Agam aur Tripitak Ek Anushilan Part 1

SR No.: 002621
Original Sutra Author: N/A
Author: Nagrajmuni
Publisher: Concept Publishing Company
Publication Year: 1987
Total Pages: 744
Language: Hindi
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, & History
File Size: 15 MB

Page 531

४७७
आचार-ग्रन्थ और आचार-संहिता
"कतमो च, सीह, परियायो, येन मं परियायेन सम्मा वदमानो वदेय्य- - तपस्सी समणो
इतिहास और परम्परा ]
गोतमो, ।
"कतमो च, सीह, परियायो, येन मं परियायेन सम्मा वदमानो वदेय्य – अपगब्भो समणी गोतमो,
1
"कतमो च, सीह, परियायो, येन मं परियायेन सम्मा वदमानो वदेय्य -- 'अस्सात्सको समणो गोतमो, ।"
एवं वृत्त सीहो सेनापति भगवन्तं एतदवोच - "अभिक्कन्तं, भन्ते, पे० उपासकं मं, भगवा धारेतु अज्जतग्गे पाणुपेतं सरणं गतं " ति । "अनुविच्चकारं खो, सीह, करोहि ; अनुविच्चकारो तुम्हादिसानं भातमतुस्सान साधु होती” ति । "इमिनापाहं, भन्ते, भगवतो भिग्योसोमत्ताय अत्तमन्नो अभिरद्धो, यं मं भगवा एवमाह - अनुविच्चकारं खो, सीह, करोहि । अनुविच्चकारो तुम्हा दिसानं जातमनुस्सानं साधु होती' ति । मं हि भन्ते, अञ्ञ्ञतित्थिया सावकं लभित्वा केवलप्पं वेसालि पटाकं परिहरेय्युं – 'सीहो खो अम्हाकं सेनापति सावकत्तं उपगतो' ति । अथ च पन मं भगवा एवमाह - 'अनुविच्चकारं खो, सीह, करोहि । अनुविच्चकारो तुम्हादिसानं जातमनुस्सानं साधु होती' ति । एमाहं, भन्ते, दुतिमं पि भगवन्तं सरणं गच्छामि धम्मं च भिक्खुसङ्घ च । उपासकं मं भगवा धारेतु अज्जतग्गे पाणुपेनं सरणं गतं " ति । "दीघरत्तं खोते, सीह, निगण्ठानं ओपानभूतं कुलं येन नेसं उपगतानं पिण्डकं दातब्ब मय्यासी” ति । "इमिनाहं, भन्ते, भगवतो वचनेन भिय्योसोमत्ताय अत्तमानो अभिरद्धो, यं मं भगवा एवमाह — "दीघरतं खो ते, सीह, निगण्ठानं ओपानभूतं कुलं येन नेसं उपगतानं पिण्डकं दातब्बं मञ्ञेय्यासी' ति । सुतं मेतं, भन्ते, 'समणो गोतमो एवमाह - मय्हमेव दानं दातब्बं, मय्हमेव सावकानं दानं दातब्वं, मरहमेव दिन्नं महष्फलं, न असं दिन्नं महत्फलं ; मरहमेव सावकानं दिन्नं महत्फलं न अङजेसं सावकानं दिन्नं महत्फलं ' ति । अथ च पन मं भगवा नगण्ठेपि दाने समादपेति । अपि च, भन्ते, मयमेत्थ कालं जा निस्साम । एसाहं, भन्ते, ततियं पि भगवन्तं सरणं गच्छामि धम्मं च भिक्खुसङ्घ च । उपासकं मं, भन्ते, भगवा धारेतु अज्जतग्गे पाणुपेतं सरणं गतं " ति ।
अथ खो भगवा सीहस्स सेनापतिस्स अनुपुब्बि कथं कथेसि सेय्यथीद - दानकथं ...अपरप्पच्चयो सत्युसासने भगवन्तं एतदवोच - " अधिवासेतु मे, भन्ते, भगवा स्वातनाय भत्तं सद्धि भिक्खुसङ्घ ेना" ति । अधिवासेसि भगवा तुम्हीभावेन । अथ खो सीहो सेनापति भगवतो अधिवासनं विदित्वा उट्ठायासना भगवन्तं अभिवादेत्वा पदक्खिणं करवा पक्कामि ।
अथ खो सीहो सेनापति अत्तरं पुरिसं आणापेसि - "गच्छ, भणे, पवत्तमंसं जानाही" ति । अथ खो सीहो सेनापति तस्सा रतिया अच्चयेन वणीत्तं खादनीयं भोजनीयं पटियादापेत्वा भगवतो कालं आरोचापेसि – “कालो, भन्ते, निट्टितं भत्तं" ति । अथ खो भगवा पुब्बण्हसमयं निवासेत्वा पत्तचीवरमादाय येन सीहस्स सेनापतिस्स निवेसनं तेनुपसङ्कमि, उपसकमित्वा पञ्ञत्ते आसने निसीदि सद्धि भिक्खुसङ्घेन ।
...
तेन खो पन समयेन सम्बहुला निगण्ठा वेसालियं रथिकाय रथिकं सिङ्घाटकेन सिङ्घाटकं बाहा पर यह कन्दन्ति - "अज्ज सीहेन सेनापतिना थूलं पसु वधित्वा समणस्स गोतमस्स भत्तं तं । तं समणो गोतमो जानं उद्दिस्तकतं मंसं परिभुञ्जति पटिकम्मं " ति । अथ खो अञ्जतरो पुरिसो येन सीहो सेनापति तेनुपसङ्कमि, उपसङ्कमित्वा सीहस्स सेनापतिस्स उपकण्णके आरोचेसि - यग्धे भन्ते, जानेय्पासि ! एते सम्बहुला निगण्ठा वेसालियं रथिकाय