________________
अन्नन्नदसणाकखनडियहिययस्स सुंदरस्सेव । जायइ धम्मभंसो तप्पञ्चइओ य संसारो ॥१॥ तथाहिकमलसरंव विरायइ रायगिह रायहंसकयसोहं । सच्छपयं सुविसालं लच्छिनिवासं सलक्खणिय ॥२॥ तत्थरिथ दरियरिउकरडिकरडतडपाडणिकखरनहरो । नरकेसरिनरनाहो अरिवहुवेहव्वदिक्खगुरू॥३॥ तत्थ निवसंति वणिणो धणिणो करिणोव्व दाणदुल्ललिया। उन्नयवंसप्पभवा भइमहाभदनामाणो ॥४॥ जयविजयाओ भज्जा ताणं पढमस्स सुंदरो पुत्तो। बीयस्स खेमचंदो विस्सस्सवि विस्सुओ जाओ ॥५॥ विणएण नएण पोरिसेणं, सो अन्नया सपरिवारो । सुदरसहिओ पत्तो उज्जाणे जणमणाणदो ॥६॥ आणंदगुंदलेणं ललइ लीलावई हिं परिकलिओ । नंदणवणम्मि इंदोव्व अच्छराविंदपरियरिओ ॥७॥ अह तस्स बालमित्तो सुंदरनामा अदूरदेसम्मि । अभिरममाणो अहिणा दट्ठो चरणंगुलीदेसे ॥८॥ तो तक्खणेण खलिया तस्स गई निवडिओ महीवढे । मउलियलोयणजुयलो झडत्ति नीलच्छवी जाओ ॥ हाहारवे पयट्टे पत्तो तस्संतिय सपरिवारो। सो खेमचंदमित्तो किकिति पयंपिरो सहसा ॥१०॥ तो तं तह दट्टणं केऊरमणिं जलेण ओहलिही । जा तस्स छंटणत्थं ता केऊरो अही जाओ ॥११॥ तो दब्भं गहिऊणं जा उंजिस्सइ सयं सरेऊण । गारुडमंतं ताव य तणसंखा विछिया जाया ॥१२॥ ता खुहियमणो चिंतइ जाव उवाय तओ य केणावि । कहिय जहा पसिद्धो गारुडिओ एस मह मित्तं ।। दो भायरो य एए पुचि देसंतरम्मि पढिऊण । गारुडमंताईयं वलिया नियदेसगमणत्थं ॥१४॥
अन्यान्यदर्शनाकाङ्क्षानटितहृदयस्य सुन्दरस्येव । जायते धर्मभ्रंशस्तत्प्रत्ययितश्च संसारः ॥१॥ कमलसर इव विराजति राजगृहं राजहंसकृतशोभम् । स्वच्छप्रज(पयः) सुविशालं लक्ष्मीनिवासं सलाक्षणिकम् ॥ तत्रास्ति दृप्तरिपुकरटिकरटतटपाटनै कखरनखरः । नरकेसरिनरनाथोऽरिवधूवैधव्यदीक्षागुरुः ॥३॥ तत्र निवसतो वणिजौ धनिनौ करिणाविव दानदुर्ललितौ । उन्नतवंशप्रभवौ भद्रमहाभद्रनामानौ ॥४॥ जयाविजये भार्ये तयोः प्रथमस्य सुन्दरः पुत्रः । द्वितीयस्य क्षेमचन्द्रो विश्वस्यापि विश्रुतो जातः ॥५॥ विनयेन नयेन पौरुषेण, सोऽन्यदा सपरिवारः । सुन्दरसहितः प्राप्त उद्याने जनमनआनन्दः ॥६॥ आनन्दगुन्दलेन ललति लीलावतीभिः परिकलितः । नन्दनवन इन्द्र इवाप्सरोवृन्दपरिकरितः ॥७॥ अथ तस्य बालमित्तं सुन्दरनामाऽदूरदेशे । अभिरममाणमहिना दष्टं चरणाङ्गुलीदेशे ॥८॥ ततस्तत्क्षणेन स्खलिता तस्य गतिर्निपतितो महीपृष्ठे । मुकुलितलोचनयुगलो झटिति नीलच्छविर्जातः ॥९॥ हाहारवे प्रवृत्ते प्राप्तं तस्यान्तिकं सपरिवारम् । तत्क्षेमचन्द्रमित्त्रं किं किमिति प्रजल्पित सहसा ॥१०॥ ततस्तत् तथा दृष्ट्वा केयूरमणिं जलेनावघर्षिष्यते । यावत्तस्य सेचनार्थं तावत्केयूरोऽहिर्जातः ॥११॥ ततो दर्भ गृहीत्वा यावद् योक्ष्यति स्वयं स्मृत्वा । गारुडमन्त्रं तावच्च तृणसंख्या वृश्चिका जाताः ॥१२॥ तदा क्षुब्धमनाश्चिन्तयति यावदुपायं ततश्च केनापि । कथितं यथा प्रसिद्धो गारुडिक एष मम मित्रम् ॥१३॥ द्वौ भ्रातरौ चैतौ पूर्व देशान्तरे पठित्वा । गारुडमन्त्रादिकं वलितौ निजदेशगमनार्थम् ॥१४॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org