________________
६९ .
१९०
[१८७-१९८] द्वितीयं जिनदत्ताख्यानम् ।
खणभंगुरे असारे मणुयत्ते चवलअब्भसारिच्छे ।
सारं एत्तियमेत्तं जं कीरति सोहणो धम्मो ॥ १८७ सो य दाण-सील-तव-भावणामइओ। सत्पात्रं महती श्रद्धा काले देयं यथोचितम् । धर्मसाधनसामग्री धन्या सेयं प्रजायते ॥ शील-चारित्रयुक्तानां दीक्षितानां तपखिनाम् । . गृहारम्भनिवृत्तानां यतीनां दत्तमक्षयम् ॥ सर्षपत्रिभागमानं वटस्य बीजं महीतले न्यस्तम् । आपःहितमूलं जनयति विपुलान् महास्कन्धम् (न्धान :) ॥ तद्वत् कडच्छुभिक्षा नियोजिता[ २५.१ ब्रह्मचारिणः पात्रे । श्रद्धानेहितमूले जनयति विपुलान् महाभोगान् ॥
१९१ अपि तद् वटस्य बीजं वाता-ऽऽतपशोषितं विनश्येत् (त!)। न हि दक्षिणा विनश्यति नियोजिता ब्रह्मचारिभ्यः ॥
काले सुपत्तदाणं सम्मत्तविसुद्धि बोहिलाभं च । अंते समाहिमरणं अभवजीवा न पावंति ॥ १९३ दिण्णं सुहं पि दाणं होइ कुहम्मेण असुहफलमेव । सप्पे वि दिण्णखीरं तं चेव विसत्तणमुवेइ ॥ १९४ तुच्छंमि(पि) सुपत्तम्मि उ दाणं नियमेण बहुगुणं होति । जह गावीए दिन्नं तणं पि खीरत्तणमुवेति ॥ १९५ मा मा मारेह जिए अलियं पर(रि)हरह मुहि] परदा । बंभवयं च धारह परिग्गहे मुयह अणुबन्धं ॥ अयसाभिओयसंतावियस्स पुरिसस्स सुद्धहिययस्स । होइ वहंतस्स फुडं चंदणरससीयलो अग्गी॥ अलियं न भासियवं अत्थि हु सच्चं वयं न वत्तई।
सच्चं पि होइ अलियं जं परपीडाकरं वयणं ॥ १९८ ता भो! न हिंसियवा पाणिणों, न भासियचं अलियं, न गेण्हियवं परधणं, परिहरियई परदारं, संवरियको परिग्गहो, न भोयत्वं रयणीए, दारुणो एएर्सि विवागो त्ति । कायद्यो महातवो।
वरमरसविरसकयसणगोयरविहिविहिए(य)सुद्धभावेण । अप्पाणेण य कवलो गहिओ छुहवेयणासमणो॥ . १९९
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
