Page Text
________________
भीमकुमारकहा !
१७७
तो एवं जपतो. भणिओ कुमरेण रे कुपासांडे ! | चंडालडुंबचिट्ठिय ! निट्ठियकल्लाण ! अन्नाण ! ||८२ ॥ विस्सासियाण सिंत कवालेहिं विरइया माला | ताणवि वरं खालेमि अज्ज घित्तुं तुह कवालं ॥ ८३ ॥ तो कत्तियाए घाओ मुको कुमरे य तेण, कुमरोवि । खलिउं खग्गेण झडत्ति तस्स वधं समारूढो ॥ ८४॥ चितइ य सो इयाणि खग्गेण दुहा करेमि एयस्स | पावस्स कंठदेसं किंपुण मह कइयवेणावि ॥ ८५ ॥ सेवमिमोपडिवो बहुत तिजुओ य कहवि जइ धम्मे । ठाइ पभाव तो पवयपि इय चिंतिलं कुमरो ॥ frers मुट्ठीहि तयं सिरम्मि, ताडेइ खग्ग जवएण । कावालिओवि जा तं गिरहइ हत्थेहिं ता कुमरो || झत्ति तस्वणमज्झे पविसइ करगहियतरलकरवालो | गिरिकुहरगओ पंचाणणोव्व तर्हि सो विराएइ ||
तो खरनहर पहारिहिं पहरइ कुमरु तर्हि, जिम्ब सूयरु दिदादिहि खरखर खणइ महिं । सरणि डपट्टि जिम्व करि कडु रडइ, तिम्व कन्नंतरवेयणविहरु सु आरडइ || ८९ || तो हत्थे गहिरं कुमरो कन्नाउ कट्टिउ कहवि । तेण धरिऊण चरणे तत्तो उच्छालिओ गयणे॥९०॥ तो निवडतो तो क्खिणिदेवीए दिव्वजोगेणं । करसंपुडे करेउं नीओ नियमंदिरसंत ॥ ९१ ॥ जं नियउच्चणं ओहावर तुहिणसेलसिंगंपि । अइवित्थारेण पुणो जिणेइ भवणंपिणो ॥ ९२|| जत्य य अरुणच्छायं निएवि निसि पउमरायकिरणेहिं । अमरीज गोसकिच्चं कुणति पच्चूस सकाए || जत्थ फलिहोवलेसु संकंतं निएवि निययपडिबिंबं । ईसाए नडंति पिए अमरीओ सवत्तिसकाए ॥ ९४ ॥
यदि पुनर्मह्यं मम वचनात्स्वयमर्पयसि मस्तकं स्वहस्तेन । छित्त्वा तदा त्वं जन्मान्तरे सुखभाजनं भवारी ॥ ८१ ॥ तत एवं जल्पन् भणितः कुमारेण रे कुपाखण्डिन् ! । चाण्डालश्वपचचेष्टित ! निष्ठितकल्याण ! अज्ञान ! ॥८२॥ विश्वासितानां येषां त्वया कपालैर्विरचिता माला । तेषामपि वैरं क्षालयाम्यद्य गृहीत्वा तव कपालम् ॥ ८३॥ ततः कर्तर्या घातो मुक्तः कुमारे च तेन, कुमारोऽपि । स्खलयित्वा खड्गेन झटिति तस्य स्कन्धं समारूढः॥८४॥ चिन्तयति च स इदानीं खङ्गेन द्विवा करोम्येतस्य । पापस्य कण्ठदेशं किन्तु मम कैतवेनापि ॥ ८५ ॥ सेवामयं प्रतिपन्नो बहुशक्तियुतश्च कथमपि यदि धर्मे । तिष्ठति प्रभावयति तदा प्रवचनमपीति चिन्तयित्वा कुमारः ॥ निहन्ति मुष्टिभ्यां तं शिरसि, ताडयति खनं जवेन । कापालिकोऽपि यावत्तं गृह्णाति हस्ताभ्यां तावत्कुमारः ॥ ८७॥ झटिति तच्छ्रवणमध्ये प्रविशति करगृहीततरलकरवालः । गिरिकुहरगतः पञ्चानन इव तत्र स विराजते ॥८८॥ ततः खरनखरप्रहारैः प्रहरति कुमारस्तत्र, यथा शूकरो दृढदंष्ट्राभ्यां खरखरं खनति महीम् । शरटेन शुण्डप्रतिष्ठेन यथा करी कटु रटति, तथा कर्णान्तरवेदनाविधुरः स आरटति ॥ ८९ ॥ ततो हस्तेन गृहीत्वा कुमारः कर्णात् कृष्ट्रा कथमपि । तेन धृत्वा चरणे तत उच्छालितो गगने ॥९०॥ ततो निपतन् प्राप्तो यक्षिणीदेव्या दैवयोगेन । करसंपुटे कृत्वा नीतो निजमन्दिरस्यान्तः ॥ ९१ ॥ यद् निजोच्चत्वेनाक्रामति तुहिनशैलशृङ्गमपि । अतिविस्तारेण पुनर्जयति भवनमप्यहिपतेः ॥९२॥ यत्र चारुणच्छायां दृष्ट्वा निशि पद्मरागकिरणैः । अमर्यः प्रातः कृत्यं कुर्वन्ति प्रत्यूषशङ्कया ॥९३॥ यत्र स्फाटकोपलेषु संक्रान्तं दृष्ट्वा निजप्रतिबिम्बम् । ईर्ष्यया नयन्ति प्रियानमर्यः सपत्नीशङ्कया ॥९४॥
२३
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003240 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1918 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 18 MB |