________________
-पाध्यायविरचितम् ] श्रीसीमन्धरजिनस्तवनम्
(३४१)
त (कु)लहलहंतु पागार तउ वरतोरणु चउबारु त सुरजोयणपिहुलत्तण ए उंचउं. वलयाकार । त मणिकंचणघणुरुप्पमउ समवसरणु अइचार त सुरसंधिहिं मिलि निम्मविउ कलसदंडधयसारु ॥ ८ ॥ त तसु अंतरि रयणिहिं घडिउ सिंहासणु झलकंतु । त पायपीढु तसु तलि विमलो मणि निम्मिउ दिप्पंतु । त तह सीमंधरु जिणपवरो पउमासणउवविट्ठ त सहसकिरण जिम उदयगिरि पुण्ण ति जेहिं त बार गुणउ जिणदेहतउ किउ असोगतरु तुंगु त कुसुमवुट्टि चामरढलणु छत्तत्तउ सिरि चंगु । त भामंडलु दिणयरुसरिसो अंबरि भेरिनिनाउ त गज्जइ किरि जिणु भंजि करि मोहरायभडवाउ ॥१०॥ त रणउणंतर्किकिणिरयणि ऊगगमंत सुविमाण त सपरिवारसुररमणिगणि लवणिमरूवनिहाण । त बहुलभत्तिउल्लसियहिय दसदिसि घणु पसरत त समवसरणि आवई सयल सामिय गुण गायंत ॥११॥ त मणहरगणहरसाहुजण साहुणि गयरयलेव त वासुदेव जुगबाहुमुह माणवदाणवदेव । त गयगामिणि कामिणि मिलिय इणपरि उत्तम वंस. त समवसरणि पविसंति सवि जेम सरोवरि हंस ॥१२॥