________________
६४
विशेषावश्यकभाष्ये सव्वत्येहावाया णिच्च्यतो मोत्तमातिसामण्णं ।
संववहारत्यं पुण सव्वत्थाऽवग्गहोऽवायो ॥२८४॥
सव्व० गाहा । अत्र पुननिश्चयेनाद्यसामान्यालम्बनादीहा ततोऽवायः पुनगहा पुनरवाय इत्येवं सर्वत्र । संव्यवहारार्थ पुनः सर्वत्र योऽवायः स एव भाविनो विशेषानपेक्ष्यावग्रह इति यावत्तरतमयोगोऽनुधावतीति ॥२८४॥
तरतमयोगाभावेऽवायो' च्चिय धारणा तदंतम्मि ।
सव्वत्थ वासणा पुण भणिता कालंतरे सती वि ॥२८५।।
तर० गाहा । तरतमयोगाभावेऽवाय एव, नावग्रहः आकाङ्क्षाविनिवृत्तावित्यर्थः, प्यदिशेपानकाङ्क्षत्वात् तदवायपर्यन्त धारणा तदांप्रच्यवनरूपी नान्यत्र । सर्वत्र तु वासनाऽनुस्मृतिश्चाविरुद्वा ॥२८५।।।
सही ति य मुतभणितं विकप्पतो जति विसेसविण्णाणं ।
घेप्पेज्ज तं पि जुज्जति संवत्रहारोग्गहे सव्वं ॥२८६॥
सद्दी ति गाहा । इह यत्सूत्रेऽभिहितं तेणं सद्दे त्ति उग्गहित' [त्ति एतदपि.हि विकल्पवशात् । इह यदि विशेषविज्ञानमागृह्यत तदपि हि संव्यवहारावग्रहे सति युज्यते, तस्यान्तरर्मुहर्तकालत्वादीहानन्तरत्वाच्च ।।२८६॥
खिप्पेतरातिभेतो पुरोतितदोसजालपरिहारो।
जुज्जति संताणेण य सामण्णविसेसववहारो ।।२८७।। खिप्पे० गाहा । यच्चावग्रहस्य क्षिप्रेतरादिभेदोपसंख्यानमेतच्च संव्यवहारावग्रहे सति भवति. एकसमयोपयोगबाहुन्यादि च. यदोपजालमुदितं तच्च परिहृतं भवति । सन्तानाच्च सामान्यविशफयवहारो युज्यते । किमुक्तं भवति । इदं तदिति चाव्यवसितोऽर्थः सर्वसामान्यापेक्षया विशेषः. स एव ह्याकाङ्क्षितविशेषायेक्षया सामीन्यमित्येवं यावदन्त्यो भेदोऽनाकाङ्क्षता चे युक्तम् । अन्यथा हि पूर्वाऽपायाध्यवसित विशेषमात्र एवं निवृत्तिः स्यान्नोत्तरविशंपोपलब्धिस्ततश्च संव्यवहाराभावः । कथम् : यस्मादवग्रहाभावादीहानुत्थानमनीहितं च न विशेषव्यवसाय इति । ईहासद्भावेऽपि चावग्रहपूर्वकत्वमेपितव्यम्, अवग्रहस्य सामान्य माहित्यादीहायाश्च तद्विशेषविचारल्यापारात् । संव्यवहारावग्रहे सत्येतत्सर्व घटत इत्युक्तोऽवग्रहः ॥२८७॥ 1 वाउच्चि है को २ 'तरे वि सई को है। “तरे सती य त । ३ व हे त । सदो ति सुए भ' को। ४ गिहिज्ज को। घेप्यिज्ज्ञं त।. पर्याव्य इति प्रती।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org