ॥२६९॥ जिणसासणं पभावइ रहजत्ताईहिं विविहहेऊहिं । साहम्मियमप्पगुणंपि मन्नए अप्पणो तुल्लं ॥२७०॥ अह सीहेणं पुट्विं पट्टियगामम्मि तुट्टदेव्वत्थं । पट्टइलो नरवालो पुब्बिं जो आसि गुत्तीए ॥२७१।। खित्तो छुहाए नडिओ मरिऊणं वंतरो समुप्पन्नो । सो, सुमरियपुव्वभवेण तेणं सीहो नहे धरि ॥२७२॥ उन्भावियं च वेरं पञ्चक्खं पउरपउरलोयस्स । सो मारिओ रसंतो उप्पन्नो पढमपुढवीए ॥२७३॥ भमिही भवम्मि तत्तो किच्छेणं पावित्रं पुणवि बोहिं । लहिही सिवंपि, तं पुण तब्भवसम्मत्तलाभफलं ॥ अह हेमचंदसूरी कमेण विहरंतओ तहि पत्तो । तो भुवणमल्लराया वंदइ सकलत्तओ गंतुं ॥२७५।। तद्देसणदावानलकम्मिंधणदहणलट्ठवेरग्गो । पुत्तं रज्जे मयणं ठविऊणं रयणमालाए ॥२७६।। पडिवज्जिय पव्वज्जं विजयपडायाए सह विभूईए । मुक्कगुरुकम्मकवओ संपत्तो सासयं ठाणं ॥२७७॥
॥ भक्तपानव्यवच्छेदे सिंहमन्त्रिदृष्टान्तः समाप्तः । तत्समाप्तौ समाप्तं सातिचारं प्रथममणुव्रतम् ॥
भणति नृपस्त्वयि मुद्रामिमां मुञ्चति नास्ति ममासुखम् । यत्त्यजसि नियममुद्रां तत्पुनर्बादं दहति हृदयम् ॥ तस्माद्ययेतां मुद्रां मुञ्चसि तदा मुञ्च नास्तीह दोषः । स्वर्गापवर्गद्वाराणि तव यन्मुद्रयत्येषा ॥२६६॥ व्रतमुद्रां तु त्यजलप्स्यसे संसारसागरे घोरे । दुःखपतिमनन्तं कालं तस्मान्मुञ्च मा, एवम् ॥२६॥ अनुशिष्यमाणः स मुद्रां मुक्त्वा नृपसमीपे । निनगेहं संप्राप्तोऽननुज्ञातो नरेन्द्रेण ॥२६८॥ अथ श्रावकधर्मरताय सुमतये सुमतिनामसचिवाय । तां मुद्रामर्पयित्वा राजापि खलु करोति जिनधर्मम् ।। जिनशासनं प्रभावयति रथयात्रादिभिविविधहेतुभिः । सार्मिकमल्पगुणमपि मन्यत आत्मनस्तुल्यम् ।।२७०॥ अथ सिंहेन पूर्व पद्रग्रामे त्रुटितद्रव्यार्थम् । पद्रेशो नरपालः पूर्व य आसीद् गुप्तौ ॥२७१॥ क्षिप्तः क्षुधा नटितो मृत्वा व्यन्तरः समुत्पन्नः । सः, स्मृतपूर्वभवेन तेन सिंहो नभसि धृत्वा ॥२७२॥ उद्भावितं च वर प्रत्यक्ष प्रचुरपौरलोकस्य । स मारितो रसन्नुत्पन्नः प्रथमपृथिव्याम् ॥२७३॥ भ्रमिष्यति भवे ततः कृच्छेण प्राप्य पुनरपि बोधिम् । लप्स्यते शिवमपि तत्पुनस्तद्भवसम्यक्त्वलाभफलम् ।। अथ हेमचन्द्रसूरिः क्रमेण विहरंस्तत्र प्राप्तः । ततो भुवनमल्लराजो वन्दते सकलत्रको गत्वा ॥२७॥ . तद्देशनादावानलकर्मेन्धनदहनरम्यवैराग्यः । पुत्रं राज्ये मदनं स्थापयित्वा रत्नमालायाः ॥२७६॥ प्रतिपद्य प्रव्रज्यां विजयपताकया सह विभूत्या । मुक्तगुरुकर्मकव चः संप्राप्तः शाश्वतं स्थानम् ॥२७७||
१ ख. दविणत्थं ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org