________________
सुपासनाह-चरिअम्मिवरकणयकलससदंडभासुरं सासणं निर्णिदस्स । सासणमित्तेण कुणति जस्स पुहईसरा झत्ति ॥२५॥ रहजत्तपत्तसोहं अट्टाहियमहिमविहियखलखोहं । जिणसासणं समग्गं जायं तत्तो निरुवसग्गं ॥२५२॥ इय हेमचंदमूरी सूरो इव तबकरेहिं दिप्पंतो । विहुगंतो मोहतम नरिंदमंडलियमाईणं ॥२५३॥ विहरइ वसुहाए, भुवणमल्लरायावि रजमणवरयं । तह पालइ जह सुयणा गयंपि कालं न याति ॥ चत्तो सो देसो दुज्जणेहिं भीएहिं जत्थ सो राया । गरुडाहिटियाणंव सप्पनियरेण दूरेण ॥२५५॥ अह अन्नया य सीहो नरवइणा ठाविओ अंमञ्चपए । जो इह सिंहसरूवो मणुयमिगाणं समग्गाणं ।।२५६।। कारावइ कारामंदिराई पराई सो अपुवाई । पुव्वेसु अमाते अणवरयधरिज्जमाणजणे ॥२५७॥ अवराहासंकाए धरिया जे तत्थ निरवराहावि । तेसिं वारइ भत्तं पाणं च वियारपरिमुको ॥२५८।। तत्थ य पाणचाओ जायइ केसिपि छुहकिलंताणं । तण्हाए फुडियनयणा अन्ने पुण जंति पंचत्तं ॥२५९।। तं असमंजसचरियं नाउणं नरवरो भणइ सिंह । किं भवजलहितरंडं पढमवयमेवमइयरसि ? ॥२६॥ ता कोवि न गुत्तीए धरियव्यो भो ! तए निरवराहो । थेवे अवराहेवि हु वारेयव्वं न भत्तजलं॥२६॥ अह सो तं निववयणं सोउं भणि 'पमाणमाएसो'। जहपुर्वि बटुंतो वट्टइ तह चेव निचंपि ॥२६२॥ तं च परियाणिऊण भणिओ रन्ना कहं तहेव तुमं । वसि, विरमसि नो वारिओवि, एवं उविक्खाए । मज्झवि अइयरसि वयं, तो सो पडिभणइ जह न अइयरइ । तह किज्जउ अप्पिजउ मुद्दा अन्नस्स कस्सावि ॥ भणइ निवो तइ मुदं इमं मुयंतम्मि नत्थि मह असुहं । जं चयसि नियममुदं तं पुण बाढं दहइ हिययं ।।२६५॥
वरकनककलशसद्दण्डमासुरं शासन जिनेन्द्रस्य । शासनमात्रेण कुर्वन्ति यस्य पृथिवीश्वरा झटिति ॥२५१॥ रथयात्राप्राप्तशोभमष्टाहिकामहिमविहितखलक्षोभम् । जिनशासनं समग्रं जातं ततो निरुपसर्गम् ॥२५२॥ इति हेमचन्द्रसूरिः सूर इव तपःकरैर्दीप्यमानः । विधुनयन् मोहतमो नरेन्द्र मण्डलिकादीनाम् ॥२५३॥ विहरति वसुधायां, भुवनमल्लराजोऽपि राज्यमनवरतम् । तथा पालयति यथा सुजना गतमपि कालं न जानन्ति ॥ त्यक्तः स देशो दुर्जनै तैर्यत्र स राजा । गरुडाधिष्ठितस्थानमिव सर्पनिकरेण दूरेण ॥२५॥ अथान्यदा च सिंहो नरपतिना स्थापितोऽमर्त्यपदे । य इह सिंहस्वरूपो मनुजमृगाणां समप्राणाम् ॥२५६॥ कारयति कारामन्दिराणि प्रचुराणि सोऽपूर्वाणि । पूर्वेप्वमात्यऽनवरतध्रियमाणजने ॥२५७।। अपराधाशङ्कया धृता ये तत्र निरपराधा अपि । तेषां वारयति भक्तं पानं च विचारपरिमुक्तः ॥२५८॥ तत्र च प्राणत्यागो जायते केषामपि क्षुत्क्लान्तानाम् । तृष्णया स्फुटितनयना अन्ये पुनर्यान्ति पञ्चत्वम् ॥ तदसमञ्जसचरितं ज्ञात्वा नरवरो भणति सिंहम् । किं भवजलधितरण्डं प्रथमव्रतमेवमतिचरसि ? ॥२६॥ तस्मात्कोऽपि न गुप्तौ धर्तव्यो भोः ! त्वया निरपराधः । स्तोकेऽपराधेऽपि खलु वारियतव्यं न भक्तजलम् । अथ स तन्नृपवचनं श्रुत्वा भणित्वा 'प्रमाणमादेशः' । यथापूर्वं वर्तमानो वर्तते तथैव नित्यमपि ।।२६२।।। तञ्च परिज्ञाय भणितो राज्ञा कथं तथैव त्वम् । वर्तसे, विरमसि नो वारितोऽपि, एवमुपेक्षया ॥२६३॥ ममाप्यतिचरसि व्रतं, ततः स प्रतिभणति यथा नातिचरति । तथा क्रियतामर्थ्यतां मुद्राऽन्यस्मै कस्मायपि॥२६४॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org