________________
१२२
श्रीजैनस्तोत्रसन्दोहे ( श्रीलक्ष्मीसागर--
बाह्योऽप्येष श्रुतिपथगतः कस्य चित्ते विधत्ते
. नैवाश्चर्य जगति महिमा तावकीनो नवीनः ॥९॥ यस्मिन्नन्येऽजनिषत सुरा निःप्रभा निःप्रभावाः
काले तस्मिन्नपि विलसति त्वत्प्रतापप्रभावः । यद् ग्रीष्मर्तु यति सलिलोल्लासमस्तं समस्तं
तस्मिन् काले कलयति किल प्रत्युताम्भोधि ऋद्धिम् ।।
-
अवचूरिः। बाह्योऽपि तावकीनो महिमा श्रुतिपथगतः सन् कस्य चित्ते आश्चर्य नैव विधत्ते ?। अपि तु सर्वस्यापि विधत्ते । कि विशिष्टो महिमा ? 'नवीनः' ॥९॥
हे नाथ ! यस्मिन् काले अन्ये सुराः निःप्रभावाः अजनिषत, किंविशिष्टाः सुरा: ? निःप्रभाः । तस्मिन्नपि काले त्वत्प्रतापप्रभावः विल. सति । यतः-यस्मात् प्रोष्मर्तुः समस्तं सलिलोल्लासं अस्तं नयति । किल इति सत्ये । तस्मिन् काले प्रत्युत अम्भोधिः ऋद्धिं कलयति ॥ १० ॥
भाषार्थતઈ તાહરૂ મહિમા-પ્રભાવ શ્રુતિપથગત-સાંજલિવું હતુ કહિનઈ ચિત્તિ આશ્ચર્ય ન ધરઈ ? અપિ તુ સર્વનાં ચિત્તિ ઘરઈ. નવી-નવું છઈ હા
હે નાથ! જેણુઈ કાલિ અનેરા સુર-દેવ નિ:પ્રભાવ-પ્રભાવરહિત આ, નિર્ગત-ગઈ પ્રભા થઈ તેણઈ કાલિ તાહરા પ્રતાપનું પ્રભાવ–મહિમા વિલસઈ, જેહ કારણ તુ ગ્રીષ્મઋતુ સમસ્ત-સઘલ સલિલ્લાસ-જલાશય અસ્ત पमा७४. सि सि साय. तेषाति प्रत्युत-हायमासी (2) समाधिસમુદ્ર દ્ધિ પામઈ / ૧૦ છે
