________________
आत्मनिंदापूर्वक वीरने विनतिनां स्तवनो
१७३ तेहमां शो पाड चढाविये रे, कांइ तुमे श्री महाराज रे; प्रभुजीने. विण करणी जो तारशो रे, कांइ तो साचा जिनराज रे. प्रभुजीने० ५ प्रेममगननी भावना रे, कांइ भाव तिहां भववा[पा]र रे; प्रभुजीने. भाव तिहां भगवंत छे रे, कांइ उलसे आतम सार रे. प्रभुजीने. ६ पूरण घट भीतर भर्यो रे, कांई अनुभव अनुहार रे; प्रभुजीने. आतमध्याने ओलखी रे, काइ तरशुं भवनो पार रे. प्रभुजीने० ७ वर्द्धमान ! मुज वीनति रे, कांई मानेजो निशदीस रें; प्रभुजीने० मोहन कहे मनमंदिरे रे, कांइ वसियो तुं विशवावीश रे. प्रभुजीने. ८
५. समयसुंदरकृत [समयसुंदरना परिचय माटे जुओ ‘समयसुंदरनां केटलांक नानां काव्यो'. जैन गूर्जर कविआ. भा.२, पृ.३६९ पर आ स्तवनना आरंभ-अंत नोंधायेला छे ते 'समयसुंदर कृतिकुसुमांजली' (पृ.२०२-०३)थी केटलाक पाठभेद बतावे छे. - संपा.]
वीर सुणो मोरी वीनती वात मननी हो कहुं जोडी हाथ के; बाळकनी परें वीनवं, मोरा स्वामी ! हो, सुणो त्रिभुवननाथ के. वीर० १ तुम दरशन विण हुं भम्यो, मुज स्वामी, हो भवसमुद्र मझार के; दु:ख अनंतां में सह्यां, ते कहेतां हो नवि आवे पार के. वीर० २ पर-उपगारी तुमे प्रभु, दु:ख भागो हो जग दीनदयाळ के; तेणे तुम चरणे आवीयो, स्वामी ! मुजने हो निज नयण निहाळ के. वीर० ३ अपराधी पण उद्धर्यो, कहुं केता हो तोरा अवदात के; सार करो हवे माहरी, मन मांही हो आणी मोरी वात के. वीर. ४ अवगुणी पण उद्धर्या, ते उपर हो करि करूणा स्वामी के; परम भगत हुँ ताहरो, तेने तारो हो नही ढीलनो काम के. वीर० शूळपाणि प्रतिबुझव्यो, जेणे कीधो हो तुजने उपसर्ग के; डंख दियो चंडकोशीए, तोये दीधो हो तस आठमो स्वर्ग के. वीर० ६ गोशाळे अवगुण घणां, कीधा तोरा हो बोल्यो अवरणवाद के; ते बळतो तें राखीयो, शीतलेश्या हो मूकी सुप्रसाद के. वीर० ७ ए कोण छे इंद्रजाळीयो एम कहेतो हो आयो तुम तीर के; ते गौतमने तें कीयो, पोतानो हो कांई तन वजीर के. वीर० ८ वयण उत्थापी ताहरां, जे जघड्यो हो तुज साथे जमाळि के; तेहने पण पंदरे भवे, शिवगामी हो कीधो तें कृपाळ के. वीर० ९
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org