Supasnahachariyam Part 01

SR No.: 003240
Original Sutra Author: N/A
Author: Lakshmangani, Hiralal Shastri
Publisher: ZZZ Unknown
Publication Year: 1918
Total Pages: 282
Language: Sanskrit
Classification: Book_Devnagari
File Size: 18 MB

Page 106

केवलपत्थावो। तो संनिहियजणाओ जिणआगमण वियाणि सोवि । जंपइ न कोवि अन्नो महसवो किंतु वाहिम्मि ॥ उज्जाणवणे सुम्मइ समोसढो सिरिसुपासतित्थयरो । तव्वंदणत्थमेसो नयरजणो वच्चइ समग्गो ॥२३१॥ तं सोऊणं पभणइ नरनाहो जह अमच्च ! अम्हेवि । तव्वंदणानिमित्तं वच्चिस्सामो किमन्नण ? ॥२३२॥ भणियं च तेण तदसणंपि कल्लाणकारणं देव ! । किं पुण गमणनमंसणपयसेवापमुहपडिवत्ती ॥२३३॥ ता कुणसु सयं तदसणेण मणुयत्तस्स सफलत्तं । इय वुत्ते सचिवेणं विजयनरिंदो तओ तुरियं ॥२३४॥ संचलिओ जिणवरपायमूलमह सो कमेण संपत्तो । पंचविहाभिगमेणं उल्लसियाविरलरोमंचो ॥२३५॥ तिक्खुत्तो दाऊणं पयाहिणं पणमिउं च जिणनाहं । भत्तिभरनिब्भरंगो एवं थुणिउं समारद्धो ॥२३६।। देव ! तुह चरणनहमणिमऊहदीवा जयंतु जे रविणो । खंडंति चंडिमं मोहतिमिरहरणेण भुवणम्मि॥२३७।। पहु ! बहुपयंडपासंडिमंडिए महियलम्मि जीवाण । तुह दंसणंपि जायइ अणंतभवचिन्नपुन्नेहिं ॥२३८॥ अजं चिय मह मणवंछियाइं जायाइं अज्ज जाओ हं । चिरकालओवि जं दिद्विगोयरे नाह!तं जाओ।।२३९॥ ता लहु इण्हि सारयसंपुनससंककिरणसिसिराए । अवहरसु नियगिराए जिणम्ह भवगिम्हसंताव।।२४०॥ इय संयोउं राया उवचिट्ठइ ठाविऊण नियदिटिं । जिणवरवयणे, एत्तो भयवं धम्मकई कहइ ॥२४॥ कहं विय? जोणीलक्खाणि य परिभमित्तु लणकहवि मणुयत्तं । जे नायरंति धम्मं नरिंद! ते अप्पणो अहिया॥२४२॥ जेणं करयलपरिकलियसलिलबिंदुव गलइ अणुसमयं । जीयं, जराइरोगा देहं दूमति तह निचं ॥२४३॥
उद्यानवने श्रूयते समवसृतः श्रीसुपार्श्वतीर्थकरः । तद्वन्दनार्थमेष नगरजनो व्रजति समग्रः ॥२३१॥ तत् श्रुत्वा प्रभणति नरनाथो यथाऽमर्त्य ! वयमपि । तद्वन्दनानिमित्तं व्रजिष्यामः किमन्येन ? ॥२३२॥ भणितं च तेन तदर्शनमपि कल्याणकारणं देव ! । किं पुनर्गमननमस्यनपदसेवाप्रमुखप्रतिपत्तिः ॥२३३॥ तस्मात् कुरुष्व स्वयं तद्दर्शनेन मनुनत्वस्य सफलत्वम् । इत्युक्ते सचिवेन विजयनरेन्द्रस्ततस्त्वरितम् ॥२३४॥ संचलितो जिनवरपादमूलमथ स क्रमेण संप्राप्तः । पञ्चविधाभिगमेनोल्लसिताविरलरोमाञ्चः ॥२३॥ त्रिर्दत्त्वा प्रदक्षिणां प्रणम्य च जिननाथम् । भक्तिभरनिर्भराङ्ग एवं स्तोतुं समारब्धः ॥२३६॥ देव ! तव चरणनखमणिमयूखदीपा जयन्तु, ये रवेः । खण्डयन्ति चण्डिमानं मोहतिमिरहरणेन भुवने॥२३७॥ प्रभो ! बहुप्रचण्डपाखण्डिमण्डिते महीतले जीवानाम् । तव दर्शनमपि जायतेऽनन्तभवचीर्ण पुण्यैः ॥२३८॥ अद्यैव मम मनोवाञ्छितानि जातान्यद्य जातोऽहम् । चिरकालतोऽपि यद् दृष्टिगोचरे नाथ ! त्वं जातः ॥२३९।। तस्माल्लविदानी शारदसंपूर्णशशाङ्ककिरणशिशिरया । अपहर निजगिरया जिनास्माकं भवग्रीष्मसंतापम् ॥२४०॥ इति संस्तुत्यं राजोपतिष्ठते स्थापयित्वा निजदृष्टिम् । जिनवरवदने, इतो भगवान धर्मकथां कथयति ॥२४१॥ कथमिव ! योनिलक्षाणि च परिभ्रम्य लब्ध्या कथमपि मनुजत्वम् । ये नाचरन्ति धर्म नरेन्द्र ! त आत्मनोऽहिताः॥२४२॥ येन करतलपरिकलितसलिलबिन्दुरिव गलत्यनुसमयम् । जीवितम् , ज्वरादिरोगा देहं दावयन्ति तथा नित्यम्॥