________________
३९४
प्राचीन मध्यकालीन साहित्यसंग्रह
प्रत्ये वीरे कह्युं, ‘अमारूं पराक्रम प्रभाते कुर्कटशब्द थाय त्यारे न थाय. तो त्यां सुधी अमारूं चालशे तेटलं करीशुं.' आम शिष्यनी आज्ञा लई बावन वीर जैन कांतिनगरथी रात्रीए प्रासाद लेई सेरीसा नगरे आव्या. एवामां उंघथी गुरू जाग्या त्यारे आकाशनो कोलाहलथी बावन वीरनो आणेल श्री पासनो प्रासाद देखी चितमां चितव्यं आ शुं ? पुस्तकनो उपयोग आव्यो लागे छे. एटले त्यां पुस्तिका जोई पण देखाई नहि. श्री गुरूए शिष्यनुं ए काम जाणी श्री चक्रेश्वरीदेवोने स्मरीने कां, 'आ शिष्यने मालम न पडे तेम रात्री पण घणी छे ते माटे तमे कारमा कुर्कट बोलावो.' गुरू आज्ञाथी ते देवीए तेम ज कीधुं. एटले प्रभात थयो जाणी वीर स्वस्थानके पहोंच्या. तेथी वि. सं. ११ .. वर्षमां सेरीसा नगरे श्री लोडण पासनी स्थापना थई. श्री देवचंद्रसूरि त्यांथी विहारता अणहिलपत्तने श्री पंचासरने प्रणम्या.
४२. तत्पट्टे श्री विजयसिंहसूरि : श्री सूरि चारित्रचूडामणि बिरूद धरता विचरता हता. तेवामां सोलंकी श्री कुमारपाल प्रगट थयो.
कुमारपालनी उत्पत्ति : गुर्जर देशमां अणहिल्लवाड पाटण पासे देवथली नगरमां श्री त्रिभुवनपाल भार्या वाघेली काश्मरी. पुत्र पांच तेमां कनिष्ठ कुमारपाल नामे तेनो जन्म वि. सं. ११७७. श्री खंभातमां श्रीसूरिमुखे धर्मोपदेश सं. ११८७ [११९७ ] मां लीधो. वि.सं.११९९मां टीको (राजा) थयो. एटले गुरूने घणा उत्सवे शालाए पंधराव्या. सदैव गुरूमुखे व्याख्यान सांभळे. एकदा गुरू श्री हेमचंद्रसूरिने राजा श्री कुमारपाले कह्युं, 'मारा प्रति कृपा करी कई सार सुतत्त्व [ सुकृत] कहो त्यारे सूरिए क.
दीर्घमायुः परं रूपमारोग्यं श्लाघनीयता, अहिंसायाः फलं सर्वं किमन्यत् कामदेवसा [ कामयेदेव? ].
आवां वचन श्री गुरूनां सांभळी चोमासामां जीवाकुल भूमिका जाणी गुरूमुखे कुमारपाले नियम लीधो के चोमासामां सैन्य चढाई युद्ध न करवुं. आ वार्ता केटक दिने दील्ली नगरे म्लेच्छे सांभळी त्यांथी सैन्य लावी अणहिल्लवाडे उतर्यो सहिर पाखलि गढ नहि त्यारे कुमारपाले गुरूने विनव्या के 'सैन्य अने युद्धना तमारा मुखथी मारे नियम छे.' सूरिए कह्युं के 'धर्मथी कुशल थशे'. श्री सूरिए कंटेश्वरी पादरदेवी स्मरी कं, 'जिनशासनमा आ राजा नियमधारक छे तेथी परचक्रनो उपद्रव निवारो.' ते गुरूनी आज्ञा लई देवीए रात्रीए निद्रामां सूतेल म्लेच्छने उपाडी कुमारपालना महेलमां लावी मूक्यो प्रभाते जागी उठ्यो. स्वसैन्य, अनुचर नहि एटले चढते दिने राजर्षिना अनुचरे दंतधावन निमित्ते पावन जल संपूर्ण पात्र अंचलो लावी मूक्यो. ते देखी मुगल कहे, 'ए कयुं स्थान छे ? तुं कोण ?” त्यारे अनुचरे कह्युं, 'आ राजा कुमारपालनुं मंदिर, हुं तेन
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org