________________
१००
सुपासनाह-चरिअम्मिअइबहुकिलेससमुजियावि चोराइहरणकवडेहिं । लच्छी खणेण नासइ विज्जुलयाचंचला नूणं॥२४४॥ पिउमाइमित्तसुकलत्तपुत्तसयणाइओवि संजोगो । खणदिनहरूवो जलनिहिकल्लोलसंकासो ॥२४५॥ विसयसुहं पुण विरसं खणरमणीयं च जोव्वणं नृणं । किं बहुणा इह नरवर ! मोतुं जिणदेसियं धम्म ॥ न हु किंपि सासयं इय मुणित्तु तं चेव कुणसु अवियप्पं । जेण लहुमेव सासयसिवसुहठाणं तुमं लहसि ॥ इय सोउं संविग्गो दाणविरयस्स नियकुमारस्स । काउं रज्जभिसेयं विजयनरिंदो पमोएण ॥२४८॥ पव्वजं पडिवजइ महाविभूईए जिणवरसमीवे । एत्तो य दाणविरओ नरनाहो भणइ नमिऊण ॥२५९॥ जिणनाह ! रजकज्जे समुज्जयाणं गिहे वसंताण । जं किंपि हु करणिजं अम्हाण तमिण्मिाइससु ॥ तो भणइ जिणो सावयधम्मो नरनाह ! तुम्ह कायव्यो । सो य दुवालसभेओ ते पुण भेया इमे नेया ।। पाणिवहमुसावाए अदिन्नमेहुणपरिग्गहे चेव । दिसिभोगदंडसमइयदेसे तह पोसहविभागे ।।२५२॥ एयस्स सभेयस्सवि पत्तेय पंच पंच अइयारा । मूलं पुण सम्मत्तं सभेयभिन्नस्सवि इमस्स ॥२५३॥ तस्स य पंच अइयारा ता तं पडिवजिऊण नरनाह !। निरईयारं सावयधम्म वारसविह कुणसु ॥२५४॥ इय सोऊणं पभणइ दाणविरओ जिणिंद ! जे केवि । पालंति निरइयारं सम्मत्तं जं फलं ताणं ॥२५॥ जे पुण साईयारं केवि हु पालंति जं च ताण फलं । तह बारसभेयंपि हु सावयधम्म निरइयारं॥२५६॥ जे आयरंति केवि हु ताण फलं, जे य साइयारं तु । पालंति ताण य फलं सवित्थरं सोउमिच्छामि ॥
अतिबहुक्लेशसमुपार्जितापि चौरादिहरणकपटैः । लक्ष्मीः क्षणेन नश्यति विद्युल्लताचञ्चला नूनम् ॥२४४॥ पितृमातृमित्रसुकलत्रपुत्रस्वजनादिकोऽपि संयोगः । क्षणदृष्टनष्टरूपो जलनिधिकल्लोलसंकाशः ॥२४५॥ विषयसुखं पुनर्विरसं क्षणरमणीयं च यौवनं नूनम् । किं बहुनेह नरवर ! मुक्त्वा जिनदशितं धर्मम् ॥२४६॥ • न खलु किमपि शाश्वतमिति ज्ञात्वा तदेव कुरुष्वाविकल्पम् । येन लघ्वेव शाश्वतशिवसुखस्थानं त्वं लभसे ॥ इति श्रुत्वा संविग्नो दानविरतस्य निजकुमारस्य । कृत्वा राज्याभिषेकं विजयनरेन्द्रः प्रमोदेन ॥२४८।। प्रव्रज्यां प्रतिपद्यते महाविभूत्या जिनवरसमीपे । इतश्च दानविरतो नरनाथो भणति नत्वा ॥२४९॥ जिननाथ ! राज्यकार्ये समुद्यतानां गृहे वसताम् । यत् किमपि हि करणीयमस्माकं तदिदानीमादिश ॥२५०॥ ततो भणति जिनः श्रावकधर्मो नरनाथ ! त्वया कर्तव्यः । स च द्वादशभेदस्ते पुनर्भेदा इमे ज्ञेयाः ॥२५१॥ प्राणिवधमृषावादावदत्तमैथुनपरिग्रहाश्चैव । दिग्भोग-दण्ड-सामायिक-देशास्तथा पौषध-विभागौ ॥२५२॥ एतस्य सभेदस्यापि प्रत्येकं पञ्च पञ्चातिचाराः । मूलं पुनः सम्यक्त्वं सभेदभिन्नस्याप्यस्य ॥२५३॥ तस्य च पञ्चातिचारास्तस्मात् तत्प्रतिपद्य नरनाथ !। निरतीचारं श्रावकधर्म द्वादशविधं कुरुष्व ।।२५४॥ इति श्रुत्वा प्रभणति दानविरतो जिनेन्द्र ! ये केऽपि । पालयन्ति निरतिचारं सम्यक्त्वं यत् फलं तेषाम् ॥२५॥ ये पुनः सातीचारं केऽपि खलु पालयन्ति यच्च तेषां फलम् । तथा द्वादशभेदमपि खलु श्रावकधर्म निरतिचारम् य आचरन्ति केऽपि खलु तेषां फलं, ये च सातिचारं तु । पालयन्ति तेषां च फलं सविस्तरं श्रोतुमिच्छामि ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org