Page Text
________________
विजयचंदकहा। सव्वेवि दुक्खभीरू सव्वेवि सुहेसिणो फुडं जीवा । ता एयावत्थगयं मिहणमिणं इय पयत।।२१९॥ विसयासेवाए सुहं साहइ पयर्ड तहावि नाहस्त । कह दटुमिमं जाया विसएसु परम्मुहा बुद्धी? ॥२२०॥ नरपतिरुवाच;दंसणनाणमणंतं विरियमणतं तहा सुहमणतं । परमत्थेण सरूवं जीवाण इम, तहावि इमे ॥२२१॥ विसयपिवासापामाकयत्थिया इह भवे अगाइम्मि । संपायणत्थमेसि विसयाण सहति दुक्खाई ॥२२२॥ जायति पुण तहाविहकम्पाउ इमे कयावि कस्सावि । दालिददुहट्टाणं अन्नेसिं जाइ पुण जम्मो ॥२२३॥ तो तेसिं परिभोगे कंडूकंड्रयणेव्व सुहलेसं । भुंजतो वहु मन्नइ विसयपिवासं पयर्टेति ॥ २२४ ॥ अह कहवि धणाभावे पगइणिविरहेण हुंति नो विसया । तो तञ्चितासंल्लियहियओ दुक्खं गमइ कालं॥ उक्तं च;“अप्राप्ताः संकल्पैः प्राप्ता दर्पण चिन्तया विरहे । त्वरयन्ति ज्वरयन्ति क्रशयन्ति प्राणिनं विषयाः॥" नय समइ विसयतम्हा चिरंपिसंसेविएतु विसएसु । अइसयमणोहरेसुवि विसेसओ वड्ढए गिद्धी ॥२२६॥ उक्तं च;
___ " न जातु कामः कामानामुपभोगेन शाम्यति । हविषा कृष्णवर्मेव भूय एवाभिवर्धते ॥" विसयपिवासा य इमा रागो अणुकूलएमु विप्तएमु । पडिकूलेसुं दोसो जीवाणं मोहवसयाणं ॥२२७॥ रागदोसा य पुणो कम्मस्स निबंधणं धुवं हुँति । कम्मोदएण जीवो पावइ दुक्खं भवे घोरं ॥२२८॥ एवं विसयपिवासा इहपरलोउन्भवाण दुक्खाण । परमं कारणमेसा य जोव्यणे मंदसत्तेहिं ॥२२९॥ नो निज्जेउं सक्का, इमं तु वुद्धपि मिहुणमेयाए। एवं वियारवहुलं विहियं तो तेणिम भणिये ॥२३०॥
सर्वेऽपि दुःखभीरवः सर्वेऽपि सुखैषिणः स्फुटं जीवाः । तस्मादेतदवस्थागतं मिथुनमिदमिति प्रवर्तमानम् ॥२१९॥ विषयासेवायां सुखं कथयति प्रकटं तथापि नाथस्य । कथं दृष्टेदं जाता विषयेषु पराङमुखा बुद्धिः ॥२२०॥ दर्शनज्ञानमनन्तं वीर्यमनन्तं तथा सुखमनन्तम् | परमार्थेन स्वरूपं जीवानामिदम् , तथापीमे ॥२२१॥ विषयपिपासापामाकदर्थिता इह भवेऽनादौ । संपादनार्थमेषां विषयाणां सहन्ते दुःखानि ॥२२२॥ जायन्ते पुनस्तथाविधकर्मण इमे कदापि कस्यापि । दारिद्रयदुःखार्तानामन्येषां याति पुनर्जन्म ॥२२३॥ ततस्तेषां परिभोगे कण्डूकण्डूयन इव सुखलेशम् । मुजानो बहु मन्यते विषयपिपासां प्रवर्तमानाम्॥२२४॥ अथ कथमपि धनाभावे प्रणयिनीविरहेण भवन्ति नो विषयाः। ततस्तच्चिन्ताशल्यितहृदयो दुःखं गमयति कालम् ।। नच शाम्यति विषयतृष्णा चिरमपि संसेवितेषु विषयेषु । आतिशयमनोहरेष्वपि विशेषतो वर्धते गृद्धिः ॥२२६ ॥ विषयापपासा चेय रागोऽनुकूलषु विषयेषु । प्रतिकूलेषु द्वेषो जीवानां मोहवशगानाम् ॥२२७॥ रागद्वेषौ च पुनः कर्मणो निबन्धनं ध्रुवं भवतः । कर्मोदयेन जीवः प्राप्नोति दुःखं भवे घोरम् ॥२२८॥ एवं विषयपि शसेहपरलोकोद्भवाना दुःखानाम् । परमं कारणमेषा च यौवने म दसत्त्वैः ॥ २२९ ॥ . नो निर्नेतुं शक्येदं तु वृद्धमपि मिथुनमतया । एवं विकारबहुलं विहितं ततस्तेनेदं भाणतम् ।।२३०॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003240 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1918 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 18 MB |