________________
भीमकुमारकहा। तत्थ न दिट्ठा तुब्भे तीए तो विम्हियाए जामिल्ला । पुट्ठा भणंति छलिया जग्गंता हा ! कहं अम्हे ?|| तो सव्वत्थ गविट्ठोवि जा नवि दिट्ठो तुमं तओ रन्नो । कहियं केणवि कुमरो हरिओ निसि पढमपहरम्मि! आयन्निऊण एयं वयणं सीहासणाओ नरनाहो । मुच्छानिमीलियच्छो सहसा धरणीयले पडिओ॥१९२॥ मालइपमुहो जणणीजणोवि तह चेव मुच्छिओ सब्बो । चंदणरसेण सित्तो तो कहवि सचेयणो जाओ। जा विलविउं पयत्तो राया जणणीजणो समंतियणो । ताव सहसत्ति पत्ता मज्झवया इत्थिया एका ।। कंपंतकरकराला भासुरवयणा धुणंतसिरकमला । भणइ नरिंदं उट्टसु मह पूयं कुणसु भत्तीए ॥१९५॥ अहयं तुह कुलदेवी समागया तुज्झ पुत्तअत्तीए । मा तं नरिंद ! खेयं कुणसु, सुओ तुज्झ अवहरिओ ॥ पासंडियाहमेणं उत्तरसाहगमिसेण रयणीए । काऊणं संगामं कुमरस्स सिरं किल गहेही ॥१९७॥ ताजक्खिणिदेवीए नीओ नियमंदिरम्मि इच्चाइ । कहिउ भणिओ कइहिवि दिणेहिं एइ विभूईए ॥१९८॥ इय सा कहिऊण गया वयणं संवाइउंच तीए अहं । सउणनिरिक्खणहेउं जाव गओ नयरबाहिम्मि ॥१९९॥ ताव सहसत्ति वामेयरासु ठाउं दिसासु वाहरइ । खुखुत्तयसदेणं तित्तिराणं जुगं झत्ति ॥२०॥ सुणओवि हु सवडीए गंतूणं दाहिणेण चरणेण | कंडूयइ उत्तिमंग रमणीयुच्चे ठिओ ठाणे ॥२०१॥ आगासजोगिणीए निसुओ सदोवि वामपासम्मि । सामा वामा लविउं तारा चडिया सुखीरदुमे ॥२०२॥ इच्चाइसउणसउणोहरंजिओ जाव किल वलिस्सामि । तो गयणगएणिमिणा उक्खिविउ अहमिहाणीओ।
तत्र न दृष्टा यूयं तया ततो विस्मितया यामिकाः । पृष्टा भणन्ति च्छलिता जाग्रतो हा ! कथं वयम् ? ॥१९॥ ततः सर्वत्र गवेषितोऽपि यावन्नैव दृष्टस्त्वं ततो राज्ञे । कथितं केनापि कुमारो हृतो निशि प्रथमप्रहरे ॥१९१॥ आकण्र्यैतद् वचन सिंहासनाद् नरनाथः । मूर्छानिमीलिताक्षः सहसा धरणीतले पतितः ॥१९२॥ मालतीप्रमुखो जननीजनोऽपि तथैव मूञ्छितः सर्वः । चन्दनरसेन सिक्तस्ततः कथमपि सचेतनो जातः ॥१९३॥ यावद्विलपितुं प्रवृत्तो राजा जननीजनः समन्त्रिजनः । तावत् सहसेति प्राप्ता मध्यवयाः स्त्री एका ॥१९४॥ कम्पमानकरकराला भासुरवदना धुन्वच्छिरःकमला । मणति नरेन्द्रमुत्तिष्ठ मम पूजां कुरु भक्त्या ॥१९॥ अहं तव कुलदेवी समागता तव पुत्राा । मा त्वं नरेन्द्र ! खेदं कुरु, सुतस्तवापहृतः ॥१९६॥ पाखण्डिकाधमेनोत्तरसाधकमिषेण रजन्याम् । कृत्वा संग्राम कुमारस्य शिरः किल ग्रहीष्यति ॥१९७॥ तावद् यक्षिणीदेव्या नीतो निजमन्दिर इत्यादि । कथयित्वा भणितं कतिभिरपि दिनैरेष्यति विभूत्या ॥१९८॥ इति सा कथयित्वा गता वचनं संवादयितुमिव तस्या अहम् । शकुननिरीक्षणहेतोर्यावद्गतो नगराद् बहिः॥१९९॥ तावत्सहसेति वामेतरयोः स्थित्वा दिशोाहरति । खुखुत्रयशब्देन तित्तिरयोर्युगं झटिति ॥२०॥ शुनकोऽपि खलु स्वसीम्नि गत्वा दक्षिणेन चरणेन । कण्डूयत्युत्तमाङ्गं रमणीयोच्चे स्थितः स्थाने ॥२०१॥ आकाशयोगिन्याः श्रुतः शब्दोऽपि वामपार्थे । श्यामा वामा लपित्वा तारा चटिता सुक्षीरद्रुमे ॥२०२॥ इत्यादिसगुणशकुनौघरञ्जितो यावत्किल वलिष्ये । ततो गगनगतेनानेनोत्क्षिप्याहमिहानीतः ॥२०३॥
१ ग. खुकूय।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org