________________
१४२
वसुदेवहिंडी-मज्झिमखंडे च । किध य अम्हे तुम्मेहिं विणा णरवति देविं च दच्छामो ? जीविदव्वं मरिदव्वं वा अम्हेहिं वि तुम्भेहिं चेत्र समं ति । एवं बहुविध-पलावाकुला भिच्चा पउरवाग सहिदा. संवुत्ता भीदा य वधू. चिंतेति-हा हा ! किं मे खलु अप्प-वधाए प्रभासिद ति । सुदं च ससुर-जणेण तं सव्वं । ततो अद्दण्णो राया संतेउरो पुरवरी य । ण चाइज्जति अग्गि-पवेप्स-णिच्छिदो कणगरधो णिवारेदु । भणदि य-जदि मे चिदय लहुं ण करेध, ततो परलोग-गमण-णिच्छिदो अत्ताणं छुरियाए विवाडेमि ।
ततो भोदुविग्ग-दुक्खितेहिं सयमवि य मरण-णिच्छिदेहिं सचिवेहिं तस्स णिच्छये चंदणागरु-देवदारु-कद्वेहिं रइदा चिदया । गदो य स-णगर-पठरपुरोहिदाणुयातो चितया-सगासं रायसुदो । आपुच्छदि य अग्गि पवेसमाणो (य) रितिकुमारं, भणति य-महरिसि ! खमावेमि ते । एस अहं हुदवह पविस्सामि त्ति । दुक्खितेण य उभय-रायकुल-जणवदेणं भणि दो -इसिकुमारो-महरिसि ! एसो हु तुब्भे[ हिं] उवसमदि । लग्गध, जति णाम कधचि वयणं वो करेजनः । रुपमाणा पारिसदा य परियरिति सव्वतो। भणितो य रिसिकुमारण-रायपुत्त ! किं खु इमं साहसं ववसिदं ते ? जदि य एरिसं कादुकामो सि ततो ते कोस अहं तवोवणाओ इधाणीतो ! इदाणि कोस मे छडेसि ! उवसम, मा अपाणं विणासेहि ! कधेहि मे सम्भावं किं च एदं मरण-कारण ति । ततो तेण कधितं जवा-मे पिया भारिया एदीए दुरायारीय कुरायवंसुप्पण्णाए महिलारक्खसीए परिवाइयं पयु()जिदूणं माराविदा मायाए । सो य माया-पच्चंती "णिरोहुर-पासंड-वुत्तंतो मया अज्ज जाणिदो । तं च अकारण-घातितं पयदिमुद्धि काहलियं दइदियं अणुचिंतयंतो एण्हि ण धरेमि अत्ताणं । ततो रिसि. कुमारेण भणिद- तं एण्हि अत्ताण घादेसि ? एदेण य तोय तुब्भ वा अत्थक्क-मरणेणं अस्थि को वि उवगारो गुणो वा ? [रायसुदेण भणिद-]. होदि एस गुणो, अग्गि पविसिदणं तस्सेव(१) सहलोगदं उवगच्छोहामि । तं एस परमत्थो, महरिसि ! तुम्भे वच्चध तवोवणं चेव । भणाहि वा जेण ते कज्जं तं ते सव्वं उवविधेमि । ते(ततो) अहं पुण णिच्छिदो हुदवहं पविसामि त्ति ।
तं च मरण-णिच्छिदं णादूणं रिसिकुमारग-रूव-ठिता इसिदत्ता भणति-रायपुत्त ! अलं ते अग्गि-पवेसेणं । अहं ते इसिदतं इह भवे चेव जीवंति दसेमि । मुय विसादं ति । तेण भणिदं-वयंस ! जा घादिदा ": १. पविसामि मो० ॥ २. कस्स ख०मो० ॥ ३. णिराहुर ख०मो० ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org