Page Text
________________
१५२
सुपासनाह-चरिअम्मिकुडिलकविलकेसो नासियासेसवेसो अइमसिसमदेहो सदविक्खित्तमेहो। .
पणयसुहनिहाणो मेहनायाभिहाणो करकलियकवालो खित्तवालो करालो ॥७०॥ पत्तो सो अइरुटो जंगइ रे रे अणज्ज ! अज्जवि य । इत्येव तुमं चिट्ठसि अणनुन्नाओ मए धिट्ट ! ॥७१॥ साहेसि एत्थ विज्जं मह पूयमकाउमिच्छसि य सिद्धिं । न हबसि ता तुममिहि ता इटें सरसु रे देवं ॥ एसोवि रायतणओ तुमए वेयारिओ अविणयस्स । अणुहवउ फलं वरओ अहव कुसंगोन किं कुणइ ? ॥ तव्ययणायनणजायकोवकुमरेण पभाणिओ एवं । रे रे निल्लज्ज अहम्म ! अज्ज रुटो जमो तुज्झ ॥७४॥ पासपरिसंठिए मइ इमस्स सक्कोपि कुणइ कि विग्धं । इय एवं जपंतो पत्तो कुमरो तयासन्ने ॥७५॥ पभणइ अणज्ज ! कि पलविएण जइ अस्थि पोरिसं तुज्झ । अभिडसु मइ सद्धं अवणेमोजेण तुह गव्वं।।
अमरिसवसेण तो सो चलिओ तस्संमुहं असत्थं तं । दट्टुं कुमरो खग्गं मिल्लइ दूरेण तो झत्ति ॥७७॥ निविडीकुणइ कडिल्लं सकेसपासं तओ य तेण समं । जुझंतो हयहियय काउं तं कुणइ गयदप्पं ॥७८॥ इत्तो विज्जादेवी समागया तत्थ तं दट्टुं । पभणइ कुमार ! सिद्धा सत्तिकधणस्स तुज्झ अहं ।।७९।। किं तुह कीरउ साहसु, कुमरेणं पभणिया इमं देवी। एयस्स तुमं सिज्झतु संपाडसु वंछियं अत्थं ।।८०॥ तुह साहेजेणं चिय सिद्धा हमिमस्स, किंपि भण अन्नं । तो कणगवईभोगंतरायहेउं स पुच्छेइ ॥८१॥ सा उवओगं दाउं जंपइ एयं सयंपि जाणिहिसि । कामियरूवधरत्तेण तं च तुह होउ मह वयणा ॥८२॥ दर्पोटसर्पफटासंघातमुकुटः सुमङ्गलारूढः । डमडमितडमरुकाटोपडामरो रोषरक्ताक्षः ॥६९॥
कुटिलकपिलकेशो नाशिताशेषद्वेष्योऽतिमषिसमदेहः शब्दविक्षिप्तमेघः ।
प्रणतसुखनिधानं मेघनादाभिधानः करकलितकपालः क्षेत्रपालः करालः ॥७१।। प्राप्तः सोऽतिरुष्टो जल्पति रे रेऽनार्य ! अद्यापि च । अत्रैव त्वं तिष्ठस्यननुज्ञातो मया धृष्ट ! ॥७||० साधयस्यत्र विद्यां मम पूजामकृत्वेच्छसि चसिद्धिम् । न भवसि तावत्त्वमिदानीं तस्मादिष्टं स्मर रे देवम् ॥७२॥ एषोऽपि राजतनयस्त्वया प्रतारितोऽविनयस्य । अनुभवतु फलं वराकोऽथवा कुसङ्गो न किं करोति ? ॥७३। तद्वचनाकर्णनजातकोपकुमारेण प्रभणित एवम् । रे रे निर्लज्ज ! अधर्म ! अद्य रुष्टो यमस्तव ॥७४॥ पार्श्वपरिसंस्थिते मय्यस्य शक्रोऽपि करोति किं विघ्नम् । इत्येवं जल्पन् प्राप्तः कुमारस्तदासन्ने ॥७५|| प्रभणत्यनार्य : किं प्रलपितेन यद्यस्ति पौरुषं तव । संगच्छस्व मया सार्धमपनयामि येन तव गर्वम् ॥७६।। अमर्षवशेन ततः स चलितस्तत्संमुखमशस्त्रं तम् । दृष्ट्वा कुमारः खगं मुञ्चति दूरेण ततो झटिति ।।७७॥ निबिडीकरोति कटीभवं सकेशपाशं ततश्च तेन समम् । युध्यमानो हतहृदयं कृत्वा तं करोति गतदर्पम् ॥७८॥ इतो विद्यादेवी समागता तत्र तं दृष्ट्वा । प्रभणति कुमार ! सिद्धा सत्त्वैकधनस्य तवाहम् ॥७९॥ किं तव क्रियतां कथय, कुमारेण प्रभणितेदं देवी । एतस्य त्वं सिध्य संपादय वान्छितमर्थम् ॥८॥ तव साहाय्येनैव सिद्धाहमस्य, किमपि भणान्यत् । ततः कनकवतीभोगान्तरायहेतुं स पृच्छति ॥८१।। सोपयोगं दत्त्वा जल्पत्येतत्स्वयमपि ज्ञास्यास । कामितरूपधरत्वेन तच तव भवतु मम वचनात् ॥८२॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003240 |
| Book Title | Supasnahachariyam Part 01 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Lakshmangani, Hiralal Shastri |
| Publisher | ZZZ Unknown |
| Publication Year | 1918 |
| Total Pages | 282 |
| Language | Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari |
| File Size | 18 MB |