________________
सुपासनाह-चरिअम्मि
किं चुक्का भंडारे किं तुह अंतेउरे पुरे सिविरे ? । गयसरणे हणसि जहा तहेव धी खत्तियत्तं ते ॥१५॥ तथा चाह;हरिण चरंति वणंतरि हि अविहियपरसंताव । ताहिवि कह बाहंति कर सज्जण ! सरलसहाव ॥१६॥ इच्चाइ निसुणिऊणं रायामच्च भणेइ अच्छेरं । जं पसुणोवि हु जंपति निब्भया माणुसगिराए ॥१७॥ मंतितिलएण भणियं देव ! इमो दाणयो व देवो वा । केणावि कारणेणं कयमिगवेसो समोइन्नो ॥१८॥ ता गच्छ तुरिय तुरियं तुरयं मा खंच मुंच मुक्कलयं । पिच्छह किं कुणइ इमोत्ति तो निवो तह समायरइ॥ उच्चुच्चझंपयाहिं गच्छइ हरिणोवि पिट्ठओ राया । ता जाव मज्झ भागे वणस्स ता पिच्छए तत्थ॥२०॥ उत्तत्तकणयवन्नं पलंवबाहुं सुदंसणं सोमं । कंदप्पंपि अदप्पं कुणमाणं देहसोहाए ॥२१॥ मुणिमेगं एगते निरुद्धवयणं विमुकतणुचिढं । नासग्गनिसियदिहिं झायंत किंपि परमत्यं ।।२२॥ ता हरिणेणं भणिया वंदह भो भो इमं महाभागं । मुणिमवयरित्रं तुरियं तुरयाओ तो निवामच्चा॥२३॥ वंदति भत्तिमंता सोवि हु तेसिं पयच्छइ अतुच्छं । वरधम्मलाभवयणं जगणं सिवसुक्खलाभस्स ॥२४॥ उवविठ्ठा धरणीए जा ते तो तत्थ सिन्नमणुपत्तं । मुणिणावि समारद्धा तेसिं सदेसणा एवं ॥२५॥ तथाहि:जीवो अणाइपइखणबझंतुदयंतकम्मसंताणो । परिभमइ दुहसयावत्तदुग्गमे भवसमुदम्मि ॥२६॥ तत्थ तसेयरजीवाण दुक्खमुप्पाइऊण नरयम्मि । अणुहवइ विविहसत्थाभिघायसंजणियवियणाओ॥२७॥ तिरियत्तणेवि वाहणडहणंकणकन्नकप्पणाईणि । अणुहवइ विविहदुक्खाई खुप्पिवासापरिस्संतो ॥२८॥ किं भ्रष्टा भाण्डागारे किं तवान्तःपुरे पुरे शिबिरे ? । गतशरणान् हंसि यथा तथैव धिक् क्षत्रियत्वं ते॥१५॥ हरिणाश्चरन्ति वनान्तरे हि अविहितपरसंतापाः । तथापि कथं बाध्यन्ते कुरु सज्जन ! सरलस्वभावम् ॥१६॥ इत्यादि श्रुत्वा रानामर्त्य भणत्याश्चर्यम् । यत् पशवोऽपि खलु जल्पन्ति निर्भया मनुष्यगिरा ॥१७॥ मन्त्रितिलकेन भणितं देव ! अयं दानवो वा देवो वा । केनापि कारणेन कृतमृगवेषः समवतीर्णः ॥१८॥ तस्माद् गच्छ त्वरितं त्वरितं तुरंग मा कर्ष मुञ्च स्वतन्त्रम् । पश्य किं करोत्ययामिति ततो नृपस्तथा समाचरति ।। उच्चोच्चझम्पाभिर्गच्छति हरिणोऽपि पृष्ठतो राजा । तावद्यावन्मध्यभागे वनस्य तदा पश्यति तत्र ॥२०॥ उत्तप्तकनकवर्ण प्रलम्बबाहुं सुदर्शनं सोमम् । कन्दर्पमप्यदर्प कुर्वाणं देहशोभया ॥२१॥ मुनिमकमेकान्ते निरुद्धवचनं विमुक्ततनुचेष्टम् । नासाग्रन्यस्तदृष्टिं ध्यायन्तं किमपि परमार्थम् ॥२२॥ तदा हरिणेन भणितौ वन्देथां भो भो इमं महाभागम् । मुनिमवतीर्य त्वरितं तुरगात् ततो नृपामात्यौ ॥२३॥ वन्देते भक्तिमन्तौ सोऽपि खलु तयोः प्रयच्छत्यतुच्छम् । वरधर्मलाभवचनं जननं शिवसौख्यलाभस्य ॥२४॥ उपविष्टौ धरण्यां यावत्तौ ततस्तत्र सैन्यमनुप्राप्तम् । मुनिनापि समारब्धा तेषां सद्देशनैवम् ॥२५॥ जीवोऽनादिप्रतिक्षणबध्यमानोदयत्कर्मसंतानः । परिभ्रमति दुःखशतावर्तदुर्गमे भवस मुद्रे ॥२६॥ तत्र त्रसेतरजीवानां दुःखमुत्पाद्य नरके । अनुभवति विविधशस्त्रा भिघातसंजनितवेदनाः ॥२७॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org