Page Text
________________
भीमकुमारकहा ।
१७३
वरवराणंपि हु बहुविहवा हिविहुरियंगाण | धम्मसवणम्मि जायइ कहं नु बुद्धीवि के सिंपि ? ||२९|| निरउवमगम्भनिवासजम्मदुक्खा भागणं होउं । अन् य जणियपावा बालच्चिय केवि विहति ॥ ३० ॥ किच्चा चिविवे बुद्धीवि न होइ मंदहिययाण । सवणग्गहदुलहत्तं भणियं चि धीरपुरिसेहिं ||३१|| आलस्समोहवंता थंभा कोहा पमाइकिवणत्ता । भयसोगा अन्नाणावक्खेवको ऊहलारमणा ||३२||
एहिं कारणेहिं लट्टू सुदुलहपि माणुस्सं । न लहइ सुई हियकरि संसारुत्तारणि जीवो ॥ ३३ ॥ मिच्छाभिनिवेसविडंवियाण सद्धाए परिणई कत्तो । तत्तत्थामयपाणं गालिज्जंतंपि वैमंताणं ? ||३४|| दुलहो य मंदसत्ताण संजमो संजमम्मि वेरग्गो । जत्तो लब्भर मोक्खो अनंतभवदुक्खपडिवक्खो ।। ३५ ।। जाया य धम्मसवणे जाव इमा तुम्ह परमसामग्गी । उत्तरगुणेसु जत्तं काउं सहलं इमं कुह ||३६|| ता भो देवाणुपिया ! दुत्तरभवसायरं समुत्तरह । जइ जिणदिक्खानावं आरुहह तुमे लहुं चेव ||३७|| अह असमत्था तत्थवि सम्मं सम्मत्तमूलगिहिधम्मं । पडिवज्जह जह पावह पारं भवजलहिणो कमसो ||३८|| तो भालयलनिवेसियकरकमलो नरवरो भणइ सूरिं । नाहं नाह ! समत्थो जइधम्मसमुज्ज मे इन्हि ॥ ३९ ॥ ता गिहिधम्मो सम्मं दिज्जउ पसिऊण जइ अहं जोग्गो । तो गुरुणा वरविहिणा दिनो सेऽणुव्वयाईओ || सव्वविरई पवन्ना केवि हु अन्ने उदेसओ विरई । सम्मत्तमित्तमन्ने तह य समित्तो कुमावि ॥४१॥ सम्मत्तं पडिवज्जइ सम्मं अइयारपंक निम्मुकं । अह नमिजं मुणिनाहं परिसा नियठाणमणुपत्ता ||४२॥
वररूपधराणामपि हि बहुविधदुःखव्याधिविधुरिताङ्गानाम् । धर्मश्रवणे जायते कथं नु बुद्धिरपि केषामपि ? ।। निरयेोपमगर्भनिवासजन्मदुःखानां भाजनं भूत्वा । अन्ये च जनितपापा बाला एव केऽपि विघटन्ते ॥३०॥ कृत्याकृत्यविवेके बुद्धिरपि न भवति मन्दहृदयानाम् । श्रवणग्रहदुर्लभत्वं भणितमेव धीरपुरुषैः ॥३१॥ आलस्यमोहवन्ताः स्तब्धाः क्रोधिनः प्रमादिकृपणार्ताः । भयशोकाज्ञानावक्षेप कौतूहलारमनसः ॥३२॥ एतैः कारणैर्लब्ध्वा सुदुर्लभमपि मानुष्यम् । न लभते श्रुतिं हितकरी संसारोत्तारिणीं जीवः ||३३|| मिथ्याभिनिवेशविडम्बितानां श्रद्धायाः परिणतिः कुतः । तत्त्वार्थामृतपानं गाल्यमानमपि वमताम् ? ॥३४॥ दुर्लभश्च मन्दसत्त्वानां संयमः संयमे वैराग्यम् । यतो- लभ्यं ते मोक्षोऽनन्तभवदुःखप्रतिपक्षः ||३५|| जाता च धर्मश्रवणे यावदियं युष्माकं परमसामग्री । उत्तरगुणेषु यत्नं कृत्वा सफलामिमां कुरुत || ३६ ॥ तस्माद् भो देवानुप्रियाः ! दुस्तरभवसागरं समुत्तरत । यदि जिनदीक्षानावमारोहत यूयं लध्वेव ||३७|| अथासमर्थास्तत्रापि सम्यक् सम्यक्त्वमूलगृहिधर्मम् । प्रतिपद्यध्वं यथा प्राप्नुत पारं भवजलधेः क्रमशः॥ ३८ ॥ ततो भालतलनिवेशितकरकमलो नरवरो भणति सूरिम् । नाहं नाथ ! समर्थो यतिधर्मसभुद्यम इदानीम् ॥३९॥ तस्माद् गृहिधर्मः सम्यग् दीयतां प्रसद्य यद्यहं योग्यः । ततो गुरुणा वरविधिना दत्तस्तस्याणुत्रतादिकः ॥४०॥ सर्वविरतिं प्रपन्नाः केऽपि खल्वन्ये तु देशतो विरतिम् । सम्यक्त्वमात्रमन्ये तथा च समित्त्रः कुमारोऽपि ॥ ४१ ॥ सम्यक्त्वं प्रतिपद्यते सम्यगतिचारपङ्कनिर्मुक्तम् । अथ नत्वा मुनिनाथं परिषद् निजस्थानमनुप्राप्ता ॥४२॥
१ क. ख. वमिराणं ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003240 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1918 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 18 MB |