Page Text
________________
भीमकुमारकहा। रोमंचकंचुइज्जंतसव्वगत्तो विहीए मुणिनाहं । तो बंदइ भत्तीए सेसेवि हु मुणिवरे कुमरो ॥१३४॥ उवलद्धधम्मलाभो सुद्धे धरणीयलम्मि उवविसिउं । खणयायन्निय धम्मं मुणिवइणो परिकहतस्स।।१३५॥ विम्हियहियओ लघृण अवसरं सायरं पणमिऊण । भणइ मुणीसर ! एसा अचतं भीसणा अडई ॥ कह तुब्भे भयरहिया असहाया निरसणा सया तिसिया। इह निषसह, मज्झ इमं गरुयं पडिहाइ अच्छरियं॥ इय कुमरजंपिए जाव किंपि किल मुणिवई पडिभणेइ । ता पेच्छइ नहमग्गे आगच्छंति भुयं कुमरो।।१३८॥ अइदीहा किन्हा सा अवयरमाणी नहाउ पडिहाइ । दुरं पलंबमाणा नहयललच्छीए वेणिव्व ॥१३९।। अइथिरथोरा गरुया पलंबमाणा धराए पडिलग्गा। नजइ सा कालभुयंगिणिव्व दुई जमभडस्स।।१४०॥ रत्तंदणेण लित्ता अइकढिणा तरलभीसणागारा । नजइ ललमाणा जमभडेण पगडीकया जीहा ॥१४॥ अहसा विम्हयजणणी समागया झत्ति तप्पएसम्मि । पेच्छंताणं ताणं मुणिकुमराणं अभीरूणं ॥१४२।। आगंतूण तओ सा सहसा कुमरस्स संतियं खग्गं । गहिउं मुट्ठीहिं दिटुं पुणोवि पच्छामुहं बलिया ॥ तं पिच्छिऊण कुमरेण चिंतियं कस्स संतिया एसा । एरिसरुवा बाहा किं करिही मह किवाणेण ? ॥ किश्च। तमहं पिच्छामि सयं गंतूणं जस्स संतिया एसा । तो कोउयरसवसओ नमिऊण मुणिवइं पयओ॥१४५॥ तो उहिउँ कुमारो सीहोव्व समुच्छलइ नहमग्गे । मुणिजणजणियच्छरिओ तीए बाहाए आरूढो॥१४६।। अइकसिणभुयारूढो वच्चंतो नहयलम्मि सो कमसो । कालियपिटारूढस्स विण्हुणो लीलमुव्वहइ ॥१४७॥
रोमाञ्चकन्चुकायमानसर्वगात्रो विधिना मुनिनाथम् । ततो वन्दते भक्त्या शेपानपि मुनिवरान् कुमारः॥१३४॥ उपलब्धधर्मलाभः शुद्धे धरणीतले उपविश्य । क्षणमाकर्ण्य धर्म मुनिपतेः परिकथयतः ।।१३५॥ विस्मितहृदयो लब्ध्वाऽवसरं सादरं प्रणम्य । भणति मुनीश्वर ! एषाऽत्यन्तं भीषणाऽटवी ॥१३६॥ कथं यूयं भयरहिता असहाया निरशनाः सदा तृषिताः । इह निवसथ, ममेदं गुरु प्रतिभात्याश्चर्यम् ॥१३७॥ इति कुमारजल्पिते यावक्किमपि किल मुनिपतिः प्रतिभणति । तावत्पश्यति नभोमार्ग आगच्छन्ती भुजा कुमारः॥ अतिदीर्घा कृष्णा साऽवतरन्ती नभसः प्रतिभाति । दूरं प्रलम्बमाना नभस्तललक्ष्म्या देणीव ॥१३९॥ अतिस्थिरस्थूला गुर्वी प्रलम्बमाना धरायां प्रतिलग्ना । ज्ञायते सा कालभुजगिनीव दूती यमभटस्य ॥१४०॥ रक्तचन्दनेन लिप्ताऽतिकठिना तरलभीषणाकारा । ज्ञायते ललन्ती यमभटेन प्रकटीकृता जिहा ॥१४ १॥ अथ सा विस्मयजननी समागता झटिति तत्प्रदेशे । पश्यतां तेषां मुनिकुमाराणामभीरूणाम् ॥१४२॥ आगत्य ततः सा सहसा कुमारस्य सत्कं खड्गम् । गृहीत्वा मुष्टिभ्यां दृष्टं पुनरपि पश्चान्मुखं वलिता ॥१४३॥ तद् दृष्ट्वा कुमारेण चिन्तितं कस्य सत्क एषः । ईदृशरूपो बाहुः किं करिष्यति मम कृपाणेन ॥१४४॥ तमहं पश्यामि स्वयं गत्वा यस्य सत्क एषः । ततः कौतुकरसवशतो नत्वा मुनिपतिं प्रयतः ॥१४५॥ तत उत्थाय कुमारः सिंह इव समुच्छलति नभोमागें । मुनिजनजनिताश्चर्यस्तस्मिन् बाहावारूढः ॥१४६।। अतिकृष्णभुजारूढो व्रजन्नमस्तले स क्रमशः । कालियपृष्ठारूढस्य विष्णोर्लीलामुद्रहति ॥१४७॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003240 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1918 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 18 MB |