________________
सरिप्रणीतम् ]
भयहरस्तोत्रम् ।
चतुर्थेन साधनम् । अर्हदायतने सहन १००(०)८ जापेन सिद्धयन्ति। सर्वकामिकोऽयम् । यन्त्रविद्या । जो पढइ जो अनिसुणइ ताणं कइणो उ माणतुंगस्स। पासो पावं पसमेउ सयलभुवणच्चियञ्चलणो ॥२१॥
व्याख्या-यः पठति यः शृणोति च तस्य कवेर्मानतुङ्गस्य च पार्श्वनाथो, न पार्श्वयक्षः पापं प्रशमयतुं सकलभुवनार्चितचरण इत्यक्षरार्थः ।
सम्प्रदायश्चात्र
सकलं त्रिभुवनतिलकं विजयाजयात्तचामरं धरणेन्द्रधृतातपत्रं त्रिनयनं पद्मासनोपविष्टं श्वेतवर्ण दण्डं परिकल्प्य प्रथमं तवौचकं (तत्त्वपञ्चकं ? ) कृत्वा बाह्येऽष्टदलाम्भोजतलेषु केवलं मायाबीजं दत्वा सृष्ट्या स्वरवेष्टयित्वा उपरि त्रिगुणमायाबीजं दातव्यम् । [विशं यन्त्रम् २०] इदं यन्त्रं कुङ्कुमादिना लिखितं शुभाष्टोत्तरशतपुष्पैरचितं सर्वत्रापि जयावहं भवति । मूलमन्त्रेण पूजनीयमिति ॥
उवसग्गंते कमठासुरम्म झाणाउ(ओ) जो न संचलिओ। सुरनरजुवईहिं संथुओ जयउ पासजिणो ॥ २२ ॥ एयस्स मझयारे अद्वारस अक्सरेहिं जो मंतो।
जो जाणइ सो झायइ परमपयत्थं फुडं पास ॥ २३ ॥* व्याख्या---उपसर्गयति कमठासुरे ध्यानात् यो न सञ्चलितः ।
___ सुरनरयुवतिभिः संस्तुतो जयतु पार्श्वजिनः ॥
एतस्य ( स्तोत्रस्य) मध्ये अष्टादशभिरक्षरैः ( नमिऊण पास विसहरवसह जिणफुलिंग इत्येतेः ) यन्मन्त्रम् ।
यो जानाति स ध्यायति परमपदस्थं स्फुटं पार्श्वम् ॥ * मुद्रितपुस्तकेषु निम्नलिखितेय गाथाऽभ्यधिकापासह समरण जो कुणइ संतुढे हियएण। अटूत्तरसय वाहि-भय नासेइ तस्स दूरेण ॥ २४ ॥
