________________
१७६
सुपासनाह चरिअम्मि
लिहिऊण मंडल सो पूएडं मंतदवयं किंपि । कुमरस्स सिहाबंध काउं समुवडिओ जाव ॥ ७१ ॥ तो कुमरेण भणियं नियसत्तं चैव मह सिहाबंध । पगयं चिय कुणसु तुमं निभयचित्तो महाभाग ! ॥ कङ्क्षियकरवालललंतजीहाभीमो कवालिणो पासे । पंचाणणोव्व कुमरो तो चिट्ठइ साहसिकरसो ||७३|| कुमर।सरगहणसिहिबंधनियडमह विहडियं स दद्रूणं । लेमि सिरमिस्स परकमेण इय ठाविडं बुद्धिं ॥ करकलियगरुयकत्ती गयणसमं काउमत्तणो रूवं । कूवसमकन्नकुहरो लग्गो धडहडिउमइविडं ॥ ७५ ॥
ततश्च ।
नं कुम्मह कडयडिय पिट्ठि नं पविहउ गिरिवरु, नं सुरकरडिहि रडिउ गहिरु नं गज्जिउ जलहरु | नं धरणिंद फणाकडप्पचंपिउ दिक्करडिहिं, तडयडंतु तडिदंडु पडिउ नं गिरिवरसिहरिहिं ||७६ || इय विहिय चिंतहिं सुर विसर जस थडहडिडं सुणेवि लहु ।
तह रंभपमुहरमणिहिं भणिउ रक्खि रक्खि मं तियसपहु ! ॥७७॥
सहइ तासु करि कत्ती तह रुहिरारुणिय, नज्जइ जीहुद्दालिय किं जमंभडतणिय |
कह कत्ति फलित aणु रेहइ संकमिउ, नं कुमरहवहणत्थं दुहिउ तणु निम्मविउ ॥७८॥
तो तव्वियंभियं चिय पसिऊण कुमरो हरिव्व करिजूहं । कुविओ पउणइ खगं जमजीहास रिसमक्खु हिओ ॥ जा ताव तेण भणियं रे रे रे बाल ! मह पिडे पडिओ । लेमि तुह उत्तमंगं अहमिन्हि तडफडत ||८०|| जइ पुण मह मह वयणा सयमप्पिसि मत्थयं सहत्थेण । छित्तुं ता तं जम्मंतरम्वि सुहभायणं होसि ॥ ८१ ॥
वञ्चयित्वा परिजनमेकः करङ्कचयभीपणे श्मशाने । कापालिकेन सार्धं संप्राप्तः स क्षणार्धेन ॥ ७० ॥ लिखित्वा मण्डलं स पूजयित्वा मन्त्रदैवतं किमपि । कुमारस्य शिखाबन्धं कर्तुं समुपस्थितो यावत् ॥७१॥ ततः कुमारेण भणितं निजसत्त्वमेव मम शिखाबन्धः । प्रकृतमेव कुरु त्वं निर्भयचित्तो महाभाग ! || ७२॥ कृष्टकरवालललज्जिह्वाभीमः कपालिनः पार्श्वे । पञ्चानन इव कुमारस्ततस्तिष्ठति साहसिक्यरसः ॥ ७३ ॥ कुमार शिरोग्रहणशिखिबन्धनिगडमथ विघटितं स दृष्ट्रा । लामि शिरोऽस्य पराक्रमेणेति स्थापयित्वा बुद्धिम् ॥ करकलितगुरुकर्तरीको गमनसमं कृत्वाऽऽत्मनो रूपम् । कूपसमकर्णकुहरो लग्नो गर्जितुमतिविकटम् ॥७५॥
ननु कूर्मस्य परावर्तितं पृष्ठं ननु पविहतो गिरिवरः, ननु सुरकरटिभी रटितं गभीरो ननु गर्जितो जलधरः ॥ ननु धरणेन्द्रः फणासंवातचम्पितो दिक्करटिभिः, तडत्तस्तडिद्दण्डः पतितो ननु गिरिवरशिखरेषु ॥ इति विस्मिताश्चिन्तयन्ति सुरविसरा यस्य गजरवं श्रुत्वा लघु । तथा रम्भाप्रमुख रमणीभिर्भणितं रक्ष रक्ष मां त्रिदशप्रभो ! ॥७७॥
राजति तस्य करे कतरी तथा रुधिरारुणिता, ज्ञायते जिहोद्दालिता किं यमभटीया ।
कथं कर्तरीफलके तस्य तनू राजति संक्रान्तुं ननु कुमारवधार्थं द्वितीयतनुर्निर्मापितम् ॥७८॥ ततस्तद्विजृम्भितमेव दृष्ट्वा कुमारो हरिरिव करियूथम् । कुपितः प्रगुणयति खङ्गं यमजिह्वासदृशमक्षुभितः ॥७९॥ यावत्तावत्तेन भणितं रे रे रे बाल ! मम पिटे पतितः । लामि तवोत्तमाङ्गमहमिदानीं चपलायमानस्य ॥ ८० ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org