________________
ढाढसी गाथा।
१६३
मणिरयणधाउलेवा सिलकटमयघडिय पुण्णवंतहिं । सालंवझणामित्तं पयडिया तेहिं भव्वेहिं ॥ १३॥ मणिरत्नधातुलेपा शिलाकाष्ठमयघाटताः पुण्यवद्भिः ।
सालंबध्याननिमित्तं प्रतिष्ठिताः तैः भव्यैः ॥ १३ ॥ पढममालंवेण य पच्छादो भावणा णिरालंबे । थूलं च कदभासो मुहु संझाइज्ज लीलाए ॥ १४ ॥
प्रथममालंबेन च पश्चात् भावना निरालंबे ।। स्थूलं च कृताभ्यासः मुहः संध्यायति लीलया ।। १४ ॥ कट्रो वि मूलसंघो रहिओ सालंबकारणं लहइ । अप्पणिरालंबेण य झाणेण य पावए कज्झं ॥ १५ ॥
काष्ठोपि मलसंघो रहितः सालंबकारणं लभते ।
आत्मनिरालंबेन च ध्यानेन च प्रामोति कार्यं ॥ १५ ॥ जीवो जो ण कसाओ अहिंसओ सो जि तासु सम्मत्तो। समभावेण य थक्को सो झाणे लहइ कज्जोवि ॥ १६ ॥
जीवो यो न कषायः अहिंसकः स एव तस्मिन् सम्यक्त्वं ।
समभावेन च तिष्ठन् स ध्याने लभते कार्यमपि ॥ १६ ॥ परमिही झायंतो ता जीवो होदि कारणे लग्गो। कारणुकज्जोप्पत्ती सालंबं कारणं जाणि ॥ १७॥ परमेष्ठिनं ध्यायन तदा जीवो भवति कारणे लग्नः ।
कारणकार्योत्पत्तिः सालंबं कारणं जानीहि ॥ १७ ॥ कजं अप्पंझाणं कारणु झाणुत्ति पंचपरमेट्टी। कारण पण्णवि लग्गो कज्जो सिद्धोवमो जीवो ॥ १८ ॥ कार्य आत्मध्यानं कारणं ध्यानमिति पंचपरमेष्टिनां ।
कारणं पंचस्वपि लग्नः कार्य सिद्धोपमो जीवः ॥ १८ ॥ ता कज्जे लहु लग्गहु अप्पा झाएहु जो णिरालंबो। अह कटो अह मूलो संकप्पवियप्पयं मुयहं ॥ १९ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
