Page Text
________________
२७४
सुपासनाह-चरिअम्मि - कुमरो य कुणइ धम्मं देवच्चणमाइयं समित्तोवि । वच्चइ जईण पासे निसुणइ सम्मत्तअइआरे ॥४३॥ अह अन्नया कुमारं नियमंदिरसंठियं सविहमित्तं । मूरिगुणे बनतं नमि विनवइ पडिहारो ॥४४॥ देव! नररुंडमालाकलिओ कावालिओ वैलियदेहो । दारठिओ तुह दंसणमीहइ तो मुंच इय भणिए ॥ तेण सो परिमुक्को आसीवायं उवायणं काउं । उवाविट्ठो भणइ इयं कुमार ! लहु मे रहं देसु ॥४६॥ तो भूखेवेण लहुं ओसरिओ परियणो तओ तेण । अब्भत्थिओ कुमारो, भणियं मह अत्थि वरविजा। भुवणक्खोहणिनामा वारस वरिसाइं पुव्वसेवा से । विहिया विहीइ संपइ उत्तरसेवं करिस्सामि ॥४८॥ गंतुं किण्हचउद्दसिरयणीए मसाणमझभागम्मि । काउं उत्तरसाहगमह तं वरसत्तसंपन्नं ॥४९॥ अज्जदिणाओ दसमे दिणम्मि कसिणा चउदसी होही। ता तुह साहिज्जेणं सा सिज्झइ मज्झ निभंतं ॥ तो कुमरेणं भणियं एएण असारहयसरीरेण । जइ कस्सवि उवयारो कीरइ ता किं न पज्जत्तं ? ॥५१॥ इयतव्वयणं पडिवज्जिऊण कुमरेण सो तओ भाणिओ। गच्छ तुम सहाणं सो पभणइ तुज्झ पासम्मि॥५२॥ चिट्ठिस्समहं सुपुरिस ! तुज्झ अणुनाए, भणइ कुमरोवि। किमजुत्तं जइ चिट्ठसि चिट्ठसु जाएइ सा रयणी। इय भणि सो निच्च कुमरसमीवे करेइ सयणाई। दट्टणं मंतिसुओ पभणइ किमिहेस पासंडी ? ॥५४॥ जंपइ कुमरो कज्जेण, मंतिपुत्तो भणेइ एयस्स । किं कज्जेणं, जेणं सह आलावोवि न हु जुत्तो ॥५५॥ मइलइ सम्मत्तमलं इमेण सह संथवो सुथेवोवि । ता पसिय कुमार ! एयं चएसु दूरं कुपासंडिं ॥५६॥ कुमारश्च करोति धर्म देवार्चनादिकं समित्वोऽपि । व्रजति यतिनां पार्श्वे शृणोति सम्यक्त्वातिचारान् ॥४३॥ अथान्यदा कुमार निजमन्दिरसंस्थितं सविधमित्त्रम् । सूरिगुणान् वर्णयन्तं नत्वा विज्ञपयति प्रतिहारः ॥४४॥ देव ! नररुण्डमालाकलितः कापालिको वलितदेहः । द्वारस्थितस्तव दर्शनमीहते ततो मुञ्चेति भणिते ॥४५॥ तेन स परिमुक्त आशीर्वादमुपायनं कृत्वा । उपविष्टो भणतीदं कुमार ! लघु मे रहो देहि ॥४६॥ ततो भ्रूक्षेपेण लघ्वपसृतः परिजनस्ततस्तेन । अभ्यर्थितः कुमारो, भणितं ममास्ति वरविद्या ।।४७॥ भुवनक्षोभणीनामा द्वादश वर्षाणि पूर्वसेवा तस्याः । विहिता विधिना संप्रत्युत्तरसेवां करिष्यामि ॥४८॥ गत्वा कृष्णचतुर्दशीरजन्यां श्मशानमध्यभागे। कृत्वोत्तरसाधकमथ त्वां वरसत्त्वसंपन्नम् ॥४९॥ अद्यदिनाद् दशमे दिने कृष्णचर्तुदशी भविष्यति । ततस्तव साहाय्येन सा सेत्स्यति मम निर्धान्तम् ॥५०॥ ततः कुमारेण भणितमेतेनासारहतशरीरेण । यदि कस्याप्युपकारः क्रियते तर्हि किं न पर्याप्तम् ? ॥११॥ इति तद्वचनं प्रतिपद्य कुमारेण स ततो भणितः । गच्छ त्वं स्वस्थानं स प्रभणति तव पार्श्वे ॥१२॥ स्थास्याम्यहं सुपुरुष ! तवानुज्ञया, भणति कुमारोऽपि । किमयुक्तं यदि तिष्ठसि, तिष्ठ यावदेति सा रजनिः।। इति भणित्वा स नित्यं कुमारसमीपे करोति शयनादि । दृष्ट्वा मन्त्रिसुतः प्रभणति किमिहैष पाखण्डी ? ॥ जल्पति कुमारः कार्येण, मन्त्रिपुत्रो भणत्येतस्य । किं कार्येण, येन सहालापोऽपि न खलु युक्तः ॥५५॥ मलिन यति सम्यक्त्वमलमनेन सह संस्तवः सुस्तोकोऽपि । तस्मात्प्रसद्य कुमार! एतं त्यज दूरं कुपाखण्डिनम् ।।
१ ग. पलि।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003240 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1918 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 18 MB |