________________
प्राचीन जैन कविओनां वसंतवर्णन
केम गमु घडी, साहिब, खिण वरसां सो रे थाय, प्रहरनी सी वाडी मास वरस किम ३५. गंगविजयकृत 'कुसुमश्री रास 'मांथी
जाय. २३
(र.सं.१७७७. आनंद काव्य महौदधि, मौ. १, पृ. ८४.)
[ कवि तपगच्छना नित्यविजयना शिष्य हता. कवि अने एमनी कृतिओ माटे जुओ जैन गुर्जर कविओ, भा. ५. पृ. २८४-८७ तथा गुजराती साहित्यकोश, खं. १, पृ. ८३. - संपा. ]
भणी गुणी हुं म्होटी हुइ, यौवनवय जव पामी रे, वे वसन्त ऋतु आवयो, मल्यां रमवा बहु फागी [कामी ] रे. कीधां कर्म्म न छूटीइ. ठाम ठाम ओच्छव मांडीयो, हर्षे गाई फाग रे, छयलछबीला खेले खांत-शुं करे नवनवा राग रे. कीधां० नगर पडहो वजडावीयो, राजाए तेणी वार रे, सहुको रमवा निसरो, कुण नर ने कुण नार रे. कीधां० राय राणा सहु मनविनें, आव्या वनह मझारो रे, एहवे अचरिज जे थयुं, ते सांभलो निरधारो रे. कीधां०
३६. देवविजयकृत ‘नेमराजुल बारमास (१)'मांथी
(र.सं. १७६०.)
[ कवि तपगच्छना विजयरत्नसूरिना शिष्य छे. एमनी आ प्रकारनी थोडी कृतिओ मळे छे ते सं.१७६०थी १७९५ नां रचनावर्षो धरावे छे. जुओ जैन गुर्जर कविओ, भा. ५, पृ.२०८थी २१० तथा गुजराती साहित्यकोश, खं. १, पृ. १८४. कृति जगदीश्वर छापखाना द्वारा प्रकाशित थयेल छे.
संपा. ]
Jain Education International
-
१४३
माहा मासनी रयणी रूडी, आवो रमीयें मनने भेली रे, सामलीया. यौवनवय लाहो लीजें, आपे प्रेम-सुधारस पीजे रे, सामलीया. १० फागुण ते भली परे आव्यो, ए तो अबिर गुलाल छंटाव्यो रे, सा० केशर पिचकारी छूटे, मुज तनमन विरहा लुंटे रे. सा० ११ चैत्रे ते तरूवर फूले, कहो वालिम मुज केम भूले रे, सा० कोयलडी कंठ सोहावे, मुज ए दिन किमही न जावे रे.
सा० १२
३७. देवविजयकृत 'नेमराजुल बारमास ( २ ) ' मांथी [ आ कृति पण जगदीश्वर छापखाना द्वारा प्रकाशित थयेल छे.
For Private & Personal Use Only
संपा. ]
www.jainelibrary.org
