________________
ज्ञानवैराग्यना केटलांक अप्रसिद्ध काव्यो
५६५
वीर तणुं शासन जयवंतुं, वरस सहस्र एकवीश, मर्यादाए छे मलपतुं, सुविहित सूरि छे इश रे.
आप-वखाणे मिथ्यामदथी, जगे जशवाद न वाधे, जिम वायस निज नाम पोकारे, पण हंस कीर्ति नव साधे रे. निश्चय-दृष्ट्या शास्त्र निहाळे, क्रिया शुद्ध व्यवहारे, निज गुणमां ही| करी भाखे, रहे गुणिजन-आधारे रे. परगुण देखी मन संतोषे, जिनवाणीने हिंसे, चढते गुणठाणे गुणपोषे, पापपडलने शोषे रे. स्तुति-निंदा सुणी तोषे न रोषे, रहे निजानंदमां जोशे, मिथ्याभाव करी जन्म नवि मोघे, भरे पून्यनो कोश रे. अहनिश श्रुत-सज्झाय-प्रसंगी, अनोपम उपशम-लिंगी, गुणरागी संयमरसरंगी, ते सूधा संवेगी रे. तेहि ज सुविहित साधु कहावै, अवर ते नाम धरावे, गुण विण डाकडमाल चलावे, तेहि ज काम न आवे रे. गुण विण दीक्षा पंचवस्तुमां, कही होलीनृप सरखी, तेह भणी सुविहितपणुं प्राणी, जो-जो परि-वरि परखी रे. सुविहित गीतारथने वचने, विष हलाहल पीजे, अगीतारथ वचन विष परि तजिये, मिथ्याचारे कहीजे रे. भिन्न शंखने जंतु जिम दाधे, ते फरी काम न आवे, तिम गुणविण लिंग उभय लोके हिणु, ईम उपदेशमाल भावे रे. एम जाणीने साधु सद्दहणा, दु:षम समये पण धरजो, तरतम-योग विचारी जोतां, नास्तिकभाव न करजो रे. तेह जाणी सुविहित वाणी-स्युं, नेह धरी किरिया करजो, दान शील तप भावना भेदे, शक्ति अति आदरजो रे. शठ हठ छोडी गुरूवचने रहेतां, लहता आनंद अनंता रे, ज्ञानविमल गुण अंगे धरतां, शुभ करणी ईम करतां रे.
[क्र.१थी ५ : जैन श्वेताम्बर कोन्फरन्स हेरल्ड,
ओक्टो.१९१३, पृ.५०५-१०]
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
