________________
सुपासनाह- चरिअम्मि
नहरिओ नरनाहो हरिव्व गिरिकंदराओ दररहिओ । दण तुट्टा ते तं पणमंति देवि च ॥५६॥ पृथति नाह ! देवीहरणं नाऊण तुम्ह पथमूलं । जा अणुसरिमो ता नेय पिच्छिम देवपापवि ॥५७॥ देवीए अवहरणं वीसरियं तो असणे तुम्ह । किंकायन्त्रविमूढा जा चिट्ठामो गियचिट्ठा || १८ || आरक्खिण तत्तो आगंतुं साहियं जहुत्तरओ । केणवि गयणचरेण निज्जइ देवी पलवाणा ॥ ५९ ॥ तो तसियमग्गेण निरगया मोतियाइवत्थूणि । उड्डं फुटकेहि पेच्छता आगया इत्थ ॥६०॥ पुरओ य अहिनाणं न पिच्छिमो दियरस्त उदवि । थका इहेब बुन्ना तो दिंडं तुम्ह पयकमलं ॥ ६१ ॥ देवीवि इत्थ दीसइ ता कह अच्चन्यं इमं जायं । को वा एसो पुरिसो दीसह इह बद्धओ नाम ? || ६२ ॥ तो तेसि नरवणा नियनिग्गमणाउ ताण मिलणंतं । कहिऊणं वृत्तंतं भणिओ तुलसी जहा तुम्हे ॥ ६ ३ जो जाणिज्जइ सामी जस्स, समप्पेह तस्स तं सव्वं । भूमिगिट्टियवत्थं से मिल्लेह भंडारे ॥ ६४ ॥ ॥ एयाओ वालियाओ नियनियगेहेसु जह पहुप्पैति । तह कुणह, तओ मंती तस्साएसं लहुं कुणइ ||६५ || करिखंधसमारूढो नयराभिमुहं तओ निवो चलिओ । चोरोवि अंगरक्खाण अपि चालिओ समगं || गच्छते जगनंद केवली कॅणयकमले । अविले उबविदिट्ठो धम्मं पयासतो ॥ ६७ ॥ हत्थीओओरिडं पत्तो मुणिपाय पंकयस्संते । ति पयक्खिणीकडं वंदइ रायः वि वरविहिणा ||६८ || साताई लोओ सोहु पणमिऊण उवविहो । चोरोवि विनवावर नरनाहमपि मुणिना || ६९ ||
२५०
निःसृतो नरनाथो हरिरिव गिरिकन्दरातो दररहितः । दृष्ट्वा हृष्टतुष्टास्ते तं प्रणमन्ति देवीं च ॥ ५६ ॥ प्रभणन्ति नाथ ! देवीहरणं ज्ञात्वा युष्माकं पादमूलम् । यावदनुसरामस्तावन्नैव पश्यामो देवपादानपि ॥ २७ ॥ देव्या अपहरणं विस्मृतं ततोऽदर्शने युष्माकम् । किंकर्तव्यविमूढा यावत्तिष्ठामो विगतचेष्टाः ||५८ || आरक्षिकेण तत आगत्य कथितं यथोत्तरतः । केनापि गगनचरेण नीयते देवी प्रलपन्ती ॥१९॥ ततस्तदर्शितमार्गेण निर्गता मौक्तिकादिवस्तूनि । ऊ कुष्टाः पश्यन्त आगता अत्र ॥ ६०॥ पुरतश्चाभिज्ञानं न पश्यामो दिनकरस्योदयेऽपि । स्थिता इहैव विषण्णास्ततो दृष्टं युष्माकं पादकमलम् ॥ ६१ ॥ देव्यप्यत्र दृश्यते तस्मात् कथमत्यद्भुतमिदं जातम् । को वैष पुरुषो दृश्यत इह बद्धो नाम ? || ६२ ॥ ततस्तेभ्यो नरपतिना निजनिर्गमनात्तेषां मेलनान्तम् । कथयित्वा वृत्तान्तं भणितः सुलसो यथा यूयम् || ६३॥ यो ज्ञायते स्वामी यस्य, समर्पयत तस्मै तत् सर्वम् । भूमिगृहस्थितवस्तु शेषं मुञ्चत भाण्डागारे ||६४ || एता बालिका निजनिजगृहेषु यथा प्रभवन्ति । तथा कुरुत, ततो मन्त्री तस्यादेशं लघु करोति ॥ ६५॥ करिस्कन्धसमारूढो नगराभिमुखं ततो नृपश्चलितः । चौरोऽप्यङ्गरक्षाणामर्पयित्वा चालितः समकम् ॥६६॥ मार्गे गच्छता जगन्नन्दनकेवली कनककमले । अतिविपुल उपविष्टो दृष्टो धर्म प्रकाशयन् ॥ ६७॥ विर्य प्राप्तो मुनिपादपङ्कजस्यान्ते । त्रिः प्रदक्षिणीकृत्य वन्दते राजापि वरविधिना ॥ ६८ ॥ सामन्तादिर्लोकः सर्वोऽपि खलु प्रणम्योपविष्टः । चौरोऽपि विज्ञपयति नरनाथमहमपि मुनिनाथम् ||६९ ||
१. तुन्ना, ग. सुन्न । २ क. पवरक ग. कुवलयस्मि कणयम उ ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org