________________
३६८
प्राचीन मध्यकालीन साहित्यसंग्रह वर्षे श्री सिंहगिरिसूरि स्वर्गे थयो.
१३. वज्रस्वामी : जंबुद्विपे दक्षिण-अर्द्ध भरते अवंति देशे तुंबवन ग्रामे गौतम गोत्रे श्री धनगिरि रहे छे. तेणे सगर्भा सुनंदा स्त्रीने घेर मूकी आर्य समित साला सहित वैराग्ये श्री सिंहगिरिसूरिनो उपदेश सांभळी दिक्षा लइ गुरू साथे विहार कर्यो. केटलेक दिने घेर सुनंदाने बेटो थयो. सुनंदानी सहियर स्त्री ते बालकने रमाडतां कहे के तारे पिताए दीक्षा लीधी न होत तो जन्मनो उत्सव करत. एवां वचन स्त्रीना ते बाळके काने सांभळी जातिस्मरणे पूर्वभव दीठो. चित्ते चिंतवे के हुँ पण चारित्र लउं. एवं विचारी एकमनो थइ घणुं रूदन करे. तेथी सुनंदा घणी आकुळ थइ मने चिंतवे के आनो पिता आवे तो तेने आपुं. एम करतां छ मासनो थयो. एवा अवसरे श्री सिंहगिरिसूरि शालाए रह्या त्यां धनगिरि, अने आर्य समित ए बंने साधु गुरूनी आज्ञा लइ तंबवन ग्रामे आहारनी गवेषणाए जाय छे एटले ज्ञानोपयोगे शकुन विचारी गुरू कहे, 'हे शिष्य, तमने आज गोचरिए जतां सचित-अचित जे मळे ते लै लेजो.' गुरू-वचन अंगिकार करी ते बंने मुनि संसारिक बंदा विना [वंदाविवा] सुनंदा घेर पहोंच्या. नगर मनुष्यो घर स्त्रीओ
ओळखी. रूदन करतो बाळक तेणे पीडाती एवी जे स्त्री कहे, 'आ सुत तमारो तमे ल्यो.' एम कही बेटो धनगिरिने दीधो. एटले तुरत रोतो रह्यो. तेणे कथक गुरू-वचन सांभरी ते बाळक झोळीए लइ धनगिरि गुरू पासे आव्या, घणे भारे बाह नमती देखी वज्र समान भार जाणी गुरूए वज्रकुमार नाम दीधुं. साध्वीना उपाश्रये शिय्यातरी श्राद्धे सुश्रूषा साचवी पालणे पोढाडी रात्रीने विषे साधवी ११ अंगनी सज्झाय करे ते पालणे सुतां बाळकने अंग ११ मुखे आवड्यां सांभळतां थका. ___ एम करतां ते वज्र बाळक त्रण वरसनो थयो एटले तेजवंत पुत्र सुनंदा गुरू पासे मागे, ‘मने माहरो बेटो साधुजी आपो.' गुरू - धर्मलाभे विहराव्यौ, अमो पाछो न दईए. एम करतां राजा समक्ष विवाद थयो. राजा कहे, 'बोलाव्यो जेनी पासे जाय बालक तेहनो ए बालकः एवं राजानुं वचन सांभळी सुनंदाए भातभातनी सुखडी मुकी, गुरूए रजोहरण मूक्यो एटले वज्रकुमार [राजसभा समक्ष] रजोहरण मस्तक लेइ नाच्यौ, सुखडी अने माता सामुं न जोयु, त्यारे ते देखी सुनंदा विचारे जे १ भाईए २ स्वामीए, अने ३ बेटाए पण दीक्षा लीधी. आवा संसारे रह्या मने कोण आधार छ ? एवं जाणीने श्री सिंहगिरि पासे सुनंदाए दीक्षा लीधी. वयरकुमारे ८ वर्षनी दीक्षा लेई दश पूर्व भण्या.
एकदा श्री सिंहगिरि पासे बहिभूमि गया हतां त्यां अन्य साधु नगरमांहि आहारने अर्थे गया छे. एवामां शालाए यंत्रकपाटे बाललीलाए साधुनी उपधि एकठी करी विद्यार्थीनी पेठे ११ अंगनी वाचना दीए छे. एटले गुरू शालाने द्वारे विवर थकी गुप्तपणे
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org